در نشست «فرهنگراه»؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مهدی نویدادهم، مشاور عالی وزیر آموزش و پرورش و دبیر کل سابق شورای عالی آموزش و پرورش در سند تحول بنیادین در نشست «فرهنگراه» که از سوی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان برگزار شد، درباره این سوال که شورای عالی آموزش و پرورش توانسته نقش اصلی خود را ایفا کند، گفت: من سعی کردم یک تغییر راهبردی مبتنی بر قانون شورا به این شورا بدهم. این شورا بیشتر قانونگذاری می کرد یعنی به نیاز‌های قانونی وزارت آموزش و پرورش و معاونتهای اجرایی آموزش و پرورش پاسخ می داد، مثلا اگر قرار است به دانش آموزان ابتدایی درس بدهیم چه درسی چه موضوعی و چند ساعت؟ من به استناد خود قانون شورای عالی یک جهتی را اضافه کردم و مدعی بودم خوشبختانه در سیستم جا افتاده، این جهت این بود که علاوه بر قانونگذاری، شورای عالی رسالت سیاستگذاری دارد. سیاستگذاری یعنی تعیین چهارچوبهای کلی.
وی افزود: کار تعلیم و تربیت، کار درازمدت است و با رفت و آمد دولتها که مستعجل هستند همخوانی ندارد. هر وزیر و هر دولتی که می آید دنبال این است کاری انجام دهد که در کوتاه مدت به بار بنشیند و پرونده ای داشته باشد و گزارشی به مجلس و رئیس جمهور و مردم بدهد و آموزشهای او از این سنخ کار‌ها نیست و یک صبوری می خواهد ۱۰ سال ۲۰ سال بعد نتیجه اش را ببینیم؛ لذا با این نگاه ما به این نتیجه رسیدیم که شورای عالی برنامه راهبردی استراتژیک نیاز دارد که شد سند تحول بنیادین.
نویدادهم درباره این سوال که آیا این ارتقای جایگاهی که گفتید به نظر شما عملاً اتفاق افتاده است؟ افزود: از این منظر متأسفانه با کاستی هایی روبرو هستیم. در مورد اهمیت آموزش و پرورش و نقش معلم خیلی سخنان قشنگی بیان شده است، اما در میدان عمل و اجرا و تخصیص منابع این توجه نیست. اگر به دنبال توسعه می گردند از آموزش و پرورش باید شروع کنند.
وی افزود: پول به سازمان‌ها و مراکز دیگر رفته و به آموزش و پرورش نیامده و نیامدیم برای بچه هایمان خرج کنیم. همان تصمیمی که برای زندگی شخصی می گیریم را نیامدیم برای زندگی اجتماعی بگیریم و تا زمانی که این کوچک انگاری ادامه پیدا کند این بحث ادامه دارد.
دبیر کل سابق شورای عالی آموزش و پرورش درباره این سوال که آیا در دولت فعلی، رئیس جمهور در جلسه آموزش و پرورش شرکت کرده است؟ اظهار داشت: نه متأسفانه. فقط در آن زمانی که قانون جدید شورای عالی تصویب شد، رئیس جمهور وقت هر سه ماه یک بار می آمد، اما بعدش دیگر نه! آقایان شورای اقتصاد را تشریف می برند، شورای امنیت را تشریف می برند، اما شورای عالی آموزش و پرورش را خیر. فکر نمی کنند امنیت کشور با تربیت نسل است. این را قبول ندارند.
نویدادهم درباره این سوال که ماجرای سند آموزشی ۲۰۳۰ از کجا شروع شد؟ و چرا تا زمانی که مقام معظم رهبری به این ماجرا ورود نداشتند، و اعلام نکردند که جلوی این کار باید گرفته شود صدای هیچ کدام از مسئولین و شورای عالی آموزش و پرورش و شورای عالی انقلاب فرهنگی درنیامد؟ اضافه کرد: از سال ۲۰۰۰ تا سال ۲۰۱۵ یک سند دیگری بود تحت آموزش برای همه education for all)، (EFA)) که این سند در ایران تنظیم شد و در مجلس مورد تأیید قرار گرفت؛ و در دولت وقت، آموزش و پرورش آن را اجرا و عملیاتی کرد.
