به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، کتاب «بر مدار مزار»؛ روایتهایی از زائران مزار حاج قاسم سلیمانی به قلم فروغ زال و با مشارکت بنیاد مکتب حاج قاسم از سوی انتشارات «راه یار» منتشر شد.
رنگینکمان هویت انقلاب اسلامی در آخرین سالهای دهه نود، کهکشانی پُررنگونور کم داشت و آن تشییع باشکوه و پرجمعیت پیکر سردار سلیمانی در چند شهر ایران و عراق بود. درباره شخص حاجقاسم و ابومهدی و یاران شهیدشان گفتهاند و از این پس هم بسیار خواهند گفت؛ اما حاشیههایی در متن شهادت سردار و یارانش وجود دارد که مانند حاشیههای تاریخ اسلام، دفاع مقدس، پیادهروی اربعین و... خواندنی و پرثمر و هویتبخشاند؛ روایتهایی که هریک، ذرهنوری در کهکشان راه سلیمانیاند.
روایت هنری و دراماتیک از انقلاب اسلامی به روایتی دقیق از قهرمانهای نهضت انقلاب نیاز دارد. روایت قهرمانهای نهضت نهتنها بدون روایت ملت قهرمان شدنی نیست... شاید بتوان گفت در نهانِ تشییعهای عاشقانه شهدا و امام شهدا معنی دیگری نهفته است؛ اگر تشییع حاجقاسم پرشکوه است و حضور مردم شگفتیساز، برای جبران تشییع و بدرقههای غریبانه بدنهای مبارک ائمه و شیعیان در طول تاریخ اسلام است. ما اگر گِرد سلیمانی سینه میزنیم، برای ارادتش به سیدالشهدا (ع) و اهلبیت (ع) است؛ همانهایی که غریبانه و مظلومانه بدرقه شدند. شاید اگر قصههای این تشییع عظیم، مثل داستان پیرزن و دوک نخ و سودای یوسف، روایت شود، جلال و جمال شخصیت شهدا را زیباتر و درستتر نمایش دهد.
«یکی از روزهایی که نوبت خادمیام بود، پدری نوزادش را لای پتو به گلزار شهدا آورد و روی مزار حاج قاسم گذاشت. بعد از اینکه حمدی خواند و از نوزادش روی مزار حاجی عکس گرفت، بغلش کرد و رفت.
به نظرم آمد روزهای اول تولد نوزاد باشد، چون مادرش حال خوبی برای بالاآمدن از پلههای گلزار نداشت و پدر بهتنهایی آمده بود. فرصت نکردم با آن پدر گفتگو کنم، اما روزی که پدر و مادری نوزادهای دوقلویشان را به گلزار آوردند و یکی را روی مزار حاج قاسم و دیگری را روی مزار شهید حسین پورجعفری گذاشتند، نزدیکتر رفتم تا ببینم دلیل کارشان چیست.
پدر و مادر نذر کرده بودند اگر خدا پسری به آنها داد اسمش را قاسم بگذارند. حالا که دوقلوی پسر داشتند، نام یکی را «قاسم» و نام دیگری را بهخاطر شهید پورجعفری، «حسین» گذاشته بودند.»
تحقیق کتاب «بر مدار مزار» را سیدسجاد جلینی و علیرضا اشرفینسب انجام داده و تدوین آن توسط فروغ زال صورت گرفته است.