گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، زینب فرحزادی؛ این روزهای نزدیک انتخابات چیزی که بیشتر از هر مسئله ای در فضای مجازی می بینیم یا از اطرافیان می شنویم، شعار رای نمی دهیم است. حرف هایی از این قبیل:
- رای نمی دهیم تا مشارکت بالا نرود.
- رای نمی دهیم تا بدانند مردم از وضعیت معیشتی خود ناراضی اند.
- رای نمی دهیم تا حکومت تنبیه شود.
-رای نمی دهیم تا مشوق رفتارهایشان نباشیم.
با بررسی شرایط اقتصادی و تا حدودی اجتماعی مردم در جامعه، نمی توان سرزنشگر آنان بود که چرا مشارکت نمی کنند. نمی توان آنان را با فشار رسانه ها پای صندوق های رای آورد تا تعیین کننده سرنوشتشان باشند. نمی توان با مصاحبه های سطح پایین و سوالات ده قرانی حس مشارکت آنان را قلقلک داد و نسبت به آینده شان حساس کرد.بعضی جریانات هم از آن طرف بوم سقوط می کنند.
آنقدر با حرف ها و تحلیل هایشان اسباب دلسردی فراهم می آورند که با هیچ دلیل و منطقی نمی توان تاثیر گفته هایشان را از بین برد و مخاطبینشان را به تصمیم عاقلانه دعوت کرد. آنقدر بر طبل بی اعتمادی می کوبند که صدای هیچ احدی را نمی شنوند.به عینه مشاهده می کنیم که شبکه های اجتماعی هر کداممان سرشار از حرف های خاله زنکی ست؛ اینکه رای هر کداممان طناب داری ست بر گردن جوانان ایران! یا قرار است در مقابل حضورمان پای صندوق های رای شکلات و آب نبات بدهند تا گولمان بزنند؛و عقل است که در این میان،همانند غریق نجات خسته ای در حال دست و پا زدن برای غرق نشدن است.
توصیه می کنید آگاهانه انتخاب کنیم؟ به روی چشم! راستش خودمان هم همین نظر را داریم.فقط یک سوال! در حالی که فقط یک ماه قبل از برگزاری انتخابات حضور کاندیداها قطعی می شود، چگونه آنان را به درستی بشناسیم؟ چگونه حقیقت هایشان را از وعده وعید های سرخوش کننده تشخیص دهیم؟ چگونه متوجه شویم کدامشان می خواهند به نفع مردم عمل کنند؟ چگونه بتوانیم مناظرات انتخاباتی را با دقت تحلیل و بررسی کنیم که در پی آن دست به انتخاب عاقلانه و هوشمندانه بزنیم؟ به چه صورت می توانیم کمترین تداخل هیجانات احساسی را با تفکر و تامل ایجاد کنیم؟ چه کسی موظف به آموزش سطحی ترین اطلاعات به عامه ی مردم است؟مگر چند درصد از مردم جامعه به این توانایی ها مسلح هستند؟
به جای اینکه سرودهای ملی و وطنی را از سر و کول صدا و سیما آویزان کنید، بهتر است به فکر ساخت برنامه ای برای ارتقای سطح آگاهی مردم باشید.نیازهای اصلی و واقعی جامعه و ملت را به آنها بشناسانید و از مسائل فرعی که اهمیت کمتری دارند، آنان را عبور دهید. به آنان نشان دهید که تفکر و تصمیم عاقلانه شان باعث تغییر شرایط خواهد شد. نشان دهید که حضورشان پای صندوق های رای صرفا برای کوبانده شدن دست هایشان به صورت دشمن نیست؛بلکه تعیین کننده ی آینده و سرنوشت خودشان و فرزندانشان است.قبل از اینکه از مردم بخواهید انتخاب درستی داشته باشند، واضح و شفاف، متناسب با زبان تمامی افراد،بهترین عملکرد در این شرایط را به آنان نشان دهید.نمی توان مردم را در تاریکی رها کرد و انتظار داشت مرکز سیبل را هدف بگیرند.
زینب فرحزادی - دبیر واحد فرهنگی انجمن اسلامی حکمت دانشگاه علامه طباطبایی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.