از سوی انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران مطرح شد
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران طی بیانیه‌ای خواستار اصلاح رویه‌های پوسیده و ناصواب در حوزه فرهنگ و حجاب از سوی دولت شد.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
«بسم الله الرحمن الرحیم»
"یستَدَلَّ عَلَی ادبارِ الدُّوَلِ بِاَربَعٍ: تَضییعِ الاُصولِ وَ التَّمَسُّکِ بِالفُرُوعِ وَ َتقدیمِ الاَراذِلِ وَ تَاخیرِ الاَفاضِلِ"
"چهار چیز نشانه ادبار دولت‌ها است: ضایع کردن مسائل اصولی و چسبیدن به مسائل فرعی و گزینش فرومایگان و به عقب راندن مردمان شایسته. "
"امام علی (ع)، غررالحکم"
بی شک حادثه تلخ فوت خانم مهسا امینی، دختر جوان و هم‌وطنی که بعد از ظهر روز جمعه ۲۵ ام شهریورماه از دنیا رفت، داغی عمیق بر دل همگان نهاد. در زمانه عسرتی به سر می‌بریم که سرمایه اجتماعی ایران، روز به روز قربانی کوته فکری و کژ اندیشی عده‌ای می‌شود که گویا آن‌ها را نه دغدغه ایران است و نه حتی دغدغه دین!
پس از فاجعه فوت یک هم‌وطن در مواجهه با گشت ارشاد، به نظر می‌رسد که وقت آن رسیده تا فکری اساسی در باب پدیده گشت ارشاد و عملکرد بحران ساز آن شود. سرمایه اجتماعی، ثمن بخس نیست که قربانی «بلاهت تحمیلی» عده‌ای شود که متاسفانه شد! قرار نبوده و نیست که به بهای تذکر برای رعایت حکمی، کرامت انسانی زیرپا نهاده شود، که متاسفانه شد! پدیده گشت ارشاد، با رفتار‌های ناصوابی که تا کنون از آن بروز داده شده، مبدل به کارخانه تولید بحران برای کشور گشته است؛ کشوری که در برهه کنونی بیش از هرچیز نیازمند همدلی و انسجام ملّی برای گذار از چالش‌ها و بحران‌های داخلی و خارجی است. عجیب آنکه با وجود مشکلات و بحران‌های عمیق اقتصادی، که روز به روز فشار گرانی‌ها و مشکلات معیشتی کمر مردم را شکسته است، اولویت اصلی و اول متولیان امر و دولتمردان، گویا مقابله با معضل بی حجابی، آن هم به شیوه‌های غیر منطقی و سخیف شده است.
در حادثه اخیر، آنچه اتفاق افتاد، معلول علتی در ساختار است که در برهه‌های زمانی گوناگون، مدام در حال ایجاد هزینه و بحران برای کشور بوده است. بدیهی است تا زمانی که به علت العلل ایجاد چنین بحرانی در ساختار پرداخته نشود، چرخه بازتولید بحران همچنان به روند ناصواب خود ادامه می‌دهد. از چالش‌های اصلی موجود در ساختار، استاندارد‌های دوگانه و منزجرکننده‌ای است که باعث افزایش نفرت عمومی می‌شود. از یک طرف عدم برخورد قاطع با فرزندان مسوولینی که در خارج از کشور حضور دارند و توجیهات ماله کشانه و مضحک عده‌ای فرومایه و از طرفی دیگر، برخورد‌های غیر منطقی و خلاف شرع و اخلاق با فرزندان میهن در داخل کشور، مشخصا باعث تخریب وجهه حکومت و انزجار عمومی خواهد شد. رویه پدیده گشت ارشاد در تحلیل نهایی خود، «بر شاخه نشستن و بن بریدن» است. گشت ارشاد نشان داد که جایگاهی معین و درست در نسبت با امر حجاب ندارد چراکه ظاهرا فهم صحیحی از مقوله حجاب در اذهان متولیان گشت ارشاد ایجاد نگشته است.
مسئله حجاب، به عنوان یکی از فروع دین، ارزشی معنوی برای اهل ایمان است. این ارزش معنوی، در درجه اول، در حوزه امر فرهنگی محسوب می‌شود و نه امر سیاسی. چنانچه مسئله‌ای فرهنگی، بدون توجه به ملاحظات عقلانی آن، تبدیل به مسئله‌ای سیاسی شود، فهم از آن مسئله نیز سیاسی خواهد شد و طبیعی است که تبعات آن مسئله در اجتماع نیز سیاسی خواهد بود. نهایت کژاندیشی این است که یک مسئله فرهنگی و یک ارزش دینی و معنوی که داعیه هدایت اختیاری انسان‌ها را دارد، به دست متولیانی سپرده شود که گویی «ارشاد» را جز «اجبار» فهم نمی‌کنند، و حتی نفهمیده‌اند که اسلامی که سخن از حفظ حجاب به میان آورده، بی‌گمان قبل از آن بر حفظ جان و مال انسان‌ها تأکید داشته است. این بیانگر این است که حتی خود ضابطین، گا‌ها نیاز به ارشاد دارند! پوستین وارونه دین، یعنی همین که عده‌ای انحصارگرا، با جهالت خودساخته و خودخواسته، اینگونه دین را بازنمایی کنند! در هیچ کجا از سیره معصومین، ارشاد بالاجبار مشاهده نشده که نکوهش نیز شده است.
