به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، خاکی صدیق در پیامی به مناسبت ۲۴ ژانویه "روز جهانی آموزش" پیامی صادر کرد.
متن این پیام بدین شرح است:
آموزش به عنوان یک حق انسانی و در عین حال مسئولیت همگانی واجد جنبه‌ها و کارکرد‌های متنوعی در مقیاس فردی و اجتماعی است و نامگذاری روز ۲۴ ژانویه به عنوان روز جهانی آموزش، از سوی سازمان ملل متحد، معطوف به نقش آموزش برای صلح و توسعه پایدار است.
از این منظر محتوای آموزش در تمام سطوح باید به گونه‌ای طراحی و به اجرا گذاشته شود که در درجه اول به فراگیران درس بردباری، تحمل دیدگاه‌های مختلف، هنر گفتگو و تعامل با همدیگر را، به عنوان لازمه ایجاد جامعه‌ای مبتنی بر صلح، بیاموزد و از سوی دیگر با توسعه دانش و مهارت‌های مورد نیاز مخاطبان در طول عمر خود، به شکستن چرخه فقر و نیل به توسعه پایدار کمک کند.
به این لحاظ روز جهانی آموزش فرصت مغتنمی است تا مهم‌ترین موضوعات حسّاس و روزآمد آموزشی بازگویی شود. در روزگار و زمانۀ ما «چیستی علم» معنای دیگری یافته است و محتوای علم، به «چگونگی تعلیم و تعلّم» آن وابستگی وثیقی پیدا کرده است. زمان، موضوع آفرین است و متغیّر. سرانجام این «انسان هوشمند» است که در پاسخگویی نیاز‌های زمانه متعهّد به انجام آن است. برآیند تمام فرآیند‌های این سامانه مرهون «آموزه» و «آموزش» است. آموزه، میراثبان «اخلاق حرفه‌ای» است و آموزش، همزاد پژوهش و پرورش. «نیازسنجی» رکن رکین آموزه و آموزش است.
«آموزش اثربخش» آموزشی است که هم نیازسنجی دارد و هم نیازآفرینی؛ و این آموزش اثربخش است که بالندگی فرد و سازندگی اجتماع را معنا می‌بخشد. آموزش اثربخش و اثربخشی آموزش، مدیون بینش انسان کیفیّت گرا و اخلاق‌مند است. از این دیدگاه، شایستگی کاربرد دانایی، کاربست مهارت و مدیریّت رفتار است. آموزش اثربخش، حلّ بهینۀ مسئله است و در نهایت، اثربخشی، طیب خاطر آدمی از ابراز رفتاری سزاوار به نیاز‌های زیستی است
روش‌های گوناگون آموزش (حضوری، مجازی، راه دور و سیّار)، شیوه‌هایی کارآمد و مجرّب برای برآوردن نیاز آدمی در برهه‌های زمانی است. نقش بنیادین و کارساز فنّاوری اطّلاعات و ارتباطات در هر روش آموزشی و در هر مکتب یادگیری (رسمی، غیررسمی و مادام العمر) ویژگی روزگار و زمانۀ ماست. سخنی پرصلابت و حکیمانه است که افراد را برای زمان خود، پرورش دهید که در دگرگونی روزگار، جوهر انسان دانسته می‌شود.
«اثربخشی آموزش» به پایش شایسته و سنجش بایسته معنا می‌پذیرد. بنابراین، ارزیابی جزء جدایی ناپذیر فرآیند آموزش است. بی تردید مهم‌ترین منبع سنجش اثربخشی آموزش، ارزیابی یادگیرندگان از آموزش دهندگان است. بهبود پیوستۀ فرآیند آموزش، مرهون نگرش ارزیابی و نگارش تجربه‌های زیستۀ انسانی است. تجربه نگاری، بهترین راه غنی سازی شغلی در حوزۀ آموزش و پژوهش و پرورش است که اثربخشی را ماندگار می‌کند. معیار بشر معاصر از درک توفیق حرفه‌ای و زیستی، میزان اثرگذاری و اثربخشی رفتاری در جامعۀ انسانی برای اعتلای دانش و آموزش و ارتقای بینش و پرورش انسان است.
ارسال نظرات