به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، بعد از برجام و امضای قرارداد همکاری مشترک با خودروسازان خارجی بسیاری از خودروسازان اقدام به رونمایی و در پی آن پیش فروش محصولات کردند. بسیاری از مردم نیز برای خودرو دار شدن در بازاری که تنوع در ان موج می‌زد، اقدام به پیش خرید خودروی مد نظر کردند. اما در این میان اقتصاد ایران بازهم تحت الشعاع قرار گرفت و این بار صنعت خودرو به طور مستقیم هدف تحریم‌های یک جانبه آمریکا قرار گرفت.
این موضوع باعث شد که بسیاری از شرکت‌هایی که با طرف‌های ایرانی قرارداد همکاری و مشارکت در تولید امضا کرده بودند ایران را ترک کنند. رفتنی که به مرور تبدیل به یکی از اصلی‌ترین معضلات و مشکلات تبدیل شد.
از یک سو شرکت‌های تولیدکننده پیرو قرار داد، اقدام به پیش فروش کرده بودند و از سوی دیگر خریداران مانده بودند و مطالباتی که معوق شده بود.
این در حالی ست که برخی معتقدند شرکت آذویکو با اطلاع و آگاهی کامل نسبت به تحریم‌ها و تبعات آن و با تبلیغات گسترده و نادرست و با این ادعا که تحریم‌ها هیچ تاثیری در تحویل خودرو‌های پیش فروش شده ندارد و به اندازه چندین برابر خودرو‌های پیش فروش شده، قطعه در داخل کشور دارد، اقدام به پیش فروشِ تعدادِ زیادی خودرو و دریافت پول از خریداران کرده و حال از انجام تعهداتش بازمانده است.
تجمع سال گذشته مالباختگان شرکت آذویکو مقابل سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولیدکنندگان
حالا سه سال از آن زمان گذشته است. خودروسازان بزرگ و برخی از تولید کنندگان بخش خصوصی توانستند این موضوع را مدیریت کرده و مساله مطالبات معوق را حل کنند، اما برخی دیگر نتوانستند؛ شرکت‌هایی همچون آذویکو، کارمانیا، شهر خودرو و ریگان خودرو جزو آن دسته از خودروسازانی هستند که مطالبات معوق دامن گیر آنان شده است.
در همین حال بخش عمده از مشتریان آن‌ها همچنان در انتظار برای دریافت خودروی خود هستند. انتظاری که بنا به عدم دریافت جوابی درست و صریح تبدیل به اعتراض شده است. مانند تجمع اعتراض آمیزی که حواله داران آذویکو دیروز در مقابل وزارت صمت برگزار کردند. اما بعد از سه سال همچنان این اعتراض‌ها بی فایده است.
به بیان ساده‌تر وزارت صمت به عنوان متولی اصلی صنعت کشور و نهادی که مجوز تولید و پیش فروش را داده است، هیچ گونه عکس العملی به این موضوع نداشته است. این در حالی است که طی مدتی که از تحریم‌ها و مطالبات معوق گذشته است، بسیاری از حواله داران نه توانسته اند پول پرداختی و نه خودرو درخواستی را دریافت کنند. این در حالی است که اگر همین حالا هم مبلغ پرداختی به آن‌ها عودت داشته شود با توجه به افزایش سرسام آور قیمت خودرو‌ها طی دو سال اخیر دیگر با آن پول هیچ خودرویی نمی‌توانند بخرند.
در این میان برخی شایعات از سوی شرکت‌ها به عنوان راهکار منتشر می‌شود که بعد از مدتی بیهوده بودن آن مشخص شده و باز هم موج جدیدی از اعتراض را به همراه می‌آورد. به عنوان مثال آذویکو که دیروز (شنبه ۴ اردیبهشت) شاهد تجمع حواله دارانش بود، تا به حال چند راهکار ارائه داده است که هیچ یک مثمر ثمر نبوده است. مانند پیشنهاد تحویل لوکسژن به جای ام جی ۳۶۰ که شرط آن پرداخت مابه التفاوت بود. به بیان دیگر افرادی که ۶۵ میلیون تومان برای خرید ام جی ۳۶۰ فول اتومات پرداخت کرده بودند برای دریافت لوکسژن باید نزدیک به ۸۵۰ میلیون تومان دیگر نیز پرداخت می‌کردند. استدلال آذویکو این بود که با توجه به اختلاف قیمت کارخانه و بازار می‌توان تاحدی زیان خریداران را جبران کرد. اما این طرح با توجه به عدم اعتماد و همچنین فاصله قیمت با استقبال همراه نشد. در ادامه آذویکو پیشنهاد داد که هر دو یا سه نفر اقدام به تامین وجه و خرید لوکسژن کنند. این پیشنهاد هم به نتیجه نرسید.
حالا بیش از سه سال از تحریم‌ها گذشته است. قیمت خودرو‌ها چند برابر شده است. مطالبات معوق مانع از تولید خودروسازان بخش خصوصی نیز شده است. اما در این میان تنها سر مردم بی کلاه مانده است. هیچ نهاد یا سازمانی پاسخگو نیست. هر چند سازمان حمایت از حقوق مصرف کننده یا تعزیرات حکومتی حکم‌هایی علیه این شرکت‌ها صادر کرده اند، اما این احکام دردی دوا نکرده است.