مسئله اساسی بعدی، معضلی به نام «کژکارکردی نهاد‌های فرهنگی» است؛ که به نوعی ریشه در عدم ارتباط منطقی و صحیح و متعادل میان حکومت و امر فرهنگ دارد. گشت ارشاد در حالی به تندی در خیابان‌ها می‌تازد که مدعیان امر فرهنگ، از پس یک جشنواره فیلم فجر که از بزرگترین کارناوال‌های تبلیغ بدحجابی و بی‌عفتی است، بر نمی‌آیند!
در امتداد ماجرای فوت خانم امینی، سلسله حوادثی نیز در کشور رخ داد که نشان از نابسامانی در اوضاع اجتماعی است. نفس اعتراض مدنی به مثابه روح نقاد جامعه با هدف نقد عملکرد حکومت و دستگاه‌های ذی ربط، امری قابل تقدیر و نشان دهنده پویایی جامعه مدنی است. نشان دهنده مسوولیت پذیری ملت در قبال حقوق، تکالیف و سرنوشت کشور خویش است؛ نشان دهنده بیداری و آگاهی جامعه است.
مشخصا حکومت نیز در قبال اعتراضات و مطالبات مردمی مطابق قانون وظایفی دارد؛ از جمله اینکه بر طبق اصل ۲۷ قانون اساسی، حکومت وظیفه دارد از ظرفیت اعتراض مدنی و مسالمت آمیز ملت، استفاده نموده و مطالبه و خواسته‌های آن‌ها را به صورت مستقیم بشنود و چنانچه امری نیازمند اصلاح است و یا حتی قانونی نیازمند بازنگری است، این اقدام رخ دهد. از دیگر ثمرات اجرای این اصل، جلوگیری از ظهور رادیکالیسم و گیر افتادن در چرخه معیوبی است که دائم به بازتولید رادیکالیسم می‌پردازد. عدم توجه به ظرفیت این اصل از قانون اساسی، باعث می‌شود تا «شکاف اجتماعی» و «تضاد میان ملت و حکومت» افزایش یابد و این «انسداد سیاسی» به ضرر تمام کشور است. اینکه هنوز بعد از گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی، این اصل از قانون اساسی، مهجور مانده و در مواقعی نظیر شرایط کنونی باعث ایجاد هزینه برای کشور شده است، به هیچ وجه قابل اغماض و چشم‌پوشی نیست!
از طرفی دیگر، همواره شاهد بوده‌ایم که عده‌ای، به اعتراض و مطالبات به حق مردمی به چشم طعمه‌ای نگاه می‌کنند تا در زمانش، ماهی خوش را از این آب گل آلود صید کنند! و، اما هرج و مرج طلبانی که چونان خون آشام از خون انسان بی‌گناه ارتزاق می‌کنند تا تنها و تنها به اغراض سیاسی خود دست پیدا کنند و همچنین شرکای گریز از مرکز آن‌ها که تنها منظره دوست داشتنی‌شان، قابِ عکسِ شکسته ایران بر لبه پرتگاه است، بدانند که عاقبت، این خاک گور است که چشمان تنگشان را پر خواهد نمود! و همچنین رادیکالیسم، از هر سو که رخ بنمایاند، محکوم است. در هر ظاهری که باشد و با هر هدفی که مدنظر داشته باشد. گذار از بحران‌ها در این کشور، هیچگاه از مسیر رادیکالیسم به مقصد مطلوب نرسیده و نخواهد رسید.
«انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران»، از دولت جمهوری اسلامی ایران تقاضامند است که با اصلاح رویه‌های پوسیده و ناصواب در حوزه فرهنگ، علی الخصوص مقوله حجاب، جلوی تکرار این گونه اقدامات را گرفته و با در نظر داشتن منافع ملت، از فاصله ایجاد شده‌اش با این ملت عزیز بکاهد؛ همچنین از ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران تقاضا دارد تا نسبت به استفسار اصل بیست و هفتم قانون اساسی از شورای نگهبان اقدام نماید تا یک بار برای همیشه صف معترضین مدنی و منتقدین، از آشوبگران و اغتشاش گران جدا گردد و مسیر به حق اعتراض مدنی، منحرف نشده و هر بار به بهانه حضور عوامل آشوب، مسیر کلی اعتراض، مسدود نشود.
به امید آنکه بادِ خزانِ نکبتِ ایامِ ناگهان نیز بگذرد...!
خدا را، دادِ من بِسْتان از او‌ای شَحنه مجلس
که مِی با دیگری خورده‌ست و با ما سَر گِران دارد
«وَ إِلَیْهِ یُرْجَعُ الْأَمْرُ کُلُّهُ»
«انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران»
شهریور ماه سال ١۴٠١
ارسال نظرات