به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حسن عابدینی رئیس خبرگزاری صداوسیما در اینباره گفت: این شبکه در ابتدا در بستر تلوبیون شکل گرفته و امکان دارد که در آینده از طریق گیرندههای تلویزیونی هم قابل دسترس باشد.
وی تأکید کرد: قرار است در این شبکه، جریانهای خبری به صورت زنده پخش شوند و مخاطبان در جریانِ کامل رویدادهای مهم کشور و جهان قرار بگیرند. مسئلهای که در حال حاضر شبکه خبر تلویزیونی بهدلیل فشردگی کنداکتور و جدول پخش، از آن رنج میبرد.
عابدینی خاطرنشان کرد: راهاندازی چنین شبکهای، در دنیا هم سابقه دارد و این امر بهدلیل سرعت در اطلاعرسانی در دنیا پدیدار شده است یعنی بسیاری از رویدادها را به جای اینکه فقط گزارش کنیم و قضاوتِ خبرنگار و رسانه را درباره آن رویداد خبری نشان دهیم آن رویداد را بهطور کامل فراروی مخاطب قرار میدهیم و قضاوت را به مخاطب واگذار میکنیم. وی افزود: این شبکه بدون مجری خواهد بود و صرفاً رویدادهای ایران و جهان را به صورت زنده در اختیار مخاطب قرار میدهد. ممکن است بخشی از این جریان در شبکه خبر پخش شود که در این صورت گوینده و مجری ما اعلام میکند مشروح این رویداد را علاقهمندان میتوانند در شبکه خبر 2 بهصورت زنده دنبال کنند. رئیس خبرگزاری صداوسیما به این نکته اشاره کرد که ممکن است در آینده تصمیم گرفته شود به صورت دیجیتال هم به جمع شبکههای تلویزیونی اضافه شود، ادامه داد: در حال حاضر این شبکه را روی بستر تلوبیون داریم تا در واقع ظرفیت نرمافزاریاش مشخص شود و هم رویدادها کنداکتوری داشته باشد؛ چون یک شبکه 24 ساعتهای است که باید رویدادهای خبری را پخش کند. البته امکان دارد برخی از رویدادها با هم تلاقی داشته باشند و طبعاً همه نمیتوانند بهصورت زنده پخش شوند که در این صورت رویداد با اولویت بیشتر بهصورت زنده و سایر رویدادها هم بهصورت چند دقیقهای قبل ضبط و پخش میشوند.
عابدینی در پاسخ به این سؤال که چه خلأیی باعث شد تا سراغِ راهاندازی این شبکه بروید، گفت: هدف اساسی ما این است که افکار عمومی و جامعه نخبگانی کشور، در جریان رویدادهای به لحظه قرار بگیرند و حالا که از جهت ظرفیت فنی این امکان وجود دارد که بهصورت زنده رویدادها را پوشش بدهیم بهطور طبیعی سراغِ این شیوه خبررسانی رفتیم. وی در پایان خاطرنشان کرد: بهدلیل کثرت و سرعت رویدادهای خبری در جهان امروز، ما گاهی ناگزیر از این هستیم که پخش یک رویداد را در نیمه رها کنیم و سراغ سوژه دیگری برویم در این شرایط هم ممکن است سوءتفاهمهایی ایجاد شود و هم افرادی که مایلاند رویدادی را تا آخر دنبال کنند، امکان دنبال کردن آن را از دست میدهند. از یاد نبریم که اساسا برای پخش یک رویداد در هر قابِ رسانهای سه مؤلفه مؤثر است؛ اول، آیا ارزش خبری دارد یا ندارد؟ دوم اینکه آیا مخاطبان مایل به پیگیری آن هستند یا نیستند؟ سوم اینکه آیا در چارچوب سیاست آن بنگاه خبری هست یا نیست؟ در تمام رسانههای دنیا از این شیوه استفاده میشود تا مخاطبان خودشان درباره اتفاقات خبری و رسانهای، قضاوت داشته باشند. امیدواریم این شبکه خبری، جای خود را بین عموم مخاطبان و بهویژه اهالی رسانه باز کند.