عشقی: صندوق توسعه ملی برای همین روز‌ها طراحی شده / دولت برای مردم و اصناف «بسته‌ی نجات» در نظر بگیرد

گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، روز‌های سختی را پشت سر می‌گذاریم، دامنه نگرانی‌های جانی و آسیب پذیری جسمانی در کنار فشار‌های معیشتی و تعطیلی بسیاری از کسب و کار‌ها فشار مضاعفی به مردم وارد می‌کند، اما سخت ترازاین فشار خونسردی دولت و اکتفا به شعار‌های حمایتی در شرایط بحرانی کنونی است، هر چند همه به شعار دادن دولت عادت کرده ایم، اما تاب آوری و پذیرش شعار در برهه‌های مختلف زمانی متفاوت است و در شرایط کنونی که خطر از دست رفتن بسیاری از کسب و کار‌ها و عدم تامین معاش حداقلی دهک‌های پایین جامعه در کنار خطر جانی افکار عمومی را تحت الشعاع قرار داده است سکوت دولت و بی تفاوتی در قبال مردم غیرقابل تحمل است. بهمن عشقی؛ دبیر کل اتاق بازرگانی تهران در این گفتگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری دانشجو چند راهکار حمایتی به دولت ارائه داده است که در ادامه می‌خوانیم.

از نظر شما شرط موفقیت دولت در مبارزه با بیماری کرونا که تاثیرات مخربی بر روند اقتصادی کشور به جای گذاشته چیست؟
در شرایط بحران درآمدی و افزایش بیکاری بسیاری از اصناف در آستانه سال نو، انتظار می‌رود دولت با تنظیم دو بسته از اقشار آسیب پذیر و کارگران حمایت به عمل آورد. در واقع اصلی‌ترین بسته‌ای که باید در دستور ویژه کاری دولت قرار بگیرد مهار بیماری کرونا است که به نظر می‌رسد دولت موضوع مهمی که با جان وسلامت جامعه در ارتباط است را چندان جدی نگرفته است! به کار گیری صداقت در مسیر مبارزه با ویروس کرونا وجلوگیری از شیوع آن بسیار مهم است، تا زمانی که دولت با مردم صادق نباشد نمی‌توان به صورت مطلوبی با بیماری مبارزه کرد، بنابراین اولین مساله برنامه برای مبارزه با شیوع بیماری است. سایر برنامه‌های مبارزه با کرونا که شامل مسائل اقتصادی می‌شود باید از یک زمینه و پشتوانه اقتصادی برخوردار باشد، در وضعیت کنونی که سرعت حرکت اقتصادی و فعالیت‌های تجاری جامعه کاهش یافته خسارت‌های مختلفی بر اقتصاد وارد می‌شود، لذا جبران این خسارت‌ها بسیار مهم و الزامی است.

 

در شرایط کنونی به غیر از اصناف بسیاری از مردم که شامل خانواده‌های کارگری و دهک‌های پایین جامعه می‌شوند در وضعیت بغرنج اقتصادی به سر می‌برند آیا راهکار‌های عملیاتی برای حمایت از اقشار آسیب پذیر پیش روی دولت وجود دارد؟
اولین مساله‌ای که در شرایط کنونی دولت باید به آن الزام جدی داشته باشد طبقه بندی جامعه به دهک‌های اقتصادی برخوردار و غیر برخوردار است، به این معنا که دولت در شرایط فعلی باید تامین بخش مهمی از معیشت سه دهک اول جامعه را عهده دار شود، تحقق این موضوع بسیار مهم است چرا که بسیاری از مردم حتی در طبقه کارگری محسوب نمی‌شوند مثلا پیک موتوری که مسوول تامین معیشت زندگی خود است در شرایط تعطیلی کنونی چگونه می‌تواند اقساط یا کرایه خانه و معیشت خانواده را تامین کند؟ دولت با فوریت باید سه دهک نیازمند بسته‌های حمایتی را به جامعه شهری و روستایی تفکیک کند وبرای هر یک بسته قابل قبولی در نظر بگیرد، کمک و حمایت از سرپرستان خانوار، بد سرپرست و زنان سرپرست خانوار و گروه‌هایی که بیمه تامین اجتماعی ندارند وحقوق بگیر به شمار نمی‌روند و در طبقه ضعیف جامعه قرار دارند باید به صورت موقت برای یک دوره چهار ماهه ارائه شود، ضمن اینکه ضمائم این موضوع توسط دولت از طریق بخشش پول آب، برق و گاز و پرداخت نقدی نیز باید لحاظ شود تا تاب آوری اصناف و اقشار نیازمند برای یک دوره چهار ماهه افزایش بیابد.

