صدای رسای مردم از تریبون دانشجویان / این است صدای جمهور

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، ابوالفضل لطفی؛ فرد مورد نظر به پشت تریبون رفته و میکروفون را در دست می‌گیرد و صحبت‌های خود را آغاز می‌کند. همه نگاه‌های اطرافیان حاضر در خیابان به اوست و دوربین نیز به سمت تریبون تنظیم می‌شود. او از وضعیت بدمعیشتی و سخت زندگی خود می‌گوید که در این روزها تحت تنگاهای زیادی قرار گرفته است و حمایتی از او نمی‌شود. از گران‌شدن هرروزه‌ی کالاها و تورم افسارگسیخته می‌گوید که کمر او را در این اوضاع بی‌پولی و بیکاری شکسته است. همچنان نگاه مردم و دانشجویان به سمت اوست و او بعضاً با بغض و بعضاً با عصبانیت و فریاد صحبت‌های خود را از تریبون اعلام می‌کند. صحبت‌های او تمام می‌شود و مردم برای او دست می‌زنند و او میکروفون را به دست مجری می‌دهد.

مجری برنامه تریبون آزاد مردمی، میکروفون را در دست گرفته و رو به مردم می‌گوید که هر کس مایل است صحبت کند، به بنده مراجعه کند. نفر بعدی که به نظر یک کارگر است، جلو آمده و پشت تریبون می‌ایستد. او نیز از مقدار پایین حقوق خود در این اوضاع نابسامان می‌گوید که هر روز شرمنده خانواده خود است و مبجور است، بعضاً با دست خالی به خانه رود. او از مسئولینی می‌گوید که اصلا به فکر مردم نیستند و مردم را به نوعی فراموش کرده‌اند و در برنامه‌های آقایان مردم جایگاهی ندارند. حرف‌هایی که از بلندگو بیرون می‌رود، مشخص است که حرف‌های تک تک مردمی است که در گوشه و کنار این خیابان ایستاده‌اند.

تصویری که ارائه داده شد، گزارشی کوتاه از تریبون‌های آزاد مردمی است که در طی چندماه اخیر توسط دانشجویان در سطح شهر‌های مختلف برگزار شده و همچنان ادامه دارد. دانشجویان درنظر دارند متناسب با این وضعیت بدمعیشتی و اینکه در کشور بعضا تریبونی برای اعتراض مردم وجود ندارد، تریبون‌های آزاد مردمی‌ای برگزار کنند تا در حد توان خود صدای رسای مردم را به گوش مسئولینی که خود را به خواب زده‌اند، برسانند. مردم نیز از این فرصت استفاده کرده و می‌خواهند اعتراض خود را با این بستر به وجود آمده، اعلام کنند.

دانشجویان دانشگاه‌های مختلف کشور از جمله، دانشجویان دانشگاه‌های تهران، امیرکبیر، خواجه نصیر، شریف، علم و صنعت، علامه طباطبایی در شهر تهران و همین طور دانشجویان دانشگاه‌های فردوسی مشهد، سهند تبریز، اصفهان و شیراز نیز از جمله دانشگاه‌هایی بودند که در این مدت اقدام به برگزاری تریبون‌های مردمی در سطح شهرهای مختلف کشور کردند.

صدای ما را از میدان راه‌آهن و منیریه می‌شنوید

دانشجویان دانشگاه‌های تهران و امیرکبیر طی چندماه اخیر اقدام به برگزاری تریبون‌های مختلف مردمی با اسم صدای جمهور در جاهای مختلف تهران کردند. مکان‌هایی مانند میدان شهدا، میدان حسن‌آباد، میدان راه‌آهن، میدان منیریه، خیابان ناصرخسرو و بازار بزرگ تهران که هر کدام حواشی و مسائل مربوط به خود را داشت.

در طی دو هفته اخیر دانشجویان با حضور در میدان راه‌آهن و منیریه تهران، اقدام به برگزاری تریبون آزاد مردمی کردند. روال کار به این صورت بود که آنان با گذاشتن یک تریبون برای مردم، فضا را برای صحبت مردم باز کرده و سپس خود دانشجویان روی صحبت‌های مردم به گفتگو می‌پردازند.

