یادداشت دانشجویی؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فاطمه غلامپور، در این دستگاه بزرگ آن نقطه‌ی محوری، آن میدان دار، آن علم داری که در واقع او دارد میدان را اداره می‌کند و همه باید تدارکات او را فراهم کنند کیست؟ معلم مقام معظم رهبری ۱۶/۲/۱۳۹۴
این عبارت، فرمایش رهبر انقلاب است. همان شخصیتی که مسئولین بزرگوار همیشه برای توجیه کار‌های درست یا غلط خود از فرمایشات ایشان مایه می‌گذارند. ولی در عجبیم که چرا با وجود تاکیدات بسیار زیاد و مکرر مقام معظم رهبری بر روی جایگاه و نقش والای معلم، کماکان جامعه به چشم یک کارمند همیشه معترض به او نگاه می‌کند؟
آن هم معلمی که تمام همّ و غمّ اش آموزش و تربیت دانش آموزانش است. معلمی که آفتاب نزده، به عشق درس دادن به بچه‌های محروم، در سرما و گرما، با هزینه شخصی، کیلومتر‌ها تا دل کویر‌های مرکزی و کوهستان‌های غربی را طی می‌کند. معلمی که گاهی اینقدر برای دانش آموزانش وقت می‌گذارد و نگران است که می‌شود عضوی از خانواده دانش آموز. معلمی که خودش آستین‌ها را بالا می‌زند و برای بچه هایش سر پناهی آماده می‌کند تا دیگر تصور بچه‌ها از مدرسه صرفا یک چادر نباشد.
معلم واقعی این است... دلسوز مثل یک مادر. قاطع مثل یک پدر... اما متاسفانه در جامعه ما جایگاه و شان معلم روز به روز در حال افول است. تا جایی که دشمنان نظام دایه دلسوزتر از مادر شدند و برای او دل می‌سوزانند.
به قول شهید همت هر موقع در مناطق جنگی راه را گم کردید نگاه کنید آتش دشمن کدام سمت را می‌کوبد، همان جبهه خودی است؛ و امروز از همه جهت جامعه معلمی هدف قرار گرفته و رسانه‌ها، چه داخلی و چه خارجی تنها تصویری که از معلم نشان می‌دهند، تصویر یک جمعیت نا امید، گرسنه و همیشه معترض به حقوق است.
از تمام سخنان امام خمینی (ره) در باب مقام معلم فقط همین یه جمله «معلمی شغل انبیا است» را یاد گرفته ایم و در ابتدای همه جلسات و اول همه کتاب‌ها تکرارش می‌کنیم. اما آن روز امام خمینی (ره) به همین یک جمله بسنده نکردند ... ایشان فرمودند: ((شغل شما (معلمین) شغل انسان سازی است. معلم انسان درست می‌کند، همان شغل انبیا است. انبیا آمدند، از اول هر نبی‌ای آمده است تا آخر، فقط شغلش این بوده که انسان درست کند، تربیت کند انسان‌ها را. شغل معلمی همان شغل انبیا است.))
حقیقت رسالت معلم هم همین است... انسان سازی. تربیت یک انسان سالم و موثر. معلم تراز انقلاب اسلامی یعنی این... یعنی شخصیتی که معلمی را رسالت خود می‌داند نه شغل خود. تحول خواه است. از حقش دفاع می‌کند، اما در زمین دشمن هم بازی نمی‌کند. تمام تلاش خود را می‌کند تا آینده سازان این مملکت را تربیت کند.
در کلاسش مشق عشق و امید می‌کند. در گوش فرزندان من و شما از آینده و پیشرفت می‌خواند. برای پول سر کلاس حاضر نمی‌شود.
چندین برابر حقوقی که می‌گیرد برای تربیت فرزندانمان عرق می‌ریزد؛ و بخش اعظمی از پیشرفت‌های علمی کشور و وجود تعداد کثیری از نخبگان رشته‌های مختلف نتیجه تلاش‌ها و زحمات همین معلم است.
درست است. در این شرایط اقتصادی چنین حقوقی در شان معلم ما نیست، اما کسی حق ندارد شان معلم را به میزان حقوق دریافتی او گره بزند.
کسی حق ندارد خطای یک معلم را به پای تمام این قشر زحمت کش بنویسد همانطور که خطای یک پزشک را به پای تمام جامعه پزشکی نمی‌نویسد.
معلم قلب تپنده نظام تعلیم و تربیت کشور است. این قلب اگر از کار بیافتد جریان پیشرفت کشور متوقف می‌شود. زین رو باید احترامش نمود. عزیزش داشت و همراهش بود.
فاطمه غلامپور، معاون گفتمان سازی و مطالبه گری بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان مرکز بیت‌الهدی آمل
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات