تلاشهای یک دهه آزاده دستمالچی، محقق ایرانی دانشگاهی در کانادا منجر به ساخت یک ابزار پوشیدنی با ردیابی علائم حیاتی انسان و جایزه کارآفرین اجتماعی شد.
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، تحقیقات و تلاشهای یک دهه آزاده دستمالچی، محقق ایرانی دانشگاه اوتاوا در کانادا، در زمینه ابزار مربوط به فشار خون با کاربری راحت، درنهایت منجر به ساخت یک ابزار پوشیدنی با ردیابی علائم حیاتی انسان و جایزه کارآفرین اجتماعی شد.
آزاده دستمالچی، دانشجوی دکتری مهندسی پزشکی و کارآفرین تازه کار، در راستای همین پژوهشها موفق به دریافت جایزه کارآفرین اجتماعی «میتاکس» در یک مراسم مجازی شد. وی ساعت هوشمند پیشرفتهای را طراحی کرده که علائم حیاتی اصلی کاربرش را ردیابی میکند و بر سیگنالهای قلبی او نظارت دارد.
میتاکس یک سازمان غیرانتفاعی با بودجه دولتی است که شرکتهای خصوصی را با موسسات آموزشی در سراسر کانادا با هدف حل مشکلات تجاری وصل میکند. این سازمان از دستمالچی و چهار کارآفرین دیگر به دلیل «خلاقیت و نبوغ» در یافتن راههای ابتکاری در زمینه کمک به مبارزه با شیوع کووید۱۹ تقدیر کرده است.
میتاکس در مورد این جایزه توضیح میدهد: نه تنها این اختراعات درنهایت به کانادا کمک میکند که از این بحران نجات پیدا کند، بلکه با ادامه سرمایهگذاریها در زمینه استعداد، تحقیق و توسعه، جایگاه خود را در اقتصاد نوآوری جهانی حفظ خواهیم کرد.
دستمالچی متولد ایران است و در دبی بزرگ شده و در سال ۲۰۰۸ به کانادا نقل مکان کرده است. خودش میگوید که اکنون به دنبال تائیدیه از سوی سازمان بهداشت کانادا و سازمان غذا و داروی آمریکاست تا بتواند ساعت خود را به عنوان یک وسیله پزشکی کارآمد در بیمارستانها و مراکز مراقبت از سالمندان به کار ببرد.
دستمالچی در مورد اختراعش میگوید: این ساعت هوشمند شبیه به apple watch است، اما کاربردهایی فراتری دارد و بازار هدف آن نیز بسیار متفاوت است.
در حالی که فناوریهای پوشیدنی رایج مانند اپل واچ و فیتبیت فقط میزان ضربان قلب کاربر را ردیابی میکنند، اختراع دستمالچی خیلی فراتر است و علاوه بر اینکه ضربان قلب کاربرش را اندازه میگیرد، از حسگرهای زیستی و الگوریتمهای یادگیری ماشین برای اندازهگیری فشار خون، میزان تنفس، سطح اکسیژن خون، دمای بدن و سیگنالهای الکتریکی قلب استفاده میکند.
به گفته وی، این ابزار حتی برای تشخیص علائم بیماری کووید۱۹ نیز موثر است، زیرا سیگنالهای زیستی را ردیابی میکند و اطمینان حاصل میکند که بیماران در مراکز پرخطری مانند مراکز نگهداری سالمندان با سرعت بیشتری شناسایی و به بخش قرنطینه منتقل میشوند تا از شیوع بیشتر بیماری جلوگیری شود.
دستمالچی توضیح میدهد که دو سال پیش شرکتی را با نام ویتالتریسر (VitalTracer) برای تولید ساعت هوشمند خود تاسیس کرد و بیشتر تمرکزش روی بیماریهای همهگیر آن هم در مراکز بهداشتی مانند مراکز نگهداری سالمندان است، زیرا علائم حیاتی این افراد باید به صورت روزانه کنترل شود که کاری بسیار دشوار و وقتگیر است.
این محقق ۳۴ ساله میگوید: ایده این ساعت ۱۰ سال پیش به ذهنش خطور کرد؛ زمانی که پدرش به فشار بالای خون مبتلا شد و پزشکان به او گفتند که باید سه بار در روز فشار خونش گرفته شود. اما پدرش دستگاههای سنتی که روی بازو پیچیده میشدند، برای پدرش بسیار ناخوشایند بود و به همین دلیل از ادامه این کار سرباز زد.
ایده این ساعت از کجا میآید؟ دستمالچی که در مراقب از پدرش کمک میکرد، تلاش کرد که راهحل سادهتر و مطمئنتری را برای اندازهگیری فشار خون پدرش پیدا کند و زمانی که تحقیقاتش به جایی نرسید ناامید شده بود. اما در دوره کارشناسی ارشدش در دانشگاه اوتاوا تصمیم گرفت که ایده خود را عملی کند.
خودش در این مورد میگوید: در ابتدا به ایده استفاده از حسگرهای زیستی و هوش مصنوعی برای کنترل فشار خون از طریق ناحیه مچ دست رسیدیم، اما به سرعت متوجه شدیم که این رویکرد برای اندازهگیری سایر علائم حیاتی نیز خوب است.
آزاده دستمالچی (سمت چپ) به همراه زهرا زنگنه، مدیر عملیات شرکت ویتالتریسر
دستمالچی هماکنون در مونترال، جایی که همشرش دانشجوی دکتری دانشگاه مکگیل است، زندگی میکند و در حال ادامه تحصیل از راه دور در مقطع دکتر در دانشگاه اوتاوا است و به تازگی نیز یک میلیون دلار کمک هزینه برای افتتاح شرکت خود برای ادامه توسعه فناوری پوشیدنی خوددریافت کرده است. جالب است بدانید که این ساعت هوشمند در دو بیمارستان مونترال در حال آزمایش است و دستمالچی امیدوار است که تا پاییز سال آینده برای استفاده گستردهتر در صنعت پزشکی تولید انبوه شود.
وی و محققان دیگرش در شرکت ویتالتریسر و با همکاری با دانشگاه اوتاوا به دنبال کمک مالی از دولت کبک هستند تا بتوانند این ساعت هوشمند را در خانههای سالمندان نیز آزمایش کنند. دستمالچی میگوید که تا زمانی که این محصول چراغ سبز رگولاتورها را نگیرد، احتمالا تمایلی به جذب سرمایههای خصوصی ندارد.
با این حال، زندگی به عنوان نامزد دکتری تخصصی، مدیرعامل یک شرکت تازه تاسیس با ۶ کارمند و مادر یک دختر دو ساله او را حسابی مشغول کرده است. خودش در این مورد با خنده میگوید: من فقط دارم وانمود میکنم که یک ابرمادر هستم.