یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، زهرا سلیمانی؛ این روزها با گرم شدن فضای انتخابات و نزدیک شدن به روز رای گیری انتخابات ریاست جمهوری و البته مناظره ها، انتخابات ۱۴۰۰ شکل جدی تری به خود گرفت. فارغ از ارزیابی مناظره ها و اعلام مواضع و رویکردها از طرف کاندیداها، یک موضوع حسابی در ذوق می زند و آن هم جای خالیِ آموزش و پرورش در برنامه های کاندیداها است؛ مقام معظم رهبری بارها بر مسئله اقتصاد و فوریت آن تاکید کرده اند اما ایشان اولویت همیشگی را به فرهنگ داده اند!
متاسفانه تا کنون برنامه ای که بشود آن را برای آموزش و پرورش دانست و ناشی از فهم درست کاندیداها از مسائل آموزش و پرورش باشد داده نشده است. آموزش و پرورش مدت هاست که شده ماجرای آن دوغ لیلی که ماستش کم بود و آبش خیلی! دادن وعده های بی برنامه برای آموزش و پرورش، همیشه یک طرف ماجراست و درد عظیم تر این است که اینبار در حد وعده نیز مهم ترین وزارتخانه کشور که در بسیاری از اسناد بالادستی کشور چون نقشه جامع علمی کشور، برنامه ششم توسعه و...منویات رهبر انقلاب از آن به عنوان یک نهاد مهم تاکید شده است، کاندیداها حتی گوشه چشمی به آن نداشته اند!
عدم شناخت و فهم درست از مسائل آموزش و پرورش، نمود بیرونی اش می شود تصویب طرح رتبه بندی معلمان به شیوه کنونی اش در مجلس شورای اسلامی، طرح های خوبی که برنامه ی درستی ندارند، چیزی بیش از یک مُسکن مقطعی نیستند؛ دولتِ آینده با این روند مناظره ها و صحبت هایی که در رسانه از سوی کاندیداها مطرح شد، فهم مسائل که هیچ حتی، ورود به مسائل آموزش و پرورش نکرده است! در رسانه ها از سوی کاندیدا از عدالت اجتماعی گفته شد اما به مهم ترین ستون آن که عدالت آموزشی است آنچنان توجهی که باید و ارائه راهکاری داده نشد، از تحول بنیادین در آموزش و پرورش گفته شد، بدون اینکه برنامه ای داده شود و...هزاران ابرمسائلی که آموزش و پرورش با آن ها رو به رو نه، بلکه به آن ها دچار است و برای کاندیداها حتی در حد بیان نیز ارزش نداشتند!
گره خوردن بسیاری از چیزها به اقتصاد و در فوریت بودنش را همه می پذیریم اما هرگز فوریت نباید به نفی اولویت که طبق گفته رهبر انقلاب فرهنگ است، منتهی شود! فرهنگ و به ویژه نبض آن آموزش و پرورش در کلام شهید رجایی آنچنان با اهمیت بود که در سخنرانی خود گفتند؛ من رئیس جمهور شدم تا وزارت آموزش و پرورش را حفظ کنم، چرا که من می دانم همه را آموزش و پرورش تربیت می کند!
انتظار وجود چند ایده و برنامه اصولی برای آموزش و پرورش از سوی کاندیداهای ریاست جمهوری، حکومت انقلاب اسلامی که مبتنی بر فرهنگ است، انتظار دور و غریبی نیست بلکه حداقل انتظار است، روخوانی جمله هایی که در هر روزنامه ای دیده می شود، برای وزارتخانه ای که هم به حیث اهمیت و هم به حیث اضطرار باید در صدر چینش برنامه ها و راهکارهای نامزدها باشد، حرکتی بشدت سطحی و البته ناپسند است! روز بعد از ۲۸ خرداد ماه، نام یکی از این کاندیداها از صندوق های رای بیرون می آید؛ اینبار آموزش و پرورش مظلوم نه، بلکه مسئله ای فراموش شده است و از مقوله ی فراموش شده چیزی جز یادآوری های مقطعی ، نمی شود انتظار داشت!
زهرا سلیمانی - فعال بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان، پردیس آیت الله کمالوند خرم آباد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات