توافقنامه جامع همکاری استراتژیک بین ایران و چین میتواند ضامن منافع دو کشور در حوزههای اقتصادی، منافع ملی و سیاسی باشد.
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، روزنامه دنیای اقتصاد ضمن انتشار مطلب فوق نوشت: این توافق از آن جهت برای ایران مناسب خواهد بود که میلیاردها دلار سرمایهگذاری لازم برای توسعه زیرساختها را فراهم میکند و از سوی دیگر مانع از سیاستهای منطقهای تهران نیز نخواهد شد. به علاوه ایران از زیر فشار واشنگتن خارج میشود و میتواند در عرصه بینالمللی نیز نقش پررنگتری ایفا کند.
این روزنامه در ادامه از قول خبرگزاری اسپوتنیک نوشت: متن ۱۸ صفحهای که از پیشنویس توافق جامع همکاری ایران و چین منتشر شده است، دربردارنده سرمایهگذاری چندصد میلیارد دلاری چینیها در اقتصاد ایران و فروش نفت ایران با تخفیف به طرف مقابل است. این توافقنامه همچنین شامل حوزههای همکاری امنیتی، تبادل اطلاعات و رزمایشهای مشترک نظامی است.
وزیر امور خارجه ایران نیز در پاسخ به این اخبار گفته است که تهران در مورد توافقنامه جامع همکاری ۲۵ ساله، در حال مذاکره با پکن است، اما این توافق باید به تصویب مجلس ایران برسد.
چشمانداز توافقنامه بلندمدت همکاری بین ایران و چین موجب بروز واکنشهای متفاوتی از سوی ناظران بینالمللی شده است. برای نمونه، نشریه فارنپالیسی مدعی است که این توافق خبر بدی برای غرب است و پیشبینی میکند که موجب تغییر ترتیبات منطقهای در خاورمیانه و آسیا شود.
در دوم آگوست مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا نیز نگرانی خود را از این توافق اعلام کرد و در فاکسنیوز گفت که ورود چین به ایران میتواند ثبات منطقه را برهم بزند و اسرائیل، عربستان سعودی و امارات را در معرض ریسک قرار دهد.
ایران و چین دو قدرت معتبر آسیایی هستند و شاید دو قدرت برتر آسیا که دو سر قاره آسیا را تحت نفوذ خود دارند. از این رو تعمیق همکاریهای اقتصادی و احتمالا نظامی، امری منطقی است.
این گزارش تاکید میکند ایران برای دههها قبل از انقلاب اسلامی به غرب اعتماد کرد. در چند سال اخیر هم برجام، تجربهای تازه در این باره بود، اما با عهدشکنی مجدد غرب روبهرو شد.