به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، «پاتریک کینگسلی»، خبرنگار روزنامه نیویورک‌تایمز که توانسته است از اردوگاه گروهک تروریستی منافقین در تیرانا بازدید کند، می‌نویسد: «در ابتدا، گروه درخواست‌های متعدد برای دسترسی را نادیده گرفت؛ بنابراین بدون چندان امیدی به سوی پایگاه آن‌ها حرکت کردم و مدارک خود را به محافظین ارائه دادم. سه ساعت بعد، اندکی پیش از غروب آفتاب، تماسی دریافت کردم. به شکل تعجب‌آوری اجازه ورود یافته بودم. بنابراین، شروع به یکسری مصاحبه، شرکت در جلسات تبلیغاتی و تور‌هایی کردم که تا ساعت ۱:۳۰ بامداد به طول انجامید. یک عکاس نیویورک‌تایمز نیر چند روز بعد اجازه ورود دریافت کرد.»
نویسنده بر این باور است که شاید اجازه ورودش به کمپ منافقین تلاشی از سوی این گروهک برای تصحیح چهره‌اش پس از مواجهه با خبرنگار نیویورک‌تایمز در سال ۲۰۰۳ بوده است، زمانی که شخص مورد مصاحبه این خبرنگار از روی نوشته صحبت می‌کرده و خبرنگار اجازه گفت‌وگوی خصوصی با اعضای این گروهک را نیافته بود.
«علی صفوی»، نماینده گروهک تروریستی منافقین در واشنگتن وقتی با این سوال مواجه می‌شود که مسعود رجوی کجاست، می‌گوید: «خوب، ما نمی‌توانیم در مورد این مسئله حرف بزنیم ...» او سخنانش را قطع می‌کند و نگاهش را به پاهایش می‌دوزد. سوال مجددا این‌گونه مطرح می‌شود: «آیا او زنده است؟ آیا او در آلبانی است؟» پس از چند ثانیه سکوت، پاسخ صفوی باز هم این است: «ما نمی‌توانیم درباره آن حرف بزنیم.»
نیویورک‌تایمز با اشاره به منفور بودن «سازمان» نزد مردم ایران، می‌نویسد: «وقتی من از پایگاه بازدید کردم، به‌شکل عجیبی خالی به‌نظر می‌رسید. گروه ادعا می‌کند که [این پایگاه]میزبان ۲۵۰۰ نفر است، اما در طول دو روز، ما بیش از ۲۰۰ نفر در آنجا ندیدیم.»
ده‌ها نفر از اعضای سابق سازمان اکنون به‌صورت مستقل در آلبانی زندگی می‌کنند. من با ده نفر از آن‌ها دیدار کردم که هرکدام از آن‌ها توضیح می‌داد که با شست‌وشوی مغزی تجرد اختیار کرده بود.
این افراد می‌گویند، روابط رمانتیک و افکار جنسی ممنوع بوده‌اند، تماس با خانواده به شدت محدود شده بود و از دوستی برحذر داشته می‌شدند. همگی روایت کردند که مجبور به شرکت در مراسم‌های انتقاد از خود بوده‌اند که در آن اعضا در خصوص هرگونه تفکر جنسی یا غیروفادارانه‌ای که داشتند در برابر فرماندهانشان اعتراف می‌کردند.
کینگسلی به نقل از «عبدالرحمان محمدیان»، فردی ۶۰ ساله که در سال ۱۹۸۸ به عضویت سازمان درآمده و در سال ۲۰۱۶ از آن جدا شده، می‌نویسد: «شما کم‌کم می‌شکنید. خود را فراموش می‌کنید و شخصیت‌تان را تغییر می‌دهید. تنها از قوانین پیروی می‌کنید. شما خودتان نیستید. شما تنها یک ماشین هستید.»
خبرنگار نیویورک تایمز می‌گوید «سازمان» بین او و سه نفر از آمریکایی‌هایی که از اردوگاه آنان در عراق حفاظت می‌کرده ارتباط برقرار کرده‌اند، اما «کاپیتان متیو وودساید» در بین این سه نفر نبوده است. کینگسلی با وودساید درخصوص وضعیت اردوگاه منافقین در عراق گفتگو کرده است. او بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۵ ناظر آمریکایی‌ها در اردوگاه منافقین بوده است.
به گفته وودساید، آمریکایی‌ها در واقع به ساختمان‌های اردوگاه منافقین و اعضای آن که بستگانشان می‌گفتند به زور در اردوگاه نگهداری می‌شوند، به صورت منظم دسترسی نداشته‌اند.
بر اساس گفته‌های وودساید، سران سازمان پس از چند روز تاخیر به اعضا اجازه دیدار با مقامات آمریکایی و خویشاوندانشان را می‌داده‌اند.
وودساید می‌گوید فرار از اردوگاه برای اعضا به خصوص زنان بسیار سخت بوده تا آنجا که دو نفر از آنان تلاش کرده بودند با کامیون تحویل بار از آنجا فرار کنند.
وی در پایان می‌گوید: «من آن سازمان را کاملا نفرت‌انگیز یافتم. از اینکه آن‌ها در آلبانی حضور دارند، متعجبم.»
ارسال نظرات