کارگران اتوبوسرانی تبریز روز‌های کرونایی را با جیب‌های خالی سر می‌کنند / عدم اختصاص بودجه کافی به شرکت

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نیروی انسانی یکی از بزرگ‌ترین ثروت‌های هر کشور به حساب می‌آیند و نقش جامعه کارگری در رونق اقتصاد و افزایش تولیدات و توسعه هر کشور بی‌بدیل است، کارگران ذخیره‌ها و منابع مهم هر کشوری هستند و موتور متحرکه پیشرفت جامعه به دست این قشر زحمت‌کش حرکت می‌کند.

برای همین برای حفظ و استمرار شغلی این قشر از افراد جامعه باید تدابیری اندیشیده شود و امنیت شغلی و فکری این افراد تامین شود تا آنان نسبت به از دست دادن موقعیت شغلی خود هراسی نداشته باشند و انجام این مهم برعهده مسئولین هرکشوری است.

اما این روز‌ها با شیوع ویروس کرونا و برای پیشگری این ویروس خیلی از شرکت‌ها و کارخانه‌ها مجبور به تعطیلی موقت شدند یکی از اقشاری که با کاهش فعالیت‌های اقتصادی برای پیشگیری از ویروس کرونا آسیب جدی دید قشر کارگری است و کارگران که یکی از مهم‌ترین مهره‌های تولید هستند با تعطیلی واحد‌های تولیدی با مشکل روبه رو شدند.

کرونا اولین تاثیر منفی خود را در زندگی کارگرانی گذاشت که نتواستند حقوق و مزایای خود را قبل از سال جدید به طور کامل دریافت کنند. شیوع کرونا باعث شد شرکت اتوبوسرانی برای پیشگری از این ویروس و حفظ سلامت شهروندان، نیرو‌های تعمیرگاهی و کارمندان خود را به مرخصی بفرستد.

 

 

گفتنی است، حدود ۱۵۰ نفر از نیرو‌های پیمانکاری و حجمی در شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز در امورات مربوط به فروش، شارژ کارت بلیت الکترونیکی و کنترل تراکنش کارت بلیت الکترونیکی ایستگاه‌های مسیر تندرو فعالیت دارند که علی‎رغم شمول قانون کار از برخی مزایا و گا‌ها حق طبیعی‎ خود همچون واریز حق بیمه به‎صورت کامل (سی‎روز)، پرداخت حقوق‎ خود مطابق قانون کار و پرداخت سر موعد حقوق‎ محروم‎اند.

 

امیر حسین فیضی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه سهند تبریز در گفتگو با خبرنگار ما در این رابطه می‌گوید: قرارداد موقت نیرو‌های اتوبوسرانی تبریز حداکثر یک ساله است، عدم وجود شغل کافی و به دنبال آن رقابت بر سر مشاغل بهانه‎های خوبی است برای کارفرمایان و پیمانکاران تا از نیروها، فراتر از قانون کار کشیده و با آن‌ها سلیقه‎ای برخورد کنند و همین مسئله سبب فراگیر شدن معضل حقوق کارگر در جامعه شده‎است که با وجود شرایط اقتصادی کنونی و با ساعت‎کاری معادل دو شیفت، دستمزد دریافتی آنان از حداقل حقوق مصوب برای یک شیفت در قانون کار نیز کمتر است.

مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه سهند تبریز در ادامه می‌افزاید: طبق تحقیقات انجام شده سقف عیدی دریافتی سال ۹۷ این کارگران ۴۰۰ هزار تومان بوده و در سال ۹۸ هیچ دریافتی تحت عنوان عیدی نداشته‌اند، درحالی که برابر ماده واحده قانون مربوط به تعیین عیدی و پاداش کارگران مشمول قانون کار مصوب ۱۳۷۰ مجلس شورای اسلامی، کلیه کار فرمایان مکلف اند به هر یک از کارگران خود به نسبت یک سال کار معادل ۶۰ روز آخرین مزد به عنوان عیدی و پاداش بپردازند.

 

 

وی در ادامه می‌افزاید: به موجب تبصره یک ماده واحده مذکور مبلغ پرداختی به کارگرانی که کمتر از یک سال کار کرده‌اند باید به ماخذ ۶۰ روز مزد و به نسبت ایام کارکرد در سال محاسبه شود؛ و همچنین طبق تبصره ۲ ماده ۳۵ قانون کار، حداکثر ساعات کار موضوع ماده فوق نباید از حداکثر ساعت قانونی کار تجاوز کند؛ درحالی شاهد عدم رعایت این بند قانون هستیم.

گفتنی است، مجموعه کارگری شرکت اتوبوس رانی تبریز را زنان سرپرست خانوار و قشر ضعیف جامعه تشکل می‌دهند که بنابر گفته کارگران اتوبوسرانی تبریز، دریافتی آن‌ها در اسفند ماه ۹۸ به ازای ۲۵ روز کار، برای دوشیفت کاری ۶۰۰ هزارتومان و تک شیفت ۳۰۰ هزارتومان بوده‌است و حق بیمه نیز مانند روال سابق به صورت کامل پرداخت نشده‌است.

مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه سهند تبریز در ادامه می‌گوید: در حالی که طبق قانون‎کار حتی اگر این کارگران روزمزد هم باشند این قانون پایدار و شامل آنان است، چه عاملی سبب شده که مسئولین مربوطه در احقاق حقوق حداقلی آنان کوتاهی به این جدیت انجام دهند؟!

وی می‌گوید: براساس صحبت‌های صورت گرفته، شهرداری هرساله با توجه به الویت‌بندی خود، بودجه‌ای را به شرکت واحد اتوبوسرانی اختصاص می‌دهد و همچنین به گفته آقای جلالی، مدیرعامل سابق شرکت واحد، این مشکلات ناشی از عدم اختصاص بودجه کافی به شرکت واحد اتوبوسرانی است، اگر این مطلب صحت دارد، آقایان مسئول در شهرداری، اولویت بندی‎های بودجه را چگونه تعیین می‎کنندکه دستمزد، عیدی و حق بیمه‎ این کارگران سهمی در آن ندارد، آن هم وقتی که این کارگران در مضیقه شدید مالی هستند؟!

 

این فعال دانشجویی اضافه می‌کند: در طول مراحل بررسی و تحقیق، علی‌رغم مطالبه از نهاد‌های مختلف، هیچ نهادی نظارت و پیگیری حقوق این کارگران را بر عهده نگرفت و این سئوال مطرح است که چرا نهاد نظارتی مشخصی برای پیگیری وضعیت این کارگران وجود ندارد و یا پیگیر نیست، آیا همه چیز ایده‎آل است؟!

موسی پور، پیمانکار شرکت اتوبوسرانی تبریز در این باره به خبرنگار ما می‌گوید: با توجه به شیوع ویروس کرونا برای حفظ سلامت کارمندان و کارگران مجبور به تعطیلی شرکت شدیم و همین علت باعث شد که نتوانیم از مدیرعامل شرکت مبلغی برای حقوق کارگران بگیریم و در نهایت قبل از سال و مبلغ کمی از حقوق کارگران را پرداخت کردیم.

پیمانکار شرکت اتوبوسرانی تبریز می‌افزاید: با مکاتباتی که انجام شده در صدد این هستیم که مبلغ دیگری از مدیرعامل شرکت دریافت کنیم با بتوانیم حقوق کارگران را طور کامل پرداخت کنیم.

مسئله به وجود آمده در شرکت واحد اتوبوسرانی تبریز و حومه، مصداقی است از مسئله‌ای که اکثر کارگران در شرکت‌های خصوصی در سراسر کشور به علت شرایط پیچیده و سخت اقتصادی و نبود توازن شغل و درخواست، گا‌ها با آن دست و پنجه نرم می‎کنند.