قاسم صرافان:
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ قاسم صرافان شاعر در «برنامه شابک» در خصوص حوزه‌های شعری خود گفت: من ازآغاز شعر گفتن اعتقاد داشتم که باید شعر را برای محبوب واقعی سرود و بخاطر ارادت و عشقی که از کودکی نسبت به اهل بیت(ع) داشتم به سراغ شعر آیینی رفتم و تا مدت ها بجز با موضوع اهل بیت(ع) و شهدا در هیچ حوزه دیگری جوششی در من اتفاق نمی افتاد و دائما وقتم و قلمم صرف این حوزه می شد.
وی ادامه داد: هربار که برای ائمه(ع) شعری سروده ام صله ای از ایشان دریافت کرده ام به این صورت که خود آن شعری که در وصف اهل بیت(ع) به قلم جاری می شود خود بزرگ ترین صله است و مهم ترین و ارزشمندترین صله ای که به یک شاعر داده می شود همین اجازه قلم زدن برای اهل بیت(ع) و رخصت فکر کردن و تنفس در فضای ملکوتی تجلیات ایشان است.
این شاعر با اشاره به وجه اشتراک فرهنگ عاشورا و فرهنگ مطالعه عنوان کرد: وجه اشتراک فرهنگ عاشورا و فرهنگ کتاب خوانی باید تشنگی باشد. به این معنی که همانگونه که ما در سیر عشق و معرفتی امام حسین (ع) سیر و خسته نمی شویم باید در مورد کتاب خواندن هم اینگونه باشیم و هرچه علم بیشتری به دست می‌آوریم تشنه تر شویم و هرچه ظرف علم ما سرشارتر شود می بایست متواضع تر شویم.
صرافان خاطرنشان کرد: عنصر شعر و هنر در این جمله از حضرت زینب(س) نقش بسته و به نوعی گویی پایان بندی تمام اتفاقات است که فرمودند «ما رأیت الا جمیلاً» که این شاعرانه ترین نگاهی است که می شود به عاشورا داشت.
معرفی و متن خوانی کتاب «عاشورا، چگونه و چرا؟» به قلم محمدعلی جاودان از دیگر بخش های برنامه شابک بود.
ارسال نظرات