به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کیا مظفری بمی در هجدهمین روز زمستان سال ۱۳۴۲، در تهران متولد شد. پدرش یدالله و مادرش اشرف الملوک نام داشت. خانواده مادری‌اش از معتمدین و بزرگان مؤمنین بم و کرمان بودند. اشرف الملوک سال ۱۳۳۵ با «یدالله مظفری» که معلم بود ازدواج کرد، حاصل این ازدواج ۲ پسر (به نام‌های کیا و صفا) و دودختر شد.
از راست شهیدان کیا و صفا مظفری
پدر مادر صفا پس ازدواج به همراه خانواده برای ادامه تحصیل به تهران آمدند و در خیابان امام حسین (ع) ساکن شدند. صفا در دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت و در فاصله‌ای کم، در سه رشته‌ی: «فلسفه»، «علوم تربیتی» و «روانشناسی» موفق به اخذ لیسانس شد. اما کیا تا دوم متوسطه در رشته علوم تجربی درس خواند و سپس به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت.
وی در نیمه‌های تابستان ۱۳۶۲، در حاج عمران عراق بر اثر اصابت گلوله به فیض شهادت رسید. برادر وی؛ صفا مظفری هم به فیض شهادت رسید و پدر شهیدان سال ۱۳۷۷، بر اثر سرطان به فرزندانش پیوست.
مادر این شهید روایت می‌کند: کیا ۱۲ ساله که بود، یک روز وقتی به خانه آمد، کمی ترسیده بود. رفت زیرتخت و پنهان شد. نگران شدم و جویای علت.
جواب داد: «مادر! توی مدرسه، عکس شاه را پائین آوردم و انداختم زیر پایم! بچّه‌ها دیدند و تهدیدم کردند که می‌روند به دفتر خبر می‌دهند!»
همسرم آن زمان، رئیس اداره‌ی امتحانات آموزش و پرورش بود. به خانه آمد و سراغ کیا را گرفت. مدیر مدرسه به او زنگ زده بود. ابتدا کمی کیا را سرزنش کرد، بعد، اما بعد دلداری‌اش داد و دست آخر هم، راه‌های مبارزه و بازی‌های سیاسی را به او یاد داد.
ماجرا به همین جا ختم نشد. چند روز بعد، مأمور‌های ساواک به دبیرستان البرز و محل تحصیل کیا رفتند و پیگیر جریان شدند. مدیر مدرسه با تلاش بسیار، قضیّه را اتفاقی جلوه داد و مأمورین را مجاب کرد.
ارسال نظرات