به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، معصومه گلدوست همزمان با ایام فاطمیه شعری را تقدیم بانوی دو عالم کرده است.مادر نشست و بال‌هایش را رفو کردچادر نمازش را به یاد عرش بو کردخالص‌ترین عطر خدا را داشت چشمشبا لحن بغض آلود سمت قبله رو کردآهی کشید، اما بماند موج اشکشآهش زمین و آسمان را زیر و رو کردمثل همیشه ابتدا همسایه‌ها رادر انتها حاجات خود را باز گو کرددر سجده نور عرش با بالی شکستهدر خود شکست و آسمان را آرزو کردرفت و پر پرواز را بعد از عروجشدر چادر و سجاده باید جستجو کرد