---

بیشتر بخوانید:

 

---

ضرورت‌های حمایتی واحد‌های صنعتی و اصناف در کدام کمک‌ها خلاصه می‌شود؟
دولت می‌تواند در چارچوب کمک به دهک‌های آسیب پذیر حمایت‌های خود را به سمت مستخدمین واحد‌های اقتصادی هدایت کند، به این معنا که از کارگران زیر خط فقر که از طریق همکاری کارفرمایان و انطباق لیست‌های بیمه به دست می‌آیند حمایت به عمل آورد و کارگران را به آینده امیدوار کند. با توجه به رکود حاصل شده بسیاری از اصناف و واحد‌های تولیدی قدرت پرداخت خود را از دست داده اند، دولت می‌تواند با تعویق بدهی‌های بانکی کمک شایان توجهی به این گروه‌ها اشد، ضمن اینکه بیماری کرونا همه بخش‌های اقتصادی را تضعیف نکرده بلکه برای بخشی از واحد‌های تولیدی رونق آفرین بوده است، دولت در شرایط کنونی می‌تواند از شرکت‌های دارویی و واحد‌های تولید کننده ماسک ومواد ضدعفونی والبسه‌های بیمارستانی مالیات اتفاقی بگیرد و از شرکت‌هایی که تحت تاثیر مستقیم کرونا فعالیت خود را از دست داده اند حمایت کند. بخشودگی مالیاتی یا ارائه مشوق‌های مالیاتی و فریز کردن دیون بانکی بسیار مهم است، مثلا دولت می‌تواند سررسید پرداخت وام را اگر اردیبهشت ماه بوده چهار ماه به تعویق بیاندازد و پرداخت سود آن را خود برعهده بگیرد.

مساله اینجاست که دولت به دلیل تحریم‌ها وضعیت مالی خوبی ندارد وبا کسری بودجه روبه رو است در این شرایط می‌توان از دولت انتظار حمایت داشت؟
درست است که منابع دولت تضعیف شده، اما اساسا صندوق توسعه ملی برای این روز‌های بحرانی طراحی شده، صندوقی که سرمایه ملی همین مردم است تا روز مبادا خرج آن‌ها شود، اگر بخواهیم مدیریت دولت را در استفاده از این صندوق و مدیریت اقتصادی کشور نقد کنیم داستان بی پایانی باید تعریف کرد، اما دولت در شرایط فعلی می‌تواند با برداشت از صندوق توسعه ملی بخشی از لطمات ناشی از کرونا را متوقف کند و به نحو مدیریت شده‌ای میزان افزایش هلاکت را کاهش داد، دراین وضعیت نیازمند عقلانیت و تصمیم گیری به موقع هستیم، انتظار می‌رود رئیس جمهور وزرا را برای طراحی یک بسته نجات مامور کند، باید به این مساله دقت کرد هنگ کنگی که بخشی از سرزمین چین است اجازه از دست دادن یک انسان را نداد، چرا آمار مرگ و میر در ایران نسبتا بالاست؟ آیا کارکرد حاکمین ملت برای جلوگیری از تاثیر پذیری چنین بحران‌هایی نیست؟ چرا دولت به مردم بسته امیدواری ارائه نمی‌کند؟ قدیم الایام مردم براین باور بودند که حکمران خوب نداریم، متاسفانه مردم در حال حاضر بر این باور هستند که اصلا دولت نداریم! اگر دولت داشتیم مردم جاده‌ها را بر روی مسافران نمی‌بستند و دولت مسوول چنین موضوع مهمی بود، چگونه چین و ایتالیا و بسیاری کشور‌ها شهر‌های خود را قرنطینه کردند، اما دولت آقای روحانی قائل به قرنطینه نیست؟ به این دلیل که دولت ما آسیب پذیر است و قادر به حمایت از مردم نیست، چرا دولتی که دائما دستش در جیب بانک مرکزی است و پول چاپ می‌کند و تورم ایجاد می‌کند الان از چاپ پول و برداشت به نفع حیات کارگاه‌های کوچک می‌ترسد؟ آیا اگر دولت دو میلیارد دلار برای حمایت از کسب وکار‌ها و رفاه حداقلی ملت از صندوق توسعه ملی بردارد به غیر از این است که مال مردم را در دوره بحرانی به آن‌ها بازگردانده است؟