گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، زهرا سلیمانی؛ پرونده بودجه ۱۴۰۰ بسته شد" این چند کلمه پس از کش و قوس های فراوان بالآخره تیتر یک شد. در پشت این کلمات اما پس از آمد و رفت های بسیار بین دولت و مجلس و شورای نگهبان و به ظاهر تراش خوردن ها، چیزهای تراش نخورده ای وجود دارد که لبه های تراش نخورده اش به حدی بُرنده است که هر قلمی را از نوشتن و هر دهانی را از گفتن، ساقط می کند؛ کدام قلم می تواند عمق فاجعه عدم توجه به ۵ میلیون دانش آموز جامانده از تحصیل در دوران کرونا را فریاد بزند که در بودجه ۱۴۰۰ به آن توجه نشده است!
سهم ۱۲ درصدی آموزش و پرورش از بودجه عمومی ۱۴۰۰ کشور که تفاوت معناداری با ۲۰ درصد مطلوب مدنظر سندتحول بنیادین آموزش و پرورش دارد شروع قصه ای تلخ در این وزارتخانه است چرا که ۹۵ درصد از این بودجه اختصاص یافته صرف هزینه های جاری (حقوق ودستمزد معلمان و کارکنان) می شود و عملا جایی را برای تخصیص بودجه به بندهای فروانی که نوشته شده است، نمی گذارد.
با گذشت از این حقیقت تلخ، نادیده گرفتن دانش آموزان جامانده از تحصیل دوران کرونا که تعداد آن ها کم هم نیست در بندهای بودجه۱۴۰۰ است و این تلخی زمانی دو چندان می شود که به گسترش مدارس غیردولتی و خرید خدمات آموزشی با دقت پرداخته شده است و این پرداختن هایِ یک سویه تقابلی را پدید می آورد که قطعا پایه های عدالت اجتماعی نه تنها لرزان بلکه در هم خُرد می کند!
سومدیریت دولت در تهیه ی ابزارهوشمند برای عده یِ کثیری از دانش آموزان کم برخوردار با گذشت بیش از یکسال و برنامه نداشتن و دلخوش کردن به خیریه ها و سازمان های جدای از دولت نه تنها قابل پذیرش نیست بلکه پوزخندی به دولتی و حاکمیتی بودن مسئله آموزش در قانون اساسی و دیگر اسناد بالادستی کشور است و البته شاهکار اصلی مضاف بر نادیده گرفتن دولت، فراموشی آگاهانه یا ناآگاهانه این دانش آموزان توسط مجلس است وقتی جمعیتی حدودا ۳۰ درصدی از فرزندان این سرزمین فراموش می شوند زنگ خطرهایی را روشن می کند که قطعا در فرآیند توسعه کشور با از دست دادن استعدادهای بسیار و مهم تر از آن اعتماد مردم نه تنها به دولت بلکه به نظام ، همبستگیِ شدیدی دارد!
بودجه ۱۴۰۰ نیز برای فرزندان خود که جمعیتی قریب به ۵میلیون دانش آموز است برنامه ای نخواهد داشت و باز باید شاهد آمار ها از لسان مسئولین دولتی باشیم که هیچ نقشی برای خود در این بازماندگی تعریف نمی کنند!
امام علی(ع) مسئله عدالت را ناموس بزرگ فرامین اسلامی تلقی می کردند و پیش از آنکه به عدالت فردی توجه داشته باشند عدالت اجتماعی مدنظر قرار می دادند و آن را از هر چیزی بالاتر می دانستند چرا که برای جامعه اسلامی هیچ چیزی مهم تر از مردم و رعایت حقوق آن ها نیست!
مسئله عدالت آموزشی مسئله ای است که اگر رعایت نشود ضمن تحت شعاع قرار دادن تمامی وجوه عدالت اجتماعی و ایجاد شکاف طبقاتی،مسئله ای دو سر باخت است چه برای مردمی که دولت حق آن ها را نادیده گرفته است و چه برای دولتی که استعداد های زیادی را در طی این نادیده گرفتن از خود گرفته است!
زهرا سلیمانی - عضو بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان پردیس آیت الله کمالوند خرم آباد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.