چرا باید از فرزندمان جلوتر باشیم؟

به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، فاطمه سادات رازقی، روانشناس کودک و نوجوان در برنامه «صبح پارسی» شبکه جام جم، گفت: در دوره نوجوانی که دوره پر فشار و پراسترسی برای فرد و خانواده‌اش است. نوجوان برزخ بین کودکی و بزرگسالی است.

وی ادامه داد: نوجوانان تفکر انتقادی شدیدی پیدا می‌کنند و به همه چیز‌هایی که به راحتی قبول می‌کند نه می‌گوید و یک چرا برای آن عمل می‌سازد. این موضوع هم باعث می‌شود نوجوان خودش را با چالش مواجه کند و راه حل‌هایی را برای پاسخ به سوالات حیاتی ذهنش بیابد و هم باعث می‌شود احساس بیگانگی با فضایی که در آن رشد می‌کند داشته باشد؛ به عبارتی همان چیزی که باعث ساختن شخصیتش می‌شود می‌تواند باعث آزار و اذیتش شود.

این روانشناس کودک و نوجوان تصریح کرد: مشکل دیگر این است که بیش از اندازه به سمت گروه هم سالان گرایش می‌یابد و پذیرش اطلاعات از این گروه نسبت به والدین و مشاوران و معلمان برایشان اولویت دارد و احساس می‌کنند که هیچ محیطی به اندازه گروه هم سالان پذیرنده آن‌ها نیست؛ مسئله از آن جایی آغاز می‌شود که اعضای یک گروه به هم راهکار‌های نامناسبی ارائه می‌دهند و باهم اطلاعات نادرستی را به اشتراک می‌گذارند که چالش‌هایی را ایجاد می‌کند و اگر درست مدیریت نشود می‌تواند مشکلات بزرگ تری را به دنبال داشته باشد.

رازقی افزود: افسانه پنداری شخصی از دیگر مشکلاتی است که برای نوجوان رخ می‌دهد. نوجوان فکر می‌کند برایش هیچ اتفاقی نمی‌افتد و احساس می‌کند اگر کسی معتاد شده است، چون جنم و جربزه‌اش را نداشته است و اگر او به این مسیر قدم بگذارد برایش اتفاقی رخ نمی‌دهد.

وی گفت: دست به رفتار‌های پرخطر می‌زند و کار‌هایی می‌کند که اگر ده سال بزرگ‌تر باشد می‌فهمد که این رفتار خطر و پیامد منفی دارد، اما در دوران نوجوانی این ریسک پذیری را دارد، چون احساس می‌کند برایش اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد.

رازقی بیان کرد:اعتیاد، بزهکاری و ترک تحصیل زیر مجموعه مشکلات اساسی مذکور است که برای نوجوان رخ می‌دهد.

وی درباره تاثیر رفتار‌های خانواده بر بروز مشکلات در دوره نوجوانی، ادامه داد: در خانواده نقش مقطعی ندارد که بعد از بروز مشکل، به فکر راه حل آن باشد بلکه نقش خانواده فرایندی است؛ یعنی از بدو تولد نقش دارد تا زمانی که این فرد هویت مستقل می‌یابد.

رازقی متذکر شد:‌ نوجوانان خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شود از کنترل والدین خارج می‌شوند و منبع موثقشان دیگر فقط والدین نیستند و بچه‌ها از منابع دیگر شروع به کسب اطلاعات می‌کنند و والد باید مدت زمان محدودش را قدر بداند.

این روانشناس اظهار داشت: تا قبل از ۷ سالگی کودک خانواده باید ویژگی‌هایی را درون خودش ایجاد کند که از بروز مشکلات در دوره نوجوانی‌اش جلوگیری شود. اول از همه از اعتمادش به راحتی خرج نکند و خودش را در معرض بی اعتمادی قرار ندهد، بروز رفتار‌های تربیتی غیرقابل پیش بینی از سوی والد در کودک احساس بی اعتمادی دارد.

وی ابراز داشت: این بی اعتمادی در دوران کودکی شاید آسیب چندانی نداشته باشد، اما در دوره نوجوانی والد را آنقدر در ذهنش به دوردست پرت می‌کند که دیگر به هیچ عنوان تحت کنترل نبوده و پاسخی که به تفکر انتقادی او می‌دهد قابل پذیرش نیست.

رازقی عنوان کرد: دومین موضوع این است که والد باید چند قدم از فرزند خود جلوتر باشد. اینکه پدر و مادر‌ها می‌گویند ما فکر نمی‌کردیم برای کودک ما این اتفاق بیفتد و خوش بینی که دارند مضر است. اتفاقا باید فکر کنیم همه جور اتفاقی برای نوجوان ما ممکن است بیفتد؛ مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.