به کمک چاپ سه‌بعدی؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، پژوهشگران از چاپ سه‌بعدی برای تولید فیبر نوری شیشه‌ای سیلیسی استفاده کردند، محصولی که یکی از بخش‌های اصلی در شبکه جهانی ارتباطات است. این روش جدید ساخت نه تنها می‌تواند تولید فیبر نوری را ساده‌تر کند بلکه طرح‌ها و کاربرد‌هایی را برای این فیبر نوری به ارمغان می‌آورد که با روش‌های رایج نمی‌توان آن را ایجاد کرد.
جان کانینگ که هدایت این تیم تحقیقاتی را از دانشگاه صنعتی سیدنی به عهده دارد می‌گوید: «ساخت فیبر نوری سیلیسی با دشواری و با استفاده از روش ریسندگی لوله‌ها روی چرخ خیاطی ایجاد می‌شود. برای این کار نیز به تنظیم دقیق هسته فیبر‌ها نیاز است، اما با تولید افزودنی جدید، نیاز به محوریت فیبر‌ها نیست، چیزی که تاکنون به‌عنوان بزرگ‌ترین محدودیت در طراحی فیبر‌ها شناخته شده و هزینه تولید فیبر با رفع این محدودیت کاهش می‌یابد.»
کانینگ می‌گوید: «رویکرد تولید افزودنی‌هایی نظیر آنچه که برای چاپ سه‌بعدی استفاده می‌شود موجب شده تا راهبرد طراحی و ساخت فیبر نوری به کلی تغییر کند. برای مثال، این کار می‌تواند کاربرد‌های حسگر‌های فیبر نوری را گسترده‌تر کند که از نظر طول عمر، کالیبراسیون و نگهداری بهتر از همتایان خود خواهد بود.»
این دستاورد جدید محققان پیرو تحقیقات و یافته‌های پیشین آن‌ها به‌دست آمده است که در آن از یک پلیمر برای ساخت فیبر نوری استفاده شده بود. در آن پروژه از چاپ سه‌بعدی برای تولید فیبر نوری استفاده شده بود. استفاده از این رهیافت درباره سیلیس به دلیل مشکلات گسترده از جمله درجه حرارت بالای بیش از ۱۹۰۰ درجه سانتی‌گراد، برای شیشه‌های چاپ سه‌بعدی، چالش برانگیز بود.
کانینگ می‌گوید: «به لطف ترکیب جدیدی از مواد و استفاده از نانوذرات، ما نشان دادیم که می‌توان چاپ سه‌بعدی فیبر نوری را از جنس سیلیکا انجام داد. ما انتظار داریم این پیشرفت باعث تسریع فعالیت از جمله تولید افزودنی‌ها شود.»
محققان برای ایجاد ساختار سه‌بعدی سیلیسی، نانوذرات سیلیس را در مونومر وارد کرده و از آن در چاپ سه‌بعدی استفاده کردند.
جان کانینگ که هدایت این تیم تحقیقاتی را از دانشگاه صنعتی سیدنی به عهده دارد می‌گوید: «ساخت فیبر نوری سیلیسی با دشواری و با استفاده از روش ریسندگی لوله‌ها روی چرخ خیاطی ایجاد می‌شود. برای این کار نیز به تنظیم دقیق هسته فیبر‌ها نیاز است، اما با تولید افزودنی جدید، نیاز به محوریت فیبر‌ها نیست، چیزی که تاکنون به‌عنوان بزرگ‌ترین محدودیت در طراحی فیبر‌ها شناخته شده و هزینه تولید فیبر با رفع این محدودیت کاهش می‌یابد.»
کانینگ می‌گوید: «رویکرد تولید افزودنی‌هایی نظیر آنچه که برای چاپ سه‌بعدی استفاده می‌شود موجب شده تا راهبرد طراحی و ساخت فیبر نوری به کلی تغییر کند. برای مثال، این کار می‌تواند کاربرد‌های حسگر‌های فیبر نوری را گسترده‌تر کند که از نظر طول عمر، کالیبراسیون و نگهداری بهتر از همتایان خود خواهد بود.»
این دستاورد جدید محققان پیرو تحقیقات و یافته‌های پیشین آن‌ها به‌دست آمده است که در آن از یک پلیمر برای ساخت فیبر نوری استفاده شده بود. در آن پروژه از چاپ سه‌بعدی برای تولید فیبر نوری استفاده شده بود. استفاده از این رهیافت درباره سیلیس به دلیل مشکلات گسترده از جمله درجه حرارت بالای بیش از ۱۹۰۰ درجه سانتی‌گراد، برای شیشه‌های چاپ سه‌بعدی، چالش برانگیز بود.
کانینگ می‌گوید: «به لطف ترکیب جدیدی از مواد و استفاده از نانوذرات، ما نشان دادیم که می‌توان چاپ سه‌بعدی فیبر نوری را از جنس سیلیکا انجام داد. ما انتظار داریم این پیشرفت باعث تسریع فعالیت از جمله تولید افزودنی‌ها شود.»
محققان برای ایجاد ساختار سه‌بعدی سیلیسی، نانوذرات سیلیس را در مونومر وارد کرده و از آن در چاپ سه‌بعدی استفاده کردند.
ارسال نظرات