نفتالی بنت؛ از مخالفان اصلی راه حل ۲ دولتی

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، قرار است امروز (یک‌شنبه ۱۳ ژوئن)، با رأی کنست [پارلمان]رژیم صهیونیستی، کابینه جدیدی در این رژیم تشکیل شود و به حکومت دوازده ساله «بنیامین نتانیاهو» با وجود تمام تقلاهایش برای ماندن در قدرت، پایان داده شود و اگر اتفاق غیرمنتظره‌ای روی ندهد، این اتفاق روی خواهد داد.

مخالفان نتانیاهو تشکیل کابینه جدید را با اکثریت شکننده با ۶۱ کرسی از ۱۲۰ کرسی کنست را سازماندهی کرده‌اند و این بدان معناست که در صورتی که یکی از نمایندگان حمایت خود از کابینه جدید را بردارد، امید‌ها برای پایان دادن به دوران نتانیاهو ویران می‌شود. اما به اعتقاد ناظران سیاسی، تشکیل یا عدم تشکیل این دولت جدید یک مسأله کاملا مربوط به امور صهیونیست‌هاست و حذف نتانیاهو از قدرت، سودی برای قضیه فلسطین ندارد، زیرا حذف او به معنای تغییر رویکرد و سیاست نژادپرستانه و آپارتاید رژیم صهیونیستی نیست.

روزنامه قطری لالعربی الجدید با انتشار یادداشتی با تیتر «دولتی اشغالگر و نژادپرست بدون نتانیاهو» به قلم «مصطفی البرغوثی» به تاکید بر ماهیت اشغالگری و نژادپرستی رژیم صهیونیستی حتی با حذف شخصیت جنایتکاری، چون نتانیاهو از رأس هرم قدرت در این رژیم پرداخت که ترجمه آن در ادامه می‌آید:

دولت ائتلافی بنت- لاپید نیز راستگراست

«دولت جدید اسرائیل وظایف خود را برعهده می‌گیرد و این امر واضح است که این دولت نیز در خصوص ملت فلسطین و حقوق آن، با دولت پیشین تفاوتی نخواهد داشت بلکه حتی رویکرد نخست‌وزیر آن در زمینه شهرک‌سازی نژادپرستانه‌تر است. او از بزرگترین مدافعان طرح الحاق بخش زیادی از کرانه باختری به اسرائیل است و خواستار اعمال قانون اسرائیل در سراسر منطقه موسوم به "C" یا ۶۲ درصد از مساحت کرانه باختری بوده و از برجسته‌ترین مخالفان پایان اشغالگری و تشکیل دولت مستقل فلسطینی است.

توصیف این دولت به عنوان یک دولت "چپ‌گرا" آن‌چنان که نتانیاهوی کنارگذاشته شده تلاش دارد، آن را القاء کند؛ بزرگترین اشتباه است. زیرا اغلب ارکان آن از نفتالی بنت گرفته تا لاپید، گانتز، لیبرمن و گدعون ساعر همگی از راستگرایان مخالف پایان اشغالگری و تشکیل کشور مستقل فلسطین هستند و بر تحکیم قانون نژادپرستانه‌ای که می‌گوید حق تعیین سرنوشت در فلسطین تنها منحصر به قوم یهود است، تاکید دارد. اغلب احزاب حاضر در این دولت از جمله حزب کار، بر حفظ الحاق قدس و پذیرش آن به عنوان پایتخت یکپارچه اسرائیل اصرار دارند.

برنامه‌های اعلامی دولت ائتلافی اسرائیل

برای رفع هرگونه شک و تردیدی در این زمینه، کافی است به برنامه‌های اعلامی این دولت نگاهی بیاندازیم که عبارت است از: تقویت و توسعه شهرک‌سازی در قدس، انتقال مراکز دولتی اسرائیل به قدس، تقویت امنیت قومی اسرائیل بدون هیچگونه تعهدی در قبال اقدامات و طرح‌های یک‌جانبه آن، اختصاص اکثریت مطلق به راستگرایان نژادپرست در کابینه کوچک امنیتی، تعهد به جلوگیری از فلسطینی‌ها برای کنترل امور در مناطق "C" یا تکمیل مقدمات برای الحاق ۶۲ درصد از کرانه باختری، توسعه میدان "البراق" با هزینه مناطقی در بیت المقدس عربی و تداوم توسعه شهرک‌سازی.

تمامی این امور بیانگر تداوم سیاست دولت نتانیاهو است. به همه این‌ها باید اظهارات نخست‌وزیر آتی اسرائیل را نیز اضافه کرد که گفته برای آغاز جنگ‌های جدید علیه غزه و لبنان آماده است حتی اگر هزینه آن برگزاری یک انتخابات جدید باشد. نیازی نیست که این امر را یادآوری کنیم که نفتالی بنت، بنی گانتز همانند نتانیاهو به ارتکاب جنایات جنگی در جریان تجاوز اسرائیل به نوار غزه در سال ۲۰۱۴ متهم هستند.

