گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو - ایلیا فروزش؛ اسفند سال ۱۳۹۸ توافق صلح میان دولت آمریکا و طالبان در دوحه قطر منعقد شد. دولت ترامپ متعهد گشت که نیروهای ائتلاف به رهبری ایالات متحده ظرف ۱۴ ماه از افغانستان خارج شوند. جو بایدن نیز پس از ورود به کاخ سفید در بهمن ۱۳۹۹ خللی در روند اجرای این توافقنامه ایجاد نکرد و در روز ۲۵ فروردین ۱۴۰۰ به طور رسمی آغاز خروج نظامیان آمریکا از خاک افغانستان و اتمام طولانیترین جنگ تاریخ این کشور را اعلام کرد.
طبق توافقنامهای که ترامپ امضاء کرد، آمریکا باید تا اول می ۲۰۲۱ / ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ کلیه نیروهای آمریکایی را خارج میکرد، امّا این زمان توسط بایدن تا روز ۱۱ سپتامبر مصادف با سالروز حادثه حمله به برجهای دوقلوی نیویوک به تعویق افتاد.
نیروهای طالبان پس از پایان ضرب الاجل تعیین شده برای عقب نشینی نیروهای آمریکا، حملات خود به مناطق مختلف افغانستان را آغاز کردند. این حملات در حالی صورت میگرفت که مذاکرات بین طالبان و دولت کابل بر سر تفاهم سیاسی برای دستیابی به صلح با حمایت آمریکا پیشرفت چشمگیری نداشت. تفاهمی که آمریکا طبق توافقنامه ۲۰۲۰ با طالبان موظف به بسترسازی برای آن بود.
روز ۱۴ اردیبهشت حملات طالبان آغاز شد. هدف این حمله پایگاههای نظامی استان هلمند افغانستان و نیز ۶ استان دیگر بود. طالبان در روز ۲۱ اردیبهشت شهر نرخ از شهرستانهای اطراف کابل را به تصرف خود درآورد. با گسترش دامنه درگیریها، ۲۶ استان از ۳۴ استان افغانستان تا روز ۱۷ خرداد محل نزاع میان نیروهای طالبان و نظامیان دولت کابل شد.
این درگیریها در شرایطی رخ میداد که نیروهای آمریکایی هنوز در خاک افغانستان حضور داشتند و طالبان توانسته بود گستره درگیری را به شمال افغانستان برساند. پیشرویهای طالبان ادامه داشت تا اینکه نیروهای آمریکا بی سر و صدا و در تاریکی شب بزرگترین پایگاه هوایی خود در افغانستان را ترک کردند. این عقب نشینی ناگهانی و شبانه که حتی دولت کابل و نظامیان ارتش افغانستان نیز از آن بی اطلاع بودند، ضربه بزرگی به روحیه نیروهای دولت کابل وارد کرد.
ژنرال مارک میلی - رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلّح آمریکا در روز ۲۱ جولای/ ۳۰ تیر اعلام کرد «طالبان در ادامه پیشرویها خود توانسته بر نیمی از ۴۱۹ شهر افغانستان مسلط شود». این بدین معنا بود که ۶۵ درصد از خاک افغانستان زیر پرچم طالبان قرار گرفت. همه این پیشرویهای درحالی اتفاق میافتد که نیروهای آمریکایی هنوز به طور کامل خاک افغانستان را تخلیه نکرده بودند.
در این میان نکتهای وجود داشت؛ طالبان تا آن روز هیچ یک از مراکز استان (ولایت) در افغانستان را در اختیار نداشت. امّا در روز ۶ آگوست / ۱۵ مرداد فاز عملیاتی خود را تغییر داد. این گروه تصمیم به تصرف مراکز استان در سراسر افغانستان گرفت. «زرنج» از ولایت نیمروز اولین مرکز استانی بود که به دست طالبان افتاد. کمتر از ۲۴ ساعت بعد طالبان اعلام کرد که شبرغان مرکز استان جوزجان در شمال افغانستان نیز به تصرف درآورده است! به فاصله یک روز بعد نیز پرچم طالبان در مرکز ولایت سرپل برافراشته شد.
در ادامه به اختصار پیشروی برق آسای طالبان و سقوط پی در پی مراکز ولایات افغانستان آمده است:
به امارت طالبان بر افغانستان سلام کنید!
بیست سال از حمله ۱۱ سپتامبر میگذرد. واشتگتن این حمله را به القاعده منتسب کرد. برهمین اساس بوش دستور لشکرکشی به افغانستانِ تحت کنترل طالبان را صادر و آنچه از آن به عنوان «جنگ علیه ترور» یاد میشد را آغاز کرد. قدرتمندترین ارتش تاریخ جهان! (به تعبیر اوباما) طی دو دهه اخیر ۲ تریلیون دلار در افغانستان هزینه کرد و بیش از ۶ هزار کشته داد تا ریشه طالبان و تروریسم را بکند. امّا دست آخر مجبور به صلح با همانها شد. اکنون افغانستان (همانند روزهای قبل از حمله آمریکا) یکپارچه تحت پرچم امارت اسلامی طالبان قرار گرفته است. تاریخ به عقب برگشت؛ به همین سادگی!