معاون فرهنگی هنری سازمان بسیج دانشجویی گفت: همراهی و پیشگام بودن مرحوم سبزواری در مسیر انقلاب بی هزینه نبود؛ وی هرگز از ملامت افرادی که با آرمانهای انقلاب و اسلام زاویه داشتند، نترسید و پا پس نکشید.
پابرجایی و وفاداری او به انقلاب اسلامی و رویارویی مردانه در مقابل روشنفکران غربزده، در سالهای پایانی عمر شریفش، به همان نحوی بود که در روزهای ابتدایی انقلاب بود و با همان کیفیت که در سالهای مبارزه با رژیم طاغوتی پهلوی.
سید علی موسوی گرمارودی، نویسنده و شاعر گفت: همه آثار آقای سبزواری فاخر هستند. کتابهایی که از ایشان منتشر شده نشان میدهد شعر ایشان به خصوص در نحوه بیان فخیم و استخواندار است.
احمدعلی راغب، آهنگساز و خالق بسیاری از سرودهای انقلابی گفت: شعر سبزواری، بیش از هر چیز، «شعر برائت» بود. او تجلیل میکرد اما نهیب میزند. به حق لقب پدر شعر انقلاب برازنده سبزواری است.
« حمید سبزواری » پیش، حین و بعد از آن روزها انقلابی ماند؛ آن هم در روزگاری که بسیاری از انقلابیهای دو آتشه خیلی زود تنورشان سرد شد و رفیق نیمه راه شدند و مار در آستین.