نفتالی بنت؛ از مخالفان اصلی راه حل دو دولتی

کسانی که رویای مذاکره با این دولت را در سر می‌پرورانند، بهتر است مقاله نفتالی بنت، نخست‌وزیر آتی این دولت را که در سال ۲۰۱۴ در "نیویورک تایمز" منتشر شد، به خاطر آورند که در آن ایده "راه حل دو دولتی" را رد کرد و نوشت: "اسرائیل نمی‌تواند از اراضی جدید [یعنی کرانه باختری و قدس]عقب‌نشینی کند و نمی‌تواند اجازه تشکیل کشور فلسطین در کرانه باختری را بدهد".

بنت به عنوان جایگزینی برای راه حل دودولتی، همان نکاتی را پیشنهاد کرد که در معامله اسف‌بار قرن ذکر شد. صلح اقتصادی جایگزین صلح واقعی آن‌هم تنها در مناطق A و B، به استثنای مناطق C، که قرار است به اسرائیل الحاق شود. محدود کردن موجودیت فلسطین در مناطق A و B، یعنی ۳۸٪ از کرانه باختری و "یک بانتوستان فلسطینی" تقسیم شده. است. [بانتوستان منطقه‌ای بود که طبق آپارتاید برای ساکنان سیاهپوست آفریقای جنوبی در نظر گرفته شده بود.]وی اصرار داشت که حتی مرز‌ها و گذرگاه‌های این نهاد نیز در دست اسرائیل باقی بماند و فلسطینی‌ها از دستیابی به هرگونه توانایی نظامی برای دفاع از خود محروم شوند. (همانطور که معامله قرن دقیقاً مقرر می‌کند). علاوه بر آن، جدایی نوار غزه از کرانه باختری نیز همچنان ادامه یابد. سرانجام، تمام مناطق C، یعنی ۶۲٪ کرانه باختری، به اسرائیل، با اعمال قانون اسرائیل بر آن‌ها ضمیمه شود.

این طرح و برنامه نخست‌وزیر جدید اسرائیل است. در یک کلام می‌توان گفت که برنامه او، همان معامله قرنی است که نتانیاهو آن را تدوین و توسط ترامپ اجرایی شد و ملت فلسطین نیز با آن مخالفت کرد. سخن گفتن از مذاکره با چنین دولتی چیزی جز بازگشت به توهمات و گم شدن در ورطه فریب و تعلل‌های اسرائیلی که از زمان توافق اسلو به مدت ۲۸ سال ادامه یافت، نخواهد بود. مایه تاسف این است که حزب میرتس نیز بخشی از این دولت است و شرم‌آور است که چهار نماینده عرب از فهرست «منصور عباس» از آن حمایت کرده‌اند آراء آن‌ها چیزی جز یک برگه در خدمت سیاست‌های راستگرایانه و نژادپرستانه اسرائیلی نخواهد بود.

تل آویو سالهاست که توافق اسلو را دفن کرده است

ارتش اشغالگر، اخیرا به دو شهر رام‌الله و جنین حمله کرد. شهر‌هایی که در منطقه A قرار دارند که می‌بایست تحت کنترل تشکیلات خودگردان فلسطین باشد. اما اسرائیل به این دو شهر حمله کرد و مقر کمیته‌های کار بهداشتی که یک نهاد بهداشتی است، را به مدت شش ماه بست و سه فلسطینی را به شهادت رساند. یکی از آن‌ها یک نیروی مقاومت فلسطین بود و دو نفر دیگر از نیرو‌های سرویس اطلاعات نظامی فلسطین بودند. تمامی این امور تاکیدی بر این امر است که اسرائیل ارزشی برای تشکیلات خودگردان و سرویس‌های آن قائل نیست و مدت‌ها پیش توافق اسلو را دفن کرده است.

پاسخ درست فلسطین به دولت ائتلافی بنت - لاپید چیست؟

پاسخ به دولت جدید اسرائیل، داشتن توهم مذاکره با آن یا حساب کردن بر روی دولت بایدن رئیس‌جمهور جدید آمریکا نیست بلکه پاسخ به این دولت باید پایان دادن به شکاف و چند دستگی در فلسطین از طریق تشکیل یک رهبری واحد ملی در چارچوب سازمان آزادی‌بخش فلسطین است. رهبری که از آن، دولت وحدت ملی، کمیته تخصصی متحد برای بازسازی، تدارک برای برگزاری انتخابات شورای قانون‌گذاری، ریاستی و تشکیل شورای ملی جدید برای فلسطین خارج شود.

این رهبری می‌بایست یک راهبرد و روش مبارزه مقاومتی را برای تغییر موازنه قدرت و بازنده کردن رژیم اشغالگر به عنوان یک رژیم آپارتاید و نژادپرست اتخاذ کند. همان روشی که همه مردم فلسطین در الشیخ جراح، مسجدالاقصی، سلوان و کلیه شهرها، روستا‌ها و اردوگاه‌ها در کرانه باختری در پیش گرفته‌اند. شیوه‌ای که مقاومت قهرمان فلسطین با آن پایداری اسطوره‌ای در نوار غزه در پیش گرفته است.

نویسنده در پایان تاکید می‌کند: دولت راست‌گرای نژادپرست بدون نتانیاهو، تفاوتی با دولت راست‌گرای نژادپرست با نتانیاهو ندارد و همه آن‌ها تا به شدت صهیونیستی هستند و تنها زبان زور را می‌فهمند. خداوند رحمت کند "جمال عبدالناصر" را که گفت: آن‌چه که به زور گرفته شده تنها به زور باز پس گرفته می‌شود».