شاعر آئینی گفت: ما باید آغوش هیئت را به روی همه باز کنیم. ما هرچقدر هیئت را در مصادیق مختلف تعریف کنیم دایره را تنگتر میکنیم. کارکرد هیئت پیام دادن نیست.
در اوایل انقلاب دو خط روضه کار چند ساعت سخنرانی را میکرد و توام با فکر و تمدن اسلامی بود.
وظیفه شعرای آیینی بالا بردن سطح تدبرات مردمی است.
نشان دادن جلوههای صبر در یاران سیدالشهدا (علیه السلام) از منظومههاییست که کمتر به آن پرداخته شده.
مداحی امروز غیر از محتوای فراغ و دوری چیز دیگری ندارد.
از تاثیرگذاری فضای مجازی نمیتوان چشم پوشی کرد.
بنده معتقدم تبلیغ رو در رو و شرکت حضوری در هیئات تاثیر دیگری دارد.
باید مراقبت کنیم تا مداحی استودیویی دچار بی محتوایی و بی پیامی نشود.
مشکل اصلی مداحیها در مضمون است،و یا عملا مضمون همه مداحی ها یک چیز است.
حماسهها و فرهنگ عاشورا عملا خیلی به آنها پرداخته نشده،عاشورا تنها یک درس ندارد.
شاعر آئینی گفت: توجه به سیاست و زنده بودن هیئت در فضای جامعه، توجه به بعد اندیشه شعر است. اگر شعر هیئت بخواهد نسبت به مسائل داخلی، بین المللی، دردهای مردم و..بیتفاوت باشد،شعر هیئت نیست. شعر هیئتی سکولار قابل تصور نیست.
زنگنه گفت: وقتی مداح در استودیو میخواند یک قطه موسیقیایی تولید میکند که اسمش را بخاطر اینکه میترسیم بگوییم قطعه موسیقایی، نباید مداحی بگذاریم. باید حواسمان باشد راست بگوییم، اینجا خوانندگی مذهبی میکنیم.
موسیقیدان و پژوهشگر موسیقی و ادبیات آئینی گفت: این نوحهها باید تفکر را به جریان بیندازند نه اینکه مخل تفکر باشند. نوحه باید عاطفه انسان را برانگیزد و این عواطف در نهایت انسان را به تعقل و تفکر و اندیشه و اخلاق بکشاند. اینکه نوحه با هیجان اجرا شود و عدهای جوان بر سر و سینه بزنند، شایسته مجالس سیدالشهدا نیست.
شاعر اهل بیت(ع) گفت: ایجاب زمانه ما این است که گونهای از مداحی وجود داشته باشد که در استدیو ضبط شود و محصولش به همراه زمینهای از موسیقی، منتشر شود. با رعایت اصول و شأن محتوای هیئت، استدیو میتواند یک ابزار باشد.
شاعر اهل بیت(ع) گفت: نه حماسه باید از شعر هیئت حذف شود، نه عاطفه و نه آن پیامی که در پس این شعر قرار است به مخاطب عرضه شود و نه روضهاش، همه اینها باید کنار هم باشند. یعنی شعر هنرمندانه، شعری است که یک توازن و تعادلی بین اینها ایجاد کند.