مرگ زودرس مازندران زیر دپوی پسماندها! / روستاهایی که ۱۵ سال است محکوم به هم‌نشینی با زباله‌اند

از روز‌هایی که کامیون‌ها با بی رحمی شیرابه‌های متعفن را در جاده کیاسر به سمنان می‌ریختند، ۲ سال می‌گذرد. شیرابه‌هایی که وجود نحسشان باعث لغزندگی جاده و تصادف‌های پی در پی می‌شد و اگر اعتراض اهالی نبود، لغزندگی جاده همچنان جان مردم را می‌گرفت. تحصن‌های چند روزه و کفن‌پوشی اهالی برای تعیین تکلیف دپوی غیراصولی زباله، مسئولان را مجبور به نتیجه رساندن پروژه‌های نیمه‌تمام زباله‌سوز کرد.

بابایی، از فعالین عدالتخواه مازندران در این باره به خبرنگار دانشجو می‌گوید: به دنبال مرگ یک چوپان و دام ها در حوضچه شیرابه و بروز سالک، اهالی منطقه وادار به تحصن و اعتراض شدند. جریان از زمانی شروع شد که زباله‌های بیمارستان را به یکی از مناطق اطراف ساری منتقل می‌کنند. در همان روز‌های ابتدایی این اتفاق، مردم نسبت به این فاجعه واکنش نشان داده و با تجمع و تحصن خواستار به پایان رسیدن این ماجرا می‌شوند. تا اینکه زباله‌ها به کیاسر منتقل می‌شود و قول می‌دهند که بعد از شش ماه، پسماند را به مکان دیگری منتقل خواهند کرد.

بابایی می‌گوید: بعد از شش ماه مسئولین منکر این انتقال شدند و آن را به زمان‌های دیگری موکول می‌کردند؛ تا اینکه بعد از گذشت ۱۵ سال دمل این ماجرا هنوز باقی مانده است. در این بین در سال ۹۸ مردم و اهالی روستا‌های اطراف در منطقه‌ای که پسماند نگه داری می‌شود، تجمع کرده و جاده کیاسر به سمت سمنان را بستند. نیت و هدف اصلی مردم از این تجمع جلوگیری از ادامه انتقال زباله‌ها به این نقطه بود که برایشان مشکل ایجاد کرده بود و با سر دادن شعار‌های گوناگون و به دست گرفتن پلاکارد‌های مختلف، خواستار توقف این طرح شدند.

 

به گفته بابایی، روزانه حدود ۳۰۰ تن زباله از ساری به آنجا منتقل می‌شود؛ حتی پسماند بیمارستانی بیماستان امام خمینی ساری نیز در این زباله‌ها وجود دارد و این حساسیت را برای اهالی دو چندان کرد.

این فعال عدالتخواه ادامه می‌دهد: ۲۰ روزی مردم این منطقه با تجمع درخواست پایان این اتفاق را داشتند. حتی آغاز ماه محرم نیز مانعی برای انجام این تحصن نشد و مردم در همان محل به برپایی مجلس روضه و نماز جماعت نیز می‌پرداختند؛ تا اینکه مسئولین با هماهنگی نیرو‌های امنیتی سعی کردند این ماجرا را جمع کنند.