تا وقتی «نفت مفت» بفروشیم و هیچ مانیفست حقوقی در دفاع از حق مردم ایران در عرصه بینالملل نداشته باشیم اروپاییها هرگز در دفاع از ایران و برجام موضع نخواهند گرفت.
مهمترین بخش ماجرا اینجاست که عنوان پرونده با جفت و جور کردن سند و مدرک، از «قاچاق» به «واردات مجوزدار از مبادی رسمی» تغییر یافت اما اصل موضوع مبادرت وزیر آموزشوپرورش دولت و خانواده وی به واردات پوشاک از اروپا و کشورهای همسایه، غیرقابل خدشه است.
اصلاحات خیلی زود از ائتلاف سرخورده شد آنجا که دولت روحانی قول خود برای پیگیری موضوع «حصر» را عامدانه بایگانی کرد و در فهرست کابینه سهم چندانی برای اصلاحات قائل نشد.
تلاش برای حذف موقعیت مناظره زنده توسط دولت دکتر روحانی به هیچ وجه عجیب نیست، چرا که ایشان مهمترین دستاورد ۴ ساله خود را ابر و آفتاب و باغ میوه «برجام» عنوان کردهاند و اکنون به اذعان اعضای کابینه مطابق سرانجام توافق سعدآباد مجدد «هیچ» کاسب شدهاند!
بخشی از حامیان اقتصاد سرمایهداری در حمایت از تصمیمسازیهای «واردات محور» دولت روحانی در حوزه غذا و فرآوردههای غذایی، تئوری به صرفه نبودن «تولید» در داخل را بدون توجه به اهمیت استراتژیک عدم وابستگی غذایی به خارج از مرزها، مطرح کردهاند و به همین دلیل ورشکستگی کشاورزان و دامداران را توجیه میکنند.
خبر تعطیلی بنگاههای تولیدی و بیکاری کارگران کماکان ادامه دارد. سال گذشته نیز تعطیلی ارج و پلیاکریلاصفهان و آزمایش و صنایع تولید کاشی و سنگهای زینتی و کارخانجات نساجی و تولید قند و شکر و صنایع وابسته و... موجی از ناامیدی و نارضایتی را در جامعه ایجاد کرد.
سیری در گزارشهای منتشرشده در اندیشکدههای نزدیک به دموکراتها در آمریکا که اتفاقا همزمان با برپایی جشن پیروزی انعقاد «برجام» در وزارت خارجه کشورمان، سند توافق هستهای را حاصل برنامهریزی، تلاشهای حقوقی و بودجهریزی میلیاردها دلاری ۱۰ ساله خود دانسته بودند نیز نشان میدهد از ابتدا طرف ایرانی واقعبین نبوده و هدف از برجام تحقق خواستههایی بود که با ادامه تحریمهای سابق محقق نمیشد.
اجرای حکم «اعدام» مجرم بزرگترین پرونده فساد اقتصادی کشور توسط قوهقضائیه بار دیگر بوی خوش عدالت را در فضای کشور پراکنده ساخت. کیفردهی به یک اخلالگر کلان در سیستم اقتصادی کشور آن هم در روز آزادسازی خرمشهر علنا این پیام مهم را از سوی مدیران قوهقضائیه به ملت مخابره کرد که در جمهوری اسلامی ایران عزم جدی برای آزادسازی منابع و منافع ملی از چنگ اقلیتی که بر گلوگاههای بیتالمال مسلمین چنبره زدهاند، وجود دارد.