سیاری: نیروی دریایی اقتصاد کشور را حفظ کرد / تذکر رهبری مبنای یک حرکت عظیم جهادی شد

 به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، امیردریادار حبیب‌اله سیاری با حضور در برنامه "گفتگوی سیاسی" که بمناسبت هفته دفاع‌مقدس از محل دفتر معاونت هماهنگ کنندگی ارتش روانه آنتن رادیو گفتگو شد، ضمن بیان خاطراتی از دوران آغازین جنگ اظهار کرد: آن زمان پایگاهی دریایی در خرمشهر داشتیم و [به محض مشاهده برخی تحرکات در غرب و جنوب غرب کشور از سوی ارتش حزب بعث]از آنجا به تهران احضار شدیم. شبانه به منجیل رفتیم و تجهیزات گرفته و به تهران آمدیم.

وی ادامه داد: سی و یکم شهریور بود. در مهرآباد هواپیما‌های ۳۳۰ منتظر ما بودند. در حال پرواز بودیم که فرودگاه را بمباران کردند و تازه فهمیدیم چه اتفاقی افتاده است. هواپیمای ما آسیب دیده بود. سوار هواپیمایی دیگر شدیم و در بندرعباس فرود آمدیم. ارتش بعث اعلام کرده بود قصد تصرف جزایر را دارد و به سرعت باید در جزایر مستقر می‌شدیم.
دریادارسیاری افزود: حدود ۱۰۰ نفر تکاور بودیم که صبح روز بعد با بالگرد و هواپیما‌هایی کوچک عازم شناسایی شدیم. در زمان بازگشت مجدد ما را به نقطه‌ای دیگر گسیل دادند و باز هم نمی‌دانستیم مقصد کجاست! با دو فروند ۳۳۰ شبانه حرکت کردیم و ساعت ۱ بامداد در نقطه‌ای نشستیم. وضعیت قرمز بود و به سرعت باید هواپیما را تخلیه می‌کردیم. به دزفول رسیده بودیم. در مسجد شهرک پایگاه هوایی خوابیدیم و بلافاصله بعد از نماز صبح، توسط فرمانده گروهان (ناخداصالحی) احضار شدیم.

دریادارسیاری ادامه داد: در باشگاه افسران تیمساز ظهیرنژاد منتظر ما بودند. در اتاق قدم می‌زند و بنی صدر هم گوشه‌ای روی صندلی نشسته و به خواب رفته بود. تیمسار با ما صحبت کرد و دستور آماده باش داد. باید به پل نادری به سمت کرخه می‌رفتیم. اگر دشمن از آن منطقه می‌گذشت، فرودگاه اضطراری دزفول تصرف می‌شد و تصرف این شهر نیز آسان می‌نمود. دستور را گرفتیم و عازم شدیم. بنی صدر همچنان خواب بود.

معاون هماهنگ کننده ارتش ادامه داد: آب رودخانه دزفول را زیاد کرده بودند تا عراق توان عبور نداشته باشد. از طرفی هیچ تجهیزاتی در اختیار ما نبود. با کمک محلی‌ها و متخصصان ارتش با تویوپ و تخته چوب کرجی –قایق‌های کوچک- ساختیم. از این سوی رودخانه که سوار می‌شدیم، ۵۰۰ متر پایین‌تر به آن طرف رودخانه می‌رسیدیم، چون آب ما را با خود می‌برد. شب‌ها برای شناسایی می‌رفتیم و قبل از اذان صبح برمی گشتیم. کار هر شبمان همین بود. نیروی هوایی گرا‌ها را می‌گرفت و عراقی‌ها را بمباران می‌کرد.

دریادارسیاری در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفتگو وظیفه تکاوران دریایی را، رزم در زمین، هوا و آب عنوان کرد و گفت: در شمال خلیج فارس عملیات‌های متعددی انجام دادیم و هرکجا نیاز بود (از جمله جزایر مجنون) هواناو‌های ما حضور داشتند. همچنین قایق‌های نیروی دریایی برای عبور از کارون (عملیت الی بیت المقدس) حرکت داده شدند و در عملیات شکست حصر آبادان حضوری فعال داشتیم.

وی خود را بعنوان تنها فردی معرفی کرد که از آن دوران و از میان تکاوران دریایی همچنان در حال خدمت است و ادامه داد: تصور نمی‌کردیم جنگ ۸ سال به طول انجامد. دشمن جاده ماهشهر به آبادان را هم قطع کرده بود. با تلاش فراوان جاده را از تیررس مستقیم دشمن آزاد کردیم. همان زمان دبیرکل سازمان‌ملل برای مذاکره به ایران آمد. آن روز‌ها که افسری جوان بودم، در دلم می‌گفتم‌ای کاش جنگ تمام نشود تا تجربه‌ای بیشتر فرا بگیریم. تصور داشتیم جنگ ظرف چند روز آینده خاتمه می‌یابد، ولی فکر نمی‌کردیم ۸ سال درگیر جنگ باشیم.

