یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مهدی جباری؛* پس از گذشت مدتی نه چندان طولانی از ترور سردار شهید حاج قاسم سلیمانی توسط دولت تروریست ایالات متحده و اعمال فشار حداکثری اقتصادی و سیاسی توسط آمریکا علیه دولت و مردم ایران شاهد برخی زمزمه‌ها بین برخی سیاست مداران و شاید به عبارت بهتر وادادگان در داخل مبنی بر دوگانه مذاکره-تحریم و قماری دوباره روی اقتدار ملی و معیشت مردم هستیم.
البته این مطالبه سخنی ناآشنا نبوده و نیست، همانطور که در گذشته‌ای نه چندان دور آقای روحانی با همین شعار و وعده واهی با اعتماد مردم بر مسند قوه مجریه تکیه زده و باوجود تاکید رهبری بر توانایی‌ها و ظرفیت‌های داخلی و بی اعتمادی به آمریکا و اروپا، سال‌های متوالی از انرژی و تمرکز کشور را صرفا معطوف به نگاه به آمریکا و متحدانش کرد تا جایی که گزاره "من بلد نیستم کاری به دنیا نداشته باشم و برای حل مشکلات به داخل نگاه کنم" را از خود بر جای گذاشت!
پس از مدت‌ها مذاکره و نشست و برخاست بین گروه ایرانی و ۵+۱ سرانجام برجام متولد شد، اما همزمان تمام منتقدین آن توسط دولت و غربگرایان داخلی دلواپس خوانده شده و مورد استهزا و تمسخر قرار گرفتند.
لکن امروز، روز سنجیدن عیار برجام و وعده‌های دولتی است که جهان را در آمریکا خلاصه نموده و هیچ انتقادی را علیه برجام بر نمی‌تابید.
اکنون زمان تامل بر گزاره‌هایی مانند "امضای کری تضمین است"، "توافقی را امضا نمی کنیم مگر این که تمام تحریم‌های اقتصادی در روز امضای قرارداد لغو شود" است.
البته این مطالبه سخنی ناآشنا نبوده و نیست، همانطور که در گذشته‌ای نه چندان دور آقای روحانی با همین شعار و وعده واهی با اعتماد مردم بر مسند قوه مجریه تکیه زده و باوجود تاکید رهبری بر توانایی‌ها و ظرفیت‌های داخلی و بی اعتمادی به آمریکا و اروپا، سال‌های متوالی از انرژی و تمرکز کشور را صرفا معطوف به نگاه به آمریکا و متحدانش کرد تا جایی که گزاره "من بلد نیستم کاری به دنیا نداشته باشم و برای حل مشکلات به داخل نگاه کنم" را از خود بر جای گذاشت!
پس از مدت‌ها مذاکره و نشست و برخاست بین گروه ایرانی و ۵+۱ سرانجام برجام متولد شد، اما همزمان تمام منتقدین آن توسط دولت و غربگرایان داخلی دلواپس خوانده شده و مورد استهزا و تمسخر قرار گرفتند.
لکن امروز، روز سنجیدن عیار برجام و وعده‌های دولتی است که جهان را در آمریکا خلاصه نموده و هیچ انتقادی را علیه برجام بر نمی‌تابید.
اکنون زمان تامل بر گزاره‌هایی مانند "امضای کری تضمین است"، "توافقی را امضا نمی کنیم مگر این که تمام تحریم‌های اقتصادی در روز امضای قرارداد لغو شود" است.
امروز، روز بررسی میزان توانایی تیم مذاکره کننده در طراحی مکانیسم حل اختلاف مناسب و رعایت شروط ۹گانه رهبر انقلاب است.
مضحک‌ترین بخش ماجرا جایی است که پس از عدم موفقیت برجام، مسببین آن برای جبران وجهه خود مثل همیشه پشت رهبری مخفی شده و تمام مسئولیت آن را متوجه رهبری می‌دانند که مواضع ایشان در قبال مذاکره و آمریکا نیازی به تحلیل نداشته و ندارد، لکن نهایتا با اصرار دولتمردان و افکار عمومی شروطی را نیز برای توافق معین کردند که به اذعان خود مذاکره کنندگان نیز رعایت نشد!
به هر حال به نظر می‌رسد برجام به جای مرهمی بر زخم‌های اقتصادی جراحتی افزون بر پیکره اقتصاد کشور بود و اندک امیدواری ما نیز از تجربه برجام عیان شدن چهره پلید و مکار آمریکا و متحدانش بود که توسط غربگرایان داخلی بزک شده بود.
شاید عنوان شود با پیروزی ترامپ در انتخابات آمریکا شرایط متفاوتی رقم خورد و اگر این اتفاق نمی‌افتاد سرنوشت برجام چنین رقم نمی‌خورد. اولا این مسئله نیز متوجه همان مذاکره کنندگانی است که امضای کِری را تضمین می‌دانستند و معتقد بودند هر دولتی پس از دولت دموکرات اوباما عهده دار مسئولیت شود موظف به اجرای آن است، دوما مگر در زمان دولت سابق ایالات متحده چه عوایدی نصیب ایران شد که بتوان به آن بالید؟ تا جایی که رئیس وقت بانک مرکزی ما دستاورد‌های برجام را "تقریبا هیچ" توصیف کرد و طبق آمار نیز ۴۰درصد از تحریم‌های فلج کننده اقتصادی آمریکا پس از انقلاب نیز توسط دولت اوباما بر کشور تحمیل شد!
این‌ها همه مقدمه‌ای بود بر شرایط کنونی ما پس از برجامی که از آن به عنوان کلید تمام مشکلات کشور یاد میشد. اکنون که در صنعت هسته‌ای از عرش به فرش رسیده ایم و تحریم‌هایی اقتصادی چه بسا سخت‌تر از پیش از برجام بر ما تحمیل شده که محسوس‌ترین آن‌ها در زمینه فروش نفت می‌باشد و در عرصه‌های مختلف ایالات متحده استراتژی رویایی مستقیم با ایران را برگزیده است تا جایی که دست به ترور یکی از فرماندهان ارشد نظامی کشور می‌زند و وقیحانه مسئولیت آن را رسما بر عهده می‌گیرد!
اصلا حتی اگر شرافت و عزت خود را نیز نادیده بگیریم یا واقعا می‌توان متصور بود دولت تروریست کنونی ایالات متحده پس از مذاکره دوباره امتیازی برای ایران قائل شود؟
با نیم نگاهی به اعمال و سیاست‌های فعلی آمریکا و تجربه هایی، چون مذاکره اش با کره شمالی می‌توان دریافت مذاکره با آمریکا در شرایط فعلی و یا حداقل تا حضور دولت فعلی آمریکا بر مسند قدرت اگر فرضا امتیاز و سودی هم داشته باشد سهم ایران نخواهد بود و چیزی جز ذلت و اشتباه فاحش نمی‌تواند باشد!
منویات مقام معظم رهبری در عید قربان امسال می‌تواند تحلیل دقیق و صحیحی از شرایط فعلی باشد: "به موازات تحریم دشمن یک جریان تحریف هم وجود دارد که هدفش ضربه به روحیه مردم و دادن آدرس غلط برای رفع مشکل تحریم است"
سردمداران شعار مذاکره در شرایط کنونی کشور نیز حلقه‌ای از همین جریان تحریف هستند که رهبر انقلاب در ادامه فرمودند: "اگر جریان تحریف شکست بخورد جریان تحریم نیز شکست خواهد خورد"
سال‌ها پس از ابلاغ سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و تاکید مستمر رهبر انقلاب و غالب اقتصاد دانان کشور بر آن و ظرفیت‌ها و منابع سرشار و نیروی انسانی مستعد داخلی شاهد بی اعتنایی و عدم باور واقعی مسئولین مربوطه به این موارد هستیم که نگاه صِرف به خارج نیز نتیجه‌ی همین بی اعتنایی و ناباوری است.
علاج مشکلات کشور و خصوصا مسائل اقتصادی را فقط در تکیه بر توانایی‌های داخلی و ملی و جوانان متعهد، متخصص و انقلابی می‌توان یافت که لازمه‌ی آن نیز یک دولت جوان حزب اللهی و مجلسی و دغدغه‌مند و توانا است.
امام علی (ع):
"مَن تَقدّم عَلی قومِ وَ هُو یَری فیهِم مَن هُوَ اَفضَل فَقَد خانَ الله و رَسولَه و المُومِنین"
مهدی جباری- دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان گرگان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات