میان مؤمنان، مردانی هستند که بر سر پیمانی که با خدا بستند، صادقانه ایستادند؛ برخی پیمان خود را به آخر بردند و بعضی در انتظارند و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند.
هنوز یک سال از شهادت سردار عزیزمان نگذشته که جنایتی دیگر آتش جانمان را شعلهور کرد. حالمان خراب است، اما با خون شهید مقاومتر و سربلندتر خواهیم شد، زیرا ما شاگردان پیشوایی هستیم که فرمود: «بکُشید ما را؛ ملت ما بیدارتر میشود. ما از مرگ نمیترسیم؛ و شما هم از مرگ ما صرفه ندارید». اما این بار کسی را نشانه گرفتند که خودشان به او لقب پدر برنامههای هستهای ایران را داده بودند. کسی که علمش را در طبق اخلاص و در راه خدمت به مردمش قرار داده بود و دشمن حتی از نامش هراس داشت. امروز باید جریان تضعیف کننده ایران را که به دشمنان اجازه جسارت میدهد شناخت؛ تا کی مصالحه وسکوت؟
افسوس از جماعتی که مدام از آمریکا، اسرائیل و هم پیمانانشان انتظار صلح و دوستی دارند. آیا ریخته شدن خون بهترین سرداران، دلاوران و اندیشمندان ما برایتان درس عبرت نشده است؟ امثال این اتفاقات تا روی کار آمدن بایدن ادامه خواهد داشت تا ایران امتیاز بدهد. آمریکاییها فقط ترورشان تضمین است نه امضایشان، این جنتلمنهای پشت میز مذاکره همان تروریستهای فرودگاه بغداد هستند. ما دانشجویان پیرو خط امام تا پای جان پشت، ولی زمانه، حضرت آیت الله العظمی خامنهای (مدظله العالی) ایستادهایم و اجازه نخواهیم داد خون دانشمندان و دلاوران سرزمینمان پایمال شود. گروههای تروریستی، آمران و عاملان این اقدام کور بدانند که انتقام سختی در انتظار آنها خواهد بود. انتقامی که درخور جایگاه و عزت سرداران و دانشمندان عزیزمان باشد. دشمنان کوردل بدانند راهی که فخریزادهها آغاز کردهاند انشاءالله با همت نخبگان متوقف نخواهد شد.