وی افزود: ثقل آن سند مبارزه با بیسوادی بود و عدالت آموزشی و دختران و آموزش دختران و بازماندگان از تحصیل. عملکرد آموزش و پرورش بر اساس آن سند به گونه ای بود که در مجامع بین المللی مورد تأیید و تشویق قرار گرفت و کشور‌های دیگر ارجاع می شدند از پیشگامی آموزش و پرورش استفاده کنند.
نویدادهم گفت: متناسب با آن تجربه سازمانهای یونسکو و بین المللی به این نتیجه رسیدند که یک سند دیگر تنظیم کنند و ۱۵ سال دیگر را با همین هماهنگی بین المللی جلو بروند. در این سند دوم که شد ۲۰۳۰، غیر از این نوع سیاستگذاری که برای توسعه پایدار پیش بینی شده بود یکسری مباحث فرهنگی هم مطرح شد. این مباحث فرهنگی چالش برانگیز و مسئله آفرین شد.
دبیر کل سابق شورای عالی آموزش و پرورش گفت: از همان زمان وزیر وقت آموزش و پرورش که در جلسات کارشناسی آنجا حضور پیدا می کرد به صراحت اعلام کرد و در متن سند هم آمده است که ایران گفت من حق تحفظ دارم و این قسمت را قبول ندارم و اجرا نمی کنم و من فرهنگ دیگری دارم. وقتی این سند به داخل کشور آمد در همان اولین جلسات هم بعضی از دوستان که درگیر سند تحول بنیادین بودند به صراحت اعلام کردند که ما در کشور سند تحول بنیادین داریم و نیازی به این سند نداریم.
وی تاکید کرد: سالی که قرار است در سند تحول بازنگری اتفاق بیفتد از سند ۲۰۳۰ رونمایی شد. بعد هم که مقام معظم رهبری فرمودند همه مسئولین آموزش و پرورش در سطح خرد و کلان به صراحت اعلام کردند این را ما کنار گذاشتیم و اجرا نمی کنیم و اجرا نکردند. به اصطلاح مبتنی بر سند تحول اجرا کردند.
نویدادهم گفت: متاسفانه برخی از گزارشهایی که می‌رسد این است که این سند در برخی مهدهای کودک دارد اجرا می‌شود که مدیریت آن با آموزش و پرورش نیست. هیچ بخش آموزش و پرورش درصدد اجرای سند ۲۰۳۰ نیست. معلمین ما نسبت به خیلی از مربیان و معلمان دستگاههای دیگر وفادارتر به ارزشهای انقلاب هستند؛ اما ما گزارش داریم که در فلان مهد کودک اقدام شد.
وی افزود: کار تعلیم و تربیت، کار درازمدت است و با رفت و آمد دولتها که مستعجل هستند همخوانی ندارد. هر وزیر و هر دولتی که می آید دنبال این است کاری انجام دهد که در کوتاه مدت به بار بنشیند و پرونده ای داشته باشد و گزارشی به مجلس و رئیس جمهور و مردم بدهد و آموزشهای او از این سنخ کار‌ها نیست و یک صبوری می خواهد ۱۰ سال ۲۰ سال بعد نتیجه اش را ببینیم؛ لذا با این نگاه ما به این نتیجه رسیدیم که شورای عالی برنامه راهبردی استراتژیک نیاز دارد که شد سند تحول بنیادین.
نویدادهم درباره این سوال که آیا این ارتقای جایگاهی که گفتید به نظر شما عملاً اتفاق افتاده است؟ افزود: از این منظر متأسفانه با کاستی هایی روبرو هستیم. در مورد اهمیت آموزش و پرورش و نقش معلم خیلی سخنان قشنگی بیان شده است، اما در میدان عمل و اجرا و تخصیص منابع این توجه نیست. اگر به دنبال توسعه می گردند از آموزش و پرورش باید شروع کنند.
وی افزود: پول به سازمان‌ها و مراکز دیگر رفته و به آموزش و پرورش نیامده و نیامدیم برای بچه هایمان خرج کنیم. همان تصمیمی که برای زندگی شخصی می گیریم را نیامدیم برای زندگی اجتماعی بگیریم و تا زمانی که این کوچک انگاری ادامه پیدا کند این بحث ادامه دارد.
