دفتر تحکیم وحدت:
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دفتر تحکیم وحدت طی نامه خطاب به سازمان حفاظت از محیط زیست نوشت: اگر قانون هوای پاک در عمل اجرایی نیست و یا دارای خلأ است، بازنگری و اصلاح آن برای قابل اجرایی بودن و نزدیک شدن به واقعیات ضروریست و اگر مسئله اجرایی نبودن نیست، با توجه به اهمیت معضل آلودگی هوا برخورد قانونی با ترک فعل‌ها موضعیت می‌یابد.
سلام علیکم
همان‌طور که میدانید معضل آلودگی هوا نزدیک به دو دهه قدمت دارد و طی این سال‌ها راهکار‌ها و برنامه‌ها متعددی برای حل این مسئله تعیین گشته و آخرین آن‌ها به سال ۹۶ و «قانون هوای پاک» باز می‌گردد که در حال حاضر اغلب مسئولین و کارشناسان نیز به همین قانون استناد و اجرایی شدن آن را مطالبه می‌کنند.
بر اساس این قانون متولی اصلی این مسئله سازمان حفاظت از محیط زیست می‌باشد و در کنار آن برای هر یک از نهاد‌ها نیز وظایف مشخصی تعیین گشته است.
با وجود چنین قانون جامعی در عمل آنچه مشاهده می‌شود نوعی سردرگمی و یا نگاه ساده‌انگارانه نسبت به این معضل اساسی کلان‌شهر‌ها و حتی کشور است. در حال حاضر علی‌رغم تمام وعده‌های مسئولین ذی‌ربط برای برنامه‌ریزی‌های مؤثر کوتاه و بلند مدت، نه تنها اقدام قابل توجهی صورت نمی‌گیرد بلکه کماکان با ساده‌انگاری تنها رویکرد اتخاذی، همان راه‌حل همیشگی تعطیلی مدارس و نهایتاً دانشگاه‌هاست.
این درحالیست که به کرات از سوی متخصصین این حوزه و حتی برخی از مسئولین امر بیان شده تعطیلی تنها راهی برای جلوگیری از آسیب به اقشار بعضاً آسیب‌پذیرتر جامعه شمرده می‌شود و ابداً بعنوان راهکاری برای رفع معضل نمی‌توان آن را به کار گرفت. با این وجود خوب است آلودگی هوا را از منظر عواملی که نقش فزاینده‌تری دارند نیز مورد بررسی قرار داد.
نخست) سیستم معیوب حمل‌ونقل عمومی: یکی از دلایل افزایش آلودگی هوا و به طور ویژه‌تری آلودگی هوای تهران، سیستم معیوب حمل‌ونقل عمومی است. بر اساس ماده ۷ قانون هوای پاک؛ شهرداری‌ها، نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران، وزارتخانه‌ها و سازمان‌های ذی‌ربط موظف‌اند نحوه تردد وسایل نقلیه موتوری و سامانه حمل‌ونقل شهری را به صورتی طراحی و ساماندهی کنند که ضمن کاهش آلودگی هوا جوابگوی سفر‌های روزانه شهری نیز باشد. اما آنچه در عمل نمایان است چیزی خلاف این ماده است.
در حال حاضر با توجه به افزایش جمعیت در کلان‌شهر‌ها و بالأخص تهران نه تنها همخوانی مناسبی میان جمعیت و تعداد وسایل حمل‌ونقل عمومی وجود ندارد، بلکه فرسودگی وسایل و عدم رعایت استاندارد‌های لازم در سیستم حمل‌ونقل عمومی، خود به معضلی جدی برای آلودگی هوا بدل گشته است. قطع به یقین با بازنگری و اصلاح این عیوب و شکل‌گیری سیستم حمل‌ونقل درست و حرفه‌ای افزون بر ترغیب مردم به استفاده از وسایل حمل‌ونقل عمومی از ایجاد آلودگی توسط خود این وسایل نیز جلوگیری شده و نتیجتاً منجر به کاهش آلودگی هوا به میزان قابل توجهی خواهد شد.
دوم) کیفیت صنعت خودروسازی: نقش کیفیت صنعت خودروسازی در کنترل و یا تشدید آلودگی هوا امری واضح و بدیهی است و افزون بر آن خلأ موجود در سامانه حمل‌ونقل شهری بیش از پیش اهمیت توجه به کیفیت صنعت خودروسازی را عیان می‌کند. لیکن علی‌رغم تمام صحبت‌ها و دستورات مسئولین ذی‌ربط، در حیطه عمل کیفیت خودروسازی رشد محسوسی نداشته و کماکان کیفیت نازل صنعت خودروسازی که یکی از دلایل آن عقب‌ماندگی از تکنولوژی‌های روز دنیاست و منجر به مصرف بیشتر سوخت می‌شود، موجبات آلایندگی بیشتری را فراهم کرده و سهم بسیاری در آلودگی هوا دارد. خروج صنعت خودروسازی از انحصار و در پی آن افزایش کیفیت خودرو‌ها و همچنین حرکت به سوی استفاده از خودرو‌ها و موتورسیکلت‌های هیبریدی و برقی، قطع به یقین زمینه‌ساز کاهش آلودگی هوا در کشور خواهد بود.
افزون بر کیفیت تولید، ماده ۸ قانون هوای پاک مربوط به فرسودگی انواع خودرو‌ها و وظایف دستگاه‌های مختلف در راستای پیاده‌سازی این ماده می‌باشد که عمل به آن‌ها نیز باعث کاهش چشم‌گیر میزان آلایندگی هوای کلان‌شهر‌ها می‌شود.
با تمام این تفاسیر اگر قانون هوای پاک در عمل اجرایی نیست و یا دارای خلأ است، بازنگری و اصلاح آن برای قابل اجرایی بودن و نزدیک شدن به واقعیات ضروریست و اگر مسئله اجرایی نبودن نیست، با توجه به اهمیت معضل آلودگی هوا برخورد قانونی با ترک فعل‌ها موضعیت می‌یابد.
ارسال نظرات