تلاش تشکل‌های دانشجویی دانشگاه فردوسی برای ایجاد فضای گفتگو / معترضان زیر میز گفتگو زدند

گروه استان‌های خبرگزاری دانشجو، سال تحصیلی جدید عملا از شنبه، ۹ مهر آغاز شد و گروهی دانشجویان دانشگاه‌های مختلف کشور، تلاش کردند موج اغتشاشات در شهر‌های مختلف را به دانشگاه بیاورند. البته ابتدا آنچه در دانشگاه‌ها رخ داد، فضای اعتراضی آرام همراه با حرکت دانشجویان در خیابان‌های مختلف دانشگاه شان بود. هرچند این تجمعات اعتراضی در برخی دانشگاه‌های کشور به سمت هنجارشکنی و سردادن شعار‌هایی با الفاظ نامناسب کشیده شد، اما تشکل‌های دانشجویی در دانشگاه فردوسی مشهد توانستند، با حضور به موقع خود، تجمعات اعتراضی را در فضای کنترل شده، هدایت کنند.

صبح شنبه، گروهی از دانشجویان دانشگاه فردوسی مقابل دانشکده مهندسی تجمع را آغاز کردند و رفته رفته به جمعیت افزوده شد. این گروه حرکت کردند و پس از توقف کوتاه در میدان علوم، به سمت دانشکده پزشکی رفتند. یعنی از غرب تا شرق دانشگاه در جریان این تجمع قرار گرفت و هرکه می‌خواست به آن پیوسته بود.

این تجمع تا بعدظهر طول کشید و پس از آن دانشجویان دانشگاه را ترک کردند. جو آنقدر‌ها ناآرام نبود؛ حتی زمانی که گروهی از دانشجویان دختر مقعنه از سر در آوردند و تشویق شدند، حراست دانشگاه با آنان مقابله نکرد و اجازه داد حرفشان را بزنند. هرچند از همان ابتدا به نظر می‌رسید این دسته از دانشجویان، شعار مشخص و منسجمی ندارند و تحت تأثیر فضای مجازی، شعار می‌دهند.

یکشنبه صبح، جو اعتراضی دانشگاه فردوسی تغییر کرد. دوباره این گروه دانشجویان معترض که در میان آنان دانشجویان محجبه هم دیده می‌شد، از مقابل دانشکده مهندسی تجمع را شروع کرده و به سمت میدان علوم حرکت کردند. از آن سو، گروهی از دانشجویان انقلابی دانشگاه فردوسی، مقابل دانشکده ادبیات جمع شدند. شعارشان «جمهوری اسلامی، این خط قرمز ماست» بود و با شعار «ما اهل کوفه نیستیم، علی تنها بماند» جمعیت به سمت مسجد حضرت زهرا (س) دانشگاه و از آنجا به سمت میدان علوم حرکت کردند.

جمعیت بار دیگر به دانشکده پزشکی رسید. حالا هر دو طرف در این تجمع حضور داشتند و شعار‌های موردنظر خودشان را سرمی دادند. دعوت دانشجویان انقلابی به برگزاری تریبون آزاد به نتیجه رسید و با مجوز مسئولان دانشگاه، تریبون و میکرفون در اختیار جمعیت دانشجو قرار گرفت.

در تریبون آزاد دانشجویان گفتند که نباید نظراتمان را در قالب اغتشاش و آشوب بیان کنیم که این نه به نفع مردم است و نه به نفع آینده کشور. آنان گفتند که نمی‌خواهند دانشجویان معترض در دانشگاه را با اغتشاشگران بیرون دانشگاه یکی بدانند و بهترین راه این است که گفتگو کنند.

دوشنبه قرار شد یک تریبون آزاد دیگر در فضای آمفی تئاتر دانشکده علوم پایه برگزار شد. آمفی تئاتر این دانشکده در چند سال اخیر محل برگزاری برنامه‌های مهم دانشگاه شده است. فضای آن می‌تواند تعداد زیادی از دانشجویان را پذیرایی کند و بهترین مکان برای برگزاری تریبون آزاد گسترده با مشارکت جمعیت زیادی از دانشجویان است.

اما دانشجویان معترض حاضر نشدند در این تریبون آزاد شرکت کنند. دوباره تجمع خود را مقابل دانشکده مهندسی آغاز کردند. این بار دانشجویان انقلابی نیز در همین مکان گردهم آمدند. معاون دانشجویی دانشگاه هم آمد. یکی از ائمه جماعت دانشگاه هم آمد. اما برخورد مناسبی ندیدند.

تجمع روز دوشنبه با اقامه نماز جماعت و پراکنده شدن دانشجویان معترض به پایان رسید. برخی شعار هنجارشکنانه هم دادند. اما در نهایت آنچه بیشتر از گذشته خود را نمایان کرد، اینکه فضای گفتگو در چنین اعتراضاتی به سختی ایجاد می‌شود و اگر هم ایجاد شود، بسیار شکننده است. اما بدتر آنکه وقتی یک گروه این فضا را ایجاد می‌کند، گروه دیگر زیر میز گفتگو می‌زند و تمایل به ایجاد تشنج دارد. تشنجی که جز آشوب و هرج و مرج نتیجه‌ای نخواهد داشت.