گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، صبا قدس؛ *«باید اذعان کنیم که در دهه‌ی پیشرفت و عدالت، نمره‌ی مطلوبی در باب عدالت به دست نیاورده‌ایم. این واقعیت ناخواسته باید همه را به تلاش فکری و عملی در باب معیشت طبقات ضعیف، به مثابه‌ی اولویت، وادار سازد.»
عدالتی که قرار بود عضو لاینفک جمهوری اسلامی باشد حال مجبور است برای بقای هر چند کم رنگ خود با آقایان دوئل کند. گفتمان مهار عدالتخواهی که دیری نیست به گفتمان غالب نئواصولگرایان تبدیل شده تلاشی است جدی برای حذف عدالتخواهی.
هر چند این گفتمان به گفتمان غالب نئواصولگرایان بدل شده اما واضح و آشکار است که هر دو جریان اصولگرایی و اصلاح طلبی بر سر حذف عدالت باهم اتفاق نظر دارند.
عدالت گریزی گونه‌های مختلفی پیدا کرده است. عده‌ای از گرایش چپ مارکسیستی عدالتخواهان بیم دارند و عده‌ای دوگانه‌های متعددی چون عدالت ولایت را پیش می‌کشند.
در مورد گروه دوم که درصدد هستند دست و دل متدینین را بلرزانند و بر سر دو راهی خطرناکی چون عدالت و ولایت قرارشان دهند جز تأسف و التماس تفکر، راهی در پیش نخواهیم داشت. چرا که انقلاب ما پرچم عدالت را برافراشته بود و پی و بنیه‌اش عدالت بود.
این دوگانه در صورتی درست خواهد بود که صراحتاً اعلام کنیم که حکومت ما بویی از حکومت مولای متقیان امیرالمؤمنین(ع) نبرده است. چراکه مثال‌های فراوانی را می‌توان از علی(ع) ذکر کرد که عدالت را بر همه‌ی امور مقدم دانسته‌اند.
«باید اذعان کنیم که در دهه‌ی پیشرفت و عدالت، نمره‌ی مطلوبی درباب عدالت به دست نیاورده‌ایم. این واقعیت ناخواسته باید همه را به تلاش فکری و عملی در باب معیشت طبقات ضعیف، به مثابه اولویت، وادار سازد.»؛ این پیام رهبر انقلاب به نمایندگان مجلس در آغازین روزهای مجلس یازدهم می‌باشد. رهبری بیان می‌کنند که در باب عدالت نمره مطلوبی به دست نیاورده‌ایم و ایشان حل مشکلات معیشت طبقات ضعیف را در اولویت قرار می‌دهند.
همین سخنان را اگر جوانان عدالت‌خواه می زدند حتما از سوی آقایان یا خوارج نامیده می‌شدند و یا کمونیست.
آقایان! حالا دیگر خود ولی این حرف را صراحتا فرموده‌اند. هر چند که قبل‌تر هم هزار بار در مورد عقب ماندگی در باب عدالت اظهار شرمندگی کرده‌اند، اما هر بار به گونه دلخواه تفسیرش کرده‌اید.
حالا در همین مجادله‌ای که خودتان به راه انداخته‌اید، عاجزانه التماس می‌کنیم سخنان رهبری را تفسیر نادرست نکنید. ببینید رهبری چه گفته‌اند. گوش فرا دهید و عمل کنید.
چند روز پیش آسیه پناهی در گیر و دار آوار کردن خانه‌اش، جان خود را از دست داد. این پیرزن چنان مستضعف بود که تمام هستی‌اش چند ده متر زاغه در حاشیه شهر بود که برای حفظ آن جانش را در کف دستش می‌گیرد.
کاری با حرف های شرم‌آور دادستان کرمانشاه نداریم. این آقایان از شکم سیری، بهانه آوردن مشاور و... را بر زبانشان جاری می‌سازند.عده‌ای هم حرف از زمین غصبی می‌زنند و مال حرام.
۲۰ متر زاغه، برای زنده بودن یک انسان! چطور ممکن است آنقدر وقیح و بی وجدان شده باشیم که آقازاده هایشان ۱۰۰۰۰ متر بسازند ولی ما به ۲۰ متر زاغه‌ی حاشیه شهر بگوییم مال حرام و ویرانش کنیم؟!
