کسی صدای حافظان امنیت را می‌شنود؟ / وضعیت سربازان در شهرهای مرکزی و مرزی خوب نیست

گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو_ سیده زهرا حسینی؛ از اینکه شرایط سربازان و وضعیت پادگان‌ها باید چطور باشد، بگذریم. از اینکه همه میدانیم شرایط زندگی سربازان در پادگان‌ها، شرایط خوبی نیست و از اینکه عده‌ای معتقدند سرباز باید سختی بکشد تا بتواند با شرایط جنگی نیز خود را وفق کند نیز بگذریم.

به هرحال سرباز در هر موقعیت و با هر عنوانی که باشد باید نیاز‌های اولیه او برای زندگی فراهم شود و این جمله را با هیچ منطقی نمی‌توان کتمان کرد که او نباید یا لازم نیست نیاز‌های اولیه مثل جیره غذایی مناسب با حجم کاری و امکانات بهداشتی لازم در محلی که موظف به زندگی است را دارا باشد.

سربازان موظفند در طول دوره آموزشی و خدمت خود مدتی را در اختیار نهاد‌های نظامی باشند و در پادگان زندگی کنند. برخی از آنان به راحتی دسترسی به خارج از پادگان را ندارند و در نهایت به همان امکانات غذایی و بهداشتی که توسط مسئولین نظامی در اختیارشان قرار می‌گیرد قناعت می‌کنند. البته که به صراحت می‌توان گفت: شواهد و آنچه از شرایط درون پادگان‌ها گفته و شنیده می‌شود نشان میدهد که نه امکانات غذایی مناسبی در اختیار این قشر است و نه امکانات بهداشتی اولیه.

قطعا از این موارد در شرایط عادی هم نمی‌توان گذشت و باید دید به چه دلیل نهاد‌های نظامی کشور همچون ارتش، سپاه و نیروی انتظامی برای شرایط زندگی سالم سربازان تلاش نمی‌کنند و یا حداقل اینطور به نظر می‌رسد که تلاشی صورت نمیگیرد. بقول یکی از همین سربازان: مگر سرباز جز اینکه باید خدمت کند، گناه دیگری دارد که به او توجه نمی‌شود؟ اما واقعا مگر غیر از این است که تمام وقت، برای سربازان می‌نویسیم که امنیت مرز‌ها و داخل کشور را مدیون جان‌برکف بودن شما در کف میدان هستیم؟ مگر نه اینکه در توصیف آن‌ها میگوییم حافظان کشور؟ پس چه می‌شود که با وجود این تعاریف، اما به سلامتی حافظان امنیت کشور اهمیت نمیدهیم و در این شرایط بحران و شیوع ویروس کرونا در کشور، صدای آن‌ها را نمی‌شنویم؟

نزدیک به هشت روز از ورود ویروس کرونا به کشور می‌گذرد و تقریبا نهاد‌های مسئول و موظف، بر اساس اختیارات خود به همه اقشار جامعه توجه کرده‌اند از افراد سالمند تا دانش‌آموزان و دانشجویان و همه مسئولین نیز در خصوص اقدامات خود در جلوگیری از ویروس کرونا بیش از این نیز گزارش داده و بقدر جامع و مانعی از اقدامات خود با رسانه‌ها گفتگو کرده‌اند.

همه اقشار به‌جز سربازان و همه مسیولین بغیر از فرماندهان نظامی که تنها به پاسخی کلی و تکراری از شرایط و اوضاع بسنده کرده‌اند و نه از وضعیت سلامت سربازان گزارش میدهند و نه از تعداد سربازان مبتلا به این ویروس و نه همچنین از اقدامات بهداشتی و سلامتی لازم برای این قشر و هرچه که از درون پادگان‌ها به گوش می‌رسد اخباری ضد و نقیض و گاهی ترسناک و اسفبار از وضعیت رسیدگی‌ها و بهداشت درون پادگان‌ها و سلامت سربازان است و در نهایت آماری قابل توجه از مبتلایان و سربازان مشکوک که به بیمارستان‌های هر شهر منتقل شده‌اند.

سوال اینجاست که رسانه‌ها تا کی باید آمار‌ها و وضعیت بخش‌های نظامی را از منابع و افراد غیر رسمی بشنوند؟ و تا کی باید فرماندهان و مسئولان نظامی از گفتن دقیق وضعیت سربازان، سرباز زنند و به بیان نکات و جملاتی کلی همچون "سربازان در وضعیت خوبی هستند" و "برای سلامت سربازان برنامه‌هایی پیش بینی شده است" بسنده کنند؟

به نقل از روابط عمومی ارتش، امیر سرتیپ علیرضا شیخ، معاون تربیت و آموزش ارتش ضمن بازدید از مرکز آموزش ۰۱ شهدای وظیفه نزاجا از اقدمات صورت گرفته در ارتش جمهوری اسلامی ایران برای پیشگیری و مقابله با گسترش ویروس کرونا، می‌گوید: قاعده نظامی‌گری در کل دنیا حکم می‌کند که در شرایطی که کشور با بحران روبرو می‌شود، نیرو‌های نظامی آمادگی و توان خود را حفظ کنند تا بتوانند به سایر دستگاه‌ها و نیرو‌ها نیز کمک برسانند؛ به همین دلیل نیرو‌های مسلح در تمامی کشور‌ها از جمله جمهوری اسلامی ایران بر این قاعده استوار هستند که نیروی انسانی خود را به عنوان ظرفیت‌های مورد نیاز جامعه در بهترین شرایط ممکن نگهداری کنند.

