به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، نگاهی به رمان «کلبه عمو تام» که تاثیر زیادی بر وقایع اواسط قرن نوزدهم آمریکا داشت؛ برده‌داری و فئودالیسم هرقدر در اوایل قرن نوزدهم یک حرارت زیرخاکستر بود. عاقبت اما این شعله کوچک در میانه‌های این قرن ارتفاع گرفت و آتش یک جنگ داخلی را میان ایالت‌های شمالی و جنوبی آمریکا برانگیخت. نزاعی سیاسی که بیش از وجه انسانی مسئله برده‌داری به اقتصاد سیاسی آن نظر داشت. حامیان برده‌داری طالب تداوم فئودالیسم بودند و این تداوم نیازمند نیروی کار رایگان و کم‌هزینه بود و چه نیروی کاری راحت‌تر و بهتر از بردگان. سوی دیگر ماجرا هم سرمایه‌داری در حال رشد ایالت‌های شمالی بود که نیروی کار در خدمت سرمایه نیاز داشت و باز هم چه نیروی بهتر از بردگان آزاد شده که حالا قرار بود روغن چرخ‌های سرمایه‌داری باشند.
به مرور از اواسط قرن نوزدهم موضوع بردگان تبدیل به نزاعی شده بود که کرسی سیاست را گرم و شاخک‌های افکار و اذهان عمومی را هم تحریک می‌کرد. نزاعی که آخر‌الاخر به بروز داعیه تجزیه‌طلبیِ ایالت‌های حامی برده‌داری در برابر ایالت‌های حامی الغای آن و در نهایت هم جنگ میان آنها انجامید. سوی دیگر این ماجرا هم سیاستمدارانی بودند که پیش و بیش از تأمل بر لغو یا تداوم برده‌داری، هدف‌شان حفظ تمامیت ارضی و ناسیونالیسم آمریکایی بود که تازه داشت در میان دنیای جدید روی پای خویش می‌ایستاد. آبراهام لینکلن رئیس‌جمهور آمریکا از همین سنخ سیاستمداران بود.
هدفم حفظ آمریکاست
هرچند رسانه و تاریخ لینکلن را رئیس‌جمهوری سند زده است که فرمان الغای بردگی را امضا کرد اما وجه نادیده تاریخ آن است که هدف اصلی او حفظ تمامیت ارضیِ آن روز آمریکا بود. وی در تعهد به این هدف چنان پایبند بود که در متنی منسوب به او آمده اگر مجبور شود برای این هدف، برده‌داری را تداوم دهد این کار را می‌کند، اگر مجبور شود آن را لغو کند باز هم این کار را خواهد کرد و اگر مجبور شود تحت شرایطی تن به الغا داده و تحت شرایطی هم تن به تداومش دهد باز هم این کار را خواهد کرد. هدف اصلی و مهم او حفظ یکپارچگی آمریکا بود نه نگرانی‌های انسانی برای بردگانی که به زور از کرانه‌های غربی افریقا ربوده شده و به زور به این سوی اقیانوس اطلس آورده و در بازارها فروخته می‌شدند.