نکته جالب ماجرا شاید از دیدگاه دانشجویان این  باشد که بعضاً مردم خیلی راحت به جلوی تریبون نمی‌آیند و از بیان مطالبات و اعتراضات خود کمی ترس دارند. دانشجویان موقع برگزاری تریبون در گوشه و کنار خیابان منیریه یا راه‌آهن به گفتگوی رودررو و مستقیم با تک تک مردم آنجا می‌پردازند و از آنان می‌خواهند که در تریبون شرکت کنند اما بعضاً با وجو اعتراضات زیادی که دارند حاضر به این کار نمی‌شوند.

اما از طرف دیگر مردمی نیز وجود دارند که به راحتی جلوی تریبون می‌آیند و صحبت خود را صریح مطرح میکنند. از وضعیت بد معیشتی گرفته تا حقوق و دستمزدهای پایین، عدم حمایت مسئولین مربوطه از آنان، وجود رانت و تبعیض و بی‌عدالتی‌های مختلف که هر کدام مردم را دردمند می‌کند. این‌ها همه وقتی بیشتر دردناک می‌شود که آنان از شعارهای بسیاز زیادی که دولت فعلی به آنان داده بود و از آنان رأی گرفته بود، می‌گویند. به نوعی معترف هستند که فریب شعارهای آنان را خورده و انتخاب درستی نداشته‌اند.

مؤذنان جامعه در کف خیابان  

در گوشه‌ای دیگر دانشجویان مشغول گفتگوی مستقیم و به دور از تریبون، با مردم عادی کف خیابان هستند و حلقه‌هایی را شکل داده‌اند. در کناری، پیرمرد کارگری ایستاده و مشغول صحبت با دانشجویان است. از وضعیت بد زندگی خود و خانواده در تهران می‌گوید که سال‌هاست نتوانسته خواب راحتی داشته باشد و همیشه به دنبال کسب روزی بوده تا بتواند شکم خود و خانواده را سیر کند. در گوشه‌ای دیگر دانشجویان مشغول صحبت با جوانی هستند که از بیکاری و عدم داشتن مسکن خود رنج می‌برد و حمایتی از آنان وجود ندارد.

در میدان منیریه مردی میان‌سال مشغول صحبت با دانشجویان بود. دانشجویان از او خواستند که برود و صحبت‌های خود را از پشت تریبون اعلام کند اما او گفت که این صحبت‌ها تأثیری ندارد و آن افرادی که باید این صحبت‌ها را بشنوند، خود را به خواب زده و کاری به مردم ندارند. در گوشه‌ای دیگر زنی از کاندیداهای ریاست جمهوری می‌خواهد که ذره‌ای به فکر مردم باشند و برای این وضعیت بد اقتصادی فکری کنند.

دانشجویان خوب به صحبت‌های مردم گوشه و کنار خیابان گوش می‌دهند و سعی می‌کنند علاوه بر همدردی با آنان، به گفتگو پرداخته و برای برون‌رفت از وضعیت موجود راهکارهایی ارائه دهند و مردم را آگاه کنند. یعنی به نوعی دانشجویان آن وظیفه مؤذن جامعه بودن را انجام می‌دهند تا بتوانند در جهت حق این مردم در حد توان خود، قدمی بردارند.

دوربین مصاحبه دانشجویان به جای رسانه ملی

اقدام دیگر دانشجویان در راستای گفتگو و رساندن صدای مردم، مصاحبه با مردم است. بدین صورت که با سوالات مشخص و محورهایی در رابطه با وضعیت اقتصادی و معیشتی فعلی مردم و همین طور ناظر به انتخابات پیش‌رو، با مردم کوچه و خیابان گفتگو کرده و جواب‌های آنان را در این راستا پخش می‌کنند.

دانشجویان از مردم درمورد علل این وضعیت اقتصادی و معیشتی می‌پرسند. آنان می‌گویند که مسئولین فعلی هیچ ارزشی برای مردم قائل نیستند و هر کدام به فکر منافع خود هستند و منافع مردم برایشان اولویتی ندارد. آنان در پاسخ به این سوال که آیا در انتخابات پیش رو رأی خواهند داد یا خیر و اینکه فرد مورد نظر چه ویژگی‌های باید داشته باشد و چه کارهایی انجام دهد، عده‌ای می‌گویند که رأی نخواهند داد و عده‌ای دیگر می‌گویند برای اصلاح وضع موجود به فردی که عمل و سابقه او اثبات کننده حرف و شعارهای او باشد، رأی خواهند داد و از کاندیداها خواهش دارند که اصلاح وضعیت بد مردم را در اولویت قرار دهند.