دریادارسیاری با اشاره به ایستادگی حضرت امام (ره) که بدنبال نپذیرفتن مذاکره، تاکید کردند "اگر جنگ ۲۰ سال هم طول بکشد، ما ایستاده ایم"، ادامه داد: حضور بنی‌صدر برای نیرو‌های مسلح آسیب رسان بود. هیچکس او را قبول نداشت و هرچه توفیق در ابتدای جنگ بدست آوردیم، درپی فرمان امام (ره) بود.

معاون هماهنگ کننده ارتش با اشاره به مقطع زمانی که نیروی دریایی آگاهانه شناور‌های خود را از خرمشهر تخلیه کرد و در شمال خلیج فارس –منطقه رزم این نیرو- گسترش داده و آماده دفاع شد، اظهار کرد: نیروی دریایی با صدور یک اعلامیه بین المللی، خلیج فارس را به دو نیم تقسیم بندی و نیم شمالی را منطقه جنگی دانست و تاکیدکرد هرکس بدون اجازه وارد این منطقه شود، منهدم خواهد شد و با این اقدام، اقتدار نظام را به نمایش گذاشت و در نتیجه عراق را در محاصره دریایی قرار داد و در ۷ آذر ۵۹ عملیات مروارید را خاتمه داد.

دریادارسیاری با اشاره به تجهیز همه جانبه عراقی‌ها از سوی غرب و شرق و فروش انواع سلاح‌های موشکی و پروازی و منهدم کننده به صدام، گفت: این‌ها فقط می‌خواستند خطوط مواصلاتی و صادرات ایران را قطع کنند که اگر این اتفاق می‌افتاد، کشور ورشکست می‌شد و، چون کسی به ما کمک نمی‌کرد، توانِ جواب دادنِ نیازمندی‌های جنگ و کشور را نداشتیم؛ لذا در طول ۸ سال جنگ تحمیلی، عراق بالغ بر ۲۰۰۰ بار به جزیره خارک حمله کرد، ولی نیروی دریایی با پدافند هوایی اجازه نداد حتی یک روز صادرات نفت قطع شود و یا اینکه کشتی‌های ما را بزنند.

وی با اشاره به بیش از ۱۰۰۰ موشک گران قیمتی که عراقی‌ها برای ممانعت از صادرات نفتی ایران استفاده کردند، گفت: قیمت این‌ها شوخی نیست، ولی تنها ۲۰۰ عدد از این موشک‌ها اصابت کرد. حال آنکه ما در این ۸ سال ۱۰ هزار کشتی را از جزیره خارک تا بندر امام (ره) اسکورت کردیم و از میان این ۲۰۰ کشتیِ مورد اصابت، ۱۸۰ کشتی را نجات دادیم و فقط ۲۰ فروند کشتی تلفات داشتیم. این روند در جنگ‌های دنیا نمونه و این موفقیت بسیار مهم است.

دریادارسیاری با اشاره به سخنی از رهبر معظم انقلاب که فرموده بودند "نیروی دریایی در عملیات‌ها اقتصاد کشور را سالم نگه داشته است" و حتی امروز هم در خلیج "عدن" چنین رویکردی از سوی نیروی ارتش جمهوری اسلامی حکم فرماست، افزود: نیروی دریایی ابعاد مختلف دارد و فقط مسئولیت نظامی ندارد؛ بلکه همزمان با عملیات‌های نظامی، بُعد اقتصادی کشور را حفظ می‌کند. همچنین نیروی دریایی از زمان پایان دفاع در برابر عراق تا همین امروز، اجازه نداد کسی در آب‌های ساحلی و منطقه نظارت ما وارد شود.

معاون هماهنگ کننده ارتش در بخشی دیگر از مصاحبه با رادیو گفتگو، با اشاره به تجهیزات تماما غربی نیروی دریایی در ابتدای جنگ و استفاده همه جانبه از این تجهیزات، در عین حال گفت: ما از ابتدای انقلاب تحریم بودیم و هیچ قطعه‌ای بدستمان نمی‌رسید، اما چطور وسایل و تجهیزات خود را حفظ کردیم؟ اگر بچه‌های متخصص این نیرو و همرزمانشان پای کار نبودند، توان بهره برداری از این تجهیزات را نداشتیم.