بزرگترین مشکل و مسئله این است که انقلابی که با فریاد زدن بر سر شاه به خاطر داشتن حلبی‌آباد‌ها و زاغه‌نشین‌ها در حاشیه شهر به پیروزی رسید، خودش فقیران و زاغه‌نشینانی دارد که برای ۲۰ متر زاغه حاضرند بمیرند.
مسئله این است که بعد از ۴۱ سال، راه حل‌مان برای مشکلات حاشیه نشینی یا دیوار کشیدن و برج علم کردن برای ندیدنشان است و یا ویران کردن ۲۰ متر امید به زندگی دلسوزان انقلاب.
در غیزانیه که تیتر یک اخبار بین الملل شده است مسئله تشنگی وجود داشت. مسئله‌ای که اصلا مسئله نبود و جزو حقوق اولیه‌ی انسانی است. اگر مشکل آنها قبل از اعتراض و به تیر بستنشان حل می‌شد مگر مشکل امنیتی می‌شد؟! آقایان خود باعث مشکل امنیتی می‌شوند و برای حل کردنش جان مردم را بازیچه قرار می‌دهند.
چند ماه پیش و در بحبوحه‌های کرونایی و در شب میلاد منجی مستضعفان، حداقل حقوق کارگران بدون حضور نماینده‌ی کارگران تصویب و با وجود تورم 41 درصد فقط و فقط ۱۵ درصد بر حقوق کارگران افزوده شد.
در شب میلاد امید مستضعفان و منجی جهان، به روشنی حقوق کارگران زیر پا گذاشته‌شد و حتی به قانون نیز عمل نشد. قانونی که به صراحت می‌گوید می‌بایست افزایش نرخ حقوق کارگران متناسب با تورم اعلامی از سوی بانک مرکزی باشد. بانک مرکزی تورم را ۴۱درصد اعلام می‌کند ولی خروجی شورای عالی کار افزایش ۱۵ درصدی است.
کارگرانی که در سال‌های اخیر به دلیل نرخ بالای تورم، رکود اقتصادی، خصوصی سازی و ... سفره‌شان آب رفته بود و مشکلات اقتصادی، بسیاری از آنان به اعتراضات خیابانی کشانده بود، امسال نیز باید شاهد کوچک‌تر شدن سفره‌شان باشند.
نمایندگان کارگران با امضاء نکردن خروجی جلسۀ مذکور، صف خود را از اغتشاشگران، عوامل بیگانه، نفوذی جریان‌های کمونیست و ... به روشنی جدا کردند. فردا روزی اگر در گوشه‌ای از این کشور، صدای اعتراضی به تظلم خواهی کارگران بلند شد و حوادث غمباری رخ داد، به جای پیدا کردن نقش عوامل بیگانه و نقش موساد و سیا و کمونیستها، عوامل اصلی را از همین الآن بشناسیم:
نماینده‌های جوان تازه به مجلس راه یافته که چاره‌ی افزایش تولید را در کاهش حداقل حقوق کارگران می‌دانند و وزرایی که بدون حضو
نماینده کارگران حق آنها را زیر پا له می‌کنند.
ماجرای آبان ۹۸ را می‌توان برآیند همه‌ی این مشکلات دانست. برآیند پنهان کاری ودروغ، نادیده گرفتن مردم، نفهمیدن درد مردم، بی‌توجهی به وضعیت معیشت مردم و....
اینها فقط قسمت کوچکی از بی‌عدالتی‌ها در کشور می‌باشند و آنچه را که قرار بود با انقلاب به آن برسیم و عدالت را در جهان حاکم کنیم، در حال حاضر در زادگاه خودش رو به زوال و نابودی می‌رود.
اندک امیدی با این پیام مقام معظم رهبری در جان مستضعفان کشورمان رخنه خواهد کرد و امیدواریم مجلس شورای اسلامی امید اینها را نا امید نکند...
صبا قدس، عضو واحد سیاسی انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت دانشگاه تبریز
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.