ائمه ما، برای امامت بر همه شئون زندگانی انسان بوده اند و آمده اند؛ ائمه هم برای امامت بر نماز ما و هم برای اینکه زندگی مان را از ایشان بیاموزیم آمده اند.
«إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ لَمْ تَزَلْ قَدَمَا عَبْدٍ حَتَّى یُسْأَلَ عَنْ أَرْبَعٍ»؛ قیامت که برپا میشود، بنده هنوز قدم از قدم برنداشته، از او درباره چهار چیز پرسش میشود.
امیرالمؤمنین علیعلیهالسلام میفرمایند: هر کس آب و خاکی داشته باشد و با این حال فقیر باشد، خداوند او را از رحمت خویش دور کند و بدیهی است که این گفتار بزرگ همانگونه که درباره یک فرد صادق است؛ دربارهٔ یک ملت نیز صدق مینماید.
روز عرفه نمونه کوچکی از روز قیامت است چراکه در این روز همه حجاج با پست و مقام مختلف در یک مکان اجتماع کرده و به راز و نیاز خداوند مىپردازند؛ لذا انسان وقتى آن جمعیت عظیم را در صحراى عرفات مىبیند، به یاد صحراى محشر روز قیامت مىافتد.