 

او می‌گوید: گسترش ویروس کرونا در سطح کشور به طور قطع به عنوان یک تهدید برای کشور محسوب می‌شود و ما سلامت نیروی انسانی خود را در پادگان‌ها در بهترین شرایط بهداشتی محیطی لحظه به لحظه رصد کرده ایم.

معاون تربیت و آموزش ارتش در ادامه افزود: ما برای حفظ سلامتی کارکنان پایور و وظیفه محیط پادگان‌ها را کاملاً ایزوله کرده ایم لذا خانواده‌های سربازان اطمینان خاطر داشته باشند که فرزندانشان در پادگان‌ها از سلامتی کامل برخوردار خواهند بود.

امیر شیخ در رابطه با سلامتی سربازان گفت: در واقع تمامی اماکن پادگان‌ها ایزوله هستند. همه ورودی‌ها و خروجی‌ها کنترل می‌شود. افراد هنگام ورود به پادگان غربالگری پزشکی می‌شوند و چنانچه فردی مشکوک به بیماری باشد از ورود این فرد به پادگان جلوگیری به عمل آمده و سریعاً شخص را به بهداری‌ها منتقل می‌کنیم؛ بنابراین جای هیچگونه نگرانی وجود ندارد.

چند نکته در خصوص صحبت‌های امیر شیخ حایز اهمیت است، نکته اول آنکه طبق گفته‌ها و بررسی‌ها، مرکز آموزش شهدای وظیفه ۰۱ نزاجا امکانات و شرایط نسبتا خوبی را دارد و از این جهت چندان احتیاجی به نگرانی در خصوص این مرکز نبوده و نیست، اما آیا شرایط و امکانات مراکز آموزشی در دیگر شهر‌ها همچون زنجان، اراک، کرمانشاه، سمنان نیز وضعیت خوبی را دارند؟ آیا بهتر نیست فرماندهان و امیران ارتش و سرداران سپاه برای بررسی دقیق‌تر وضعیت، از وضعیت محل زندگی سربازان و شرایط زندگی پادگان‌های شهر‌های مناطق محروم یا پادگان‌های مرزی نیز در این شرایط حساس بازدید کنند؟

حقیقت این است که شاید در پادگان‌های شهر تهران اوضاع نسبتا خوب باشد، اما در شهر‌های دیگر چندان رعایت نمی‌شود؛ طبق گزارشاتی که از نواحی مختلف برای خبرگزاری دانشجو ارسال شده است، اغلب پادگان‌ها مخصوصا پادگان‌های منطقه مرکزی و مرزی کشور وضعیت خوبی ندارند و نه تنها مواد ضدعفونی کننده که حتی مایع دست‌شویی نیز پیدا نمی‌شود و با وجود تذکر فراوان متخصصان و پزشکان در خصوص داشتن تغذیه سالم برای تقویت سیستم ایمنی بدن، اما نه تنها جیره غذایی سربازان، مناسب با شرایط فعلی تغییری نکرده است که حتی بوفه پادگان‌ها نیز مواد غذایی توصیه شده همچون مواد دارای ویتامین C را ندارند تا حداقل سربازان خود با هزینه شخصی، این مواد غذایی را تهیه کنند.

 

 

از طرفی گفته شده که آموزش‌های لازم به سربازان داده شده است، اما هنوز اقلام بهداشتی لازم همچون ماسک در بسیاری از پادگان‌ها به آن‌ها تعلق نگرفته و در برخی پادگان‌ها نیز گفته شده که سرباز باید با هزینه شخصی خود تهیه کند؛ نکات مهمی که در این خصوص وجود دارد این است که اولا صرف آموزش منجر به جلوگیری از ابتلا نمی‌شود و قدرت سرایت این ویروس به قدری بالاست که با نادیده گرفته شدن نکته‌ای، همچون تغذیه نامناسب و ضعف در قوای ایمنی بدن باعث سرایت می‌شود. نکته دوم آنکه به فرض که گفته شده که سرباز، خود اقلامی همچون ماسک را تهیه کند، اما همه این موضوعی را به خوبی میدانیم که متاسفانه ماسک براحتی در داروخانه‌ها پیدا نمی‌شود و با وجود ادعای تولیدکنندگان مبنی بر تولید انبوه اقلامی چون ماسک و مایع ضد عفونی کننده هنوز با مشکل کمبود و نایاب بودن این اقلام روبرو هستیم و قطعا سربازی که غیر بومی است و از شهری دیگر برای گذراندن دوره خدمت خود آمده، براحتی نمی‌تواند تمام شهر را دنبال ماسک بگردد؛ پس بهتر است که نهاد‌های نظامی خود، برای سربازان به عنوان قشر خاص جامعه که دسترسی کامل و تمام وقت به امکانات شهری را ندارند، حداقل امکانات اولیه بهداشتی را همچون ماسک، مایع ضد عفونی کننده تهیه کنند.

با توجه به اینکه همیشه گفته می‌شود که در محل زندگی مشترک همچون سوله استراحتگاه سربازان، بیماری یک نفر براحتی به دیگران هم سرایت می‌کند پس قطعا قدرت شیوع و سرایت ویروس کرونا در پادگان‌ها به دلیل محل خواب و خوراک مشترک سربازان، به مراتب بیش‌تر و قوی‌تر خواهد بود و این جمله بشدت ترسناک است، اما اگر ویروس کرونا ۲۰۱۹ در پادگان‌های کشور شیوع پیدا کند، فاجعه‌ای غیر قابل انکار رخ خواهد داد. آیا واقعا نباید در این شرایط حساس نظارتی جدی‌ بر ارگان‍‌‌‌ها و پادگان‌های نظامی دیگر شهر‌ها باشد؟