دبیر کل سابق شورای عالی آموزش و پرورش درباره این سوال که آیا در دولت فعلی، رئیس جمهور در جلسه آموزش و پرورش شرکت کرده است؟ اظهار داشت: نه متأسفانه. فقط در آن زمانی که قانون جدید شورای عالی تصویب شد، رئیس جمهور وقت هر سه ماه یک بار می آمد، اما بعدش دیگر نه! آقایان شورای اقتصاد را تشریف می برند، شورای امنیت را تشریف می برند، اما شورای عالی آموزش و پرورش را خیر. فکر نمی کنند امنیت کشور با تربیت نسل است. این را قبول ندارند.
نویدادهم درباره این سوال که ماجرای سند آموزشی ۲۰۳۰ از کجا شروع شد؟ و چرا تا زمانی که مقام معظم رهبری به این ماجرا ورود نداشتند، و اعلام نکردند که جلوی این کار باید گرفته شود صدای هیچ کدام از مسئولین و شورای عالی آموزش و پرورش و شورای عالی انقلاب فرهنگی درنیامد؟ اضافه کرد: از سال ۲۰۰۰ تا سال ۲۰۱۵ یک سند دیگری بود تحت آموزش برای همه education for all)، (EFA)) که این سند در ایران تنظیم شد و در مجلس مورد تأیید قرار گرفت؛ و در دولت وقت، آموزش و پرورش آن را اجرا و عملیاتی کرد.
وی افزود: ثقل آن سند مبارزه با بیسوادی بود و عدالت آموزشی و دختران و آموزش دختران و بازماندگان از تحصیل. عملکرد آموزش و پرورش بر اساس آن سند به گونه ای بود که در مجامع بین المللی مورد تأیید و تشویق قرار گرفت و کشور‌های دیگر ارجاع می شدند از پیشگامی آموزش و پرورش استفاده کنند.
نویدادهم گفت: متناسب با آن تجربه سازمانهای یونسکو و بین المللی به این نتیجه رسیدند که یک سند دیگر تنظیم کنند و ۱۵ سال دیگر را با همین هماهنگی بین المللی جلو بروند. در این سند دوم که شد ۲۰۳۰، غیر از این نوع سیاستگذاری که برای توسعه پایدار پیش بینی شده بود یکسری مباحث فرهنگی هم مطرح شد. این مباحث فرهنگی چالش برانگیز و مسئله آفرین شد.
دبیر کل سابق شورای عالی آموزش و پرورش گفت: از همان زمان وزیر وقت آموزش و پرورش که در جلسات کارشناسی آنجا حضور پیدا می کرد به صراحت اعلام کرد و در متن سند هم آمده است که ایران گفت من حق تحفظ دارم و این قسمت را قبول ندارم و اجرا نمی کنم و من فرهنگ دیگری دارم. وقتی این سند به داخل کشور آمد در همان اولین جلسات هم بعضی از دوستان که درگیر سند تحول بنیادین بودند به صراحت اعلام کردند که ما در کشور سند تحول بنیادین داریم و نیازی به این سند نداریم.
وی تاکید کرد: سالی که قرار است در سند تحول بازنگری اتفاق بیفتد از سند ۲۰۳۰ رونمایی شد. بعد هم که مقام معظم رهبری فرمودند همه مسئولین آموزش و پرورش در سطح خرد و کلان به صراحت اعلام کردند این را ما کنار گذاشتیم و اجرا نمی کنیم و اجرا نکردند. به اصطلاح مبتنی بر سند تحول اجرا کردند.
نویدادهم گفت: متاسفانه برخی از گزارشهایی که می‌رسد این است که این سند در برخی مهدهای کودک دارد اجرا می‌شود که مدیریت آن با آموزش و پرورش نیست. هیچ بخش آموزش و پرورش درصدد اجرای سند ۲۰۳۰ نیست. معلمین ما نسبت به خیلی از مربیان و معلمان دستگاههای دیگر وفادارتر به ارزشهای انقلاب هستند؛ اما ما گزارش داریم که در فلان مهد کودک اقدام شد.
ارسال نظرات