به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، فطرت ما انسانها براساس زندگی جمعی و اجتماعی است و هر چقدر هم که تلاش کنیم ارتباط مان را با دنیای اطراف قطع کنیم، چون این عمل خلاف فطرت مان است امکان پذیر نیست. در زندگی اجتماعی همسایه یکی از عناصر مهم به شمار میآید چرا که نزدیکترین فرد به ما پس از خانواده همسایه است، اما در زندگیهای امروزی همسایه جایگاه خود را از دست داده و صفا و صمیمیتی که در گذشته بین همسایهها بوده از بین رفته و لج و لجبازی جایگزینش شده. در دین اسلام به قدری به همسایه داری و رفتار نیکو با همسایگان سفارش شده است که حضرت محمد صلی الله علیه و آله آن را یکی از شاخصههای دین داری دانستهاند. ائمه علیه السلام نیز در رابطه با این موضوع و فضلیت و اهمیت همسایه داری احادیث زیادی دارند که در ادامه خواهیم خواند.
شاید پس از خواندن این احادیث باید تجدید نظری در رابطه با رفتار با همسایههای مان داشته باشیم چرا که ائمه یکی از شاخصههای سنجش ایمان را رفتار با همسایه دانسته اند. پیامبر خدا صلى الله علیه و آله میفرمایند: «أحسِنْ مُجاوَرَة مَن جاوَرَکَ، تَکُنْ مؤمنا» با همسایه ات نیکو همسایه دارى کن، تا مؤمن باشى.
الأمالی للصدوق: ص ۲۰۱
همچنین رسول اکرم صلى الله علیه و آله درحدیث دیگری اینطور میگویند: «مَن کانَ یُؤمنُ باللّه ِ و الیَومِ الآخِرِ فلا یُؤْذی جارَهُ.» هر که به خدا و روز واپسین ایمان داشته باشد نباید همسایه خود را آزار دهد.
الکافی: ج ۲، ص ۶۶۷، ح ۶
در روایات آمده که مردى از انصار خدمت پیامبر خدا آمد و عرض کرد: من از فلان طایفه خانه اى خریده ام و نزدیکترین همسایه ام کسى است که امیدى به خیر او ندارم و از شرّش در امان نیستم. پس، پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به على و سلمان و ابوذر ـ و یکى دیگر که فراموش کرده ام و فکر مى کنم مقداد باشد دستور داد با صدایى بلند در مسجد اعلام کنند: هر آن که همسایه اش از شرّ او ایمن نباشد، ایمان ندارد و آنان سه بار این پیام را اعلام کردند.
(وسائل الشیعة: ۸/۴۸۷/۱)
پیامبراکرم (ص) به حضرت فاطمه (س) بستهای داده که در آن چنین فرموده بودند:ای دخترم، آنچه را در این نوشته است بیاموز، هر کس به خدا و روز معاد ایمان دارد به همسایه خود ضرر نمیرساند، هر کس به خدا و روز قیامت ایمان دارد میهمان را احترام میکند، هر کس به خدا و روز قیامت ایمان دارد باید سخن خیر بگوید یا سکوت کند.
امام علی (ع) نیز در وصیت خود به فرزندانش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) فرموده: بر شما باد که درباره همسایگان فراموش نکنید، زیرا رسول خدا (ص) همواره درباره آنان سفارش میفرمود، آنچنان که ما گمان میبردیم که همسایه از همسایه ارث میبرد.