دریادارسیاری خاطرنشان کرد: مستشاران غربی تصور می‌کردند با ترک کشورمان، ما دیگر قادر به بهره گیری از ناو‌های موشک انداز نخواهیم بود، ولی معجزه‌ی انقلاب همه را پای کار آورد و در نتیجه موفق شدیم. در طول زمان جنگ به قطعه و تعمیرات و نگهداری نیاز داشتیم. از طرفی با کمبود تخصص و آموزش روبرو بودیم، ولی به واقع آهن آب دیده شده بودیم و مشکلات را پشت سر گذاشتیم. تا بعد از جنگ که کم کم به حوزه نوسازی تجهیزات رزمی ورود یافتیم.

وی به بیان خاطره‌ای از دورانی که فرمانده خطه شمال بود و ایران به دعوت از همسایه شمالی می‌بایست در رزمایشی دریایی شرکت می‌کرد اشاره کرد و گفت: ما یک کشتی بنام "شهسوار" داشتیم. کشتی تفریحی زمان طاغوت بود که ما آن را با تجهیز به سلاح، به "ناو حمزه" تبدیل کردیم. خطاب به فرمانده کل قوا عرض کردیم امکانات حضور در رزمایش‌های مشترک را نداریم. ایشان فرمودند این‌ها قصد تحقیر شما را دارند. بروید از جنوب شناور بیاورید و در رزمایش شرکت کنید. اما تحقیر نشوید.

دریادارسیاری در ادامه به مسیر‌های انتقال شناور‌ها از "کانال ولگا-دن" که روس‌ها از آن ممانعت کردند و نیز ناتوانی در سوار کردن آن‌ها روی تریلی و حرکت دادن به سمت شمال کشور سخن گفت و افزود: در نهایت آقا فرمودند این شناور‌ها را تکه تکه کنید و با خود به شمال کشور بیاورید. در رزمایش شرکت کنید، اما تحقیر نشوید. باز هم ضمن بررسی، کار ناشدنی بود. آقا در نهایت فرمودند غیرت دارید، همت خود را به کار بگیرید و بسازید و سال‌های بعد شرکت کنید. همین یک جمله مبنای یک حرکت عظیم جهادی بود.

وی یادآورشد: حضرت آقا سال ۷۸ این جمله را فرمودند و سال ۸۲ اولین ناو موشک انداز خود را بنام پیکان در دانشگاه نوشهر در دریای مازندران با حضور رهبری به نیروی دریایی الحاق کردیم. شهید سلیمانی آن زمان در روابط عمومی ما بودند. ایشان شاعر بود و گفت این عبارت را روی بدنه ناو بنویسید "پیام دلیران به دشمن برید/ که پیکان دیگر بیامد پدید". این ناو موشک انداز آن زمان از نظر فناوری حرف اول را در جهان می‌زد.

دریادارسیاری از الحاق دومین ناو (بنام جوشن در سال ۸۵) و سومین ناو (بنام درفش)، چهارمین ناو الوند (سال ۹۱) و... سخن گفت که امروز در خط تولید قرار دارند و افزود: در ۳۰/۱۱/۸۸ ناگاه ناوشکن جمهوری اسلامی ایران (جماران) الحاق یافت. ما که در زمان جنگ فاقد زیر دریایی بودیم، امروز زیر دریایی کلاس غدیر را ساخته ایم که حرف اول منطقه را می‌زند.

معاون هماهنگ کننده ارتش با اشاره به غیرت و شرف ایرانی گفت: این بچه‌ها در دفاع مقدس خون دادند؛ اما شرف و ناموس و مملکت و انقلاب را حفظ کردند. امروز هم جوانان مردم و دانشمندان ما پای کارند و هر آنچه را تصور کنید در این مملکت قابل انجام است؛ فقط باید اراده کنیم... امروز همه متخصصان در داخل آموزش می‌بینند و هیچ چیز کمتر از خارجی‌ها ندارند.

دریادارسیاری همچنین درباره قابی که پیش روی خود در دفتر کارش نصب کرده است که عبارت "اگر صلح میخواهی؛ آماده جنگ باش" روی آن نگاشته شده، گفت: اگر دشمن قصد تعرض داشته باشد و بداند ضرر آن بیشتر از سود آنست، هیچگاه چنین کاری را مرتکب نمی‌شود و ما نام بازدارندگی را بر آن می‌نهیم. عراق به همین دلیل به ایران حمله کرد، چون تصور داشت بعد از انقلاب هیچگونه آمادگی نداریم که اگر چنین تصوری نداشت، هیچگاه این غلطی را مرتکب نمی‌شد.