مطالبات مردم از میان میدان امام حسین

دانشجویان دانشگاه علم و صنعت نیز در طی مدت اخیر، با برگزاری تریبون‌های مختلف مردمی از جمله حضور در میدان شهدا و امام حسین تهران، به بیان مطالبات و اعتراضات مردم پرداخته و صدای آنان شدند. مردم نیز در این مکان‌های تهران از وضعیت بد معیشتی و اقتصادی خود و همچنین اوضاع نابسامان اقتصادی در این روزها خصوصا در بین کسبه و بازاری‌ها می‌گویند که هیچ حمایتی از آنان صورت نمی‌گیرد و به حال خود رها شده‌اند.

تریبون مردمی دانشجویی میدان ولیعصر تهران

دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی نیز با برگزاری تریبون مردمی به نام مردم گله‌مندند در میدان ولیعصر تهران، به پای مطالبات و اعتراضات مردم نشسته و اعتراضات آن را از وضعیت نامطلوب خود و کشور شنیدند. آنان همچنین با گذاشتن تخته‌ای در این برنامه، از مردم خواستند که مسئله و مشکل اصلی خود و کشور را بر روی آن بنویسند. در این تریبون نیز مردم از مسئولین و نامزدهای انتخاباتی خواستند که مقداری به فکر مردم باشند و برای آنان ارزش قائل شوند.

صدای اعتراض مردم از کنار حرم حضرت معصومه(س)

دانشجویان دانشگاه پردیس فارابی قم نیز اقدام به برگزاری تریبون‌های مردمی در کنار حرم حضرت معصومه کردند. این دانشجویان طی یکی دو ماه اخیر با برگزاری تریبون‌های مختلف در میان مردم، سعی کردند صدای مطالبات آنان باشد و با گفتگو با مردم برای برون‌رفت صحبت‌های رد و بدل می‌شود.

مردم شهر قم نیز از این بستر و ظرفیت ایجاد شده استفاده کردند و با استقبال زیاد از این تریبون‌های مردمی سعی کردند مطالبات و اعتراضات خود را اعلام کنند و به گوش مسئولین برسانند. دانشجویان نیز از این فرصت استفاده کرده و به گفتگو با تک تک مردم جمعه شده در خیابان‌های اطراف حرم پرداختند.

دانشجویان دانشگاه شیراز؛ صدای اعتراض مردم

دانشجویان دانشگاه شیراز نیز با برگزاری تریبون مردمی با نام صدای جمهور به میانه مردم کوچه و خیابان‌های این شهر رفته و پای درد و دل مردم و اعتراضات آنا نشستند. در این تریبون نیز مردم شهر شیراز به بیان مشکلات و فشارهای معیشتی که در این چندساله به آنان آمده، پرداختند. همچنین آنان از شعارها و وعده‌های مسئولینی گفتند که هیچ‌گاه عملی نشده و بعضاً از اصلاح روند و مشکلات موجود ناامید شده‌ و انتظار تغییر شرایط ندارند.

دانشجویان نیز با صحبت‌‌های خود از مردم می‌خواهند که برای اصلاح وضعیت موجود می‌بایست به فردی رأی دهند که سابقه و عملکرد او نشان‌دهنده عزم راسخ برای حل مشکلات است و و صرفاً شعار و حرف نمی‌زند. همچنین دانشجویان در این تریبون به مردم گفتند که هیچ کس جز خود مردم توانایی اصلاح شرایط موجود را ندارد و همه با هم باید برای تغییر این روند تلاش کنیم.

در پایان باید گفت که دانشجویان دانشگاه‌های مختلف کشور تا پایان انتخابات، این تریبون‌های مردمی خود را ادامه خواهند داد و صدای اعتراضات و مطالبات مردم خواهند شد و برای احقاق خواسته‌‌ها و حقوق مردم لحظه‌ای از پای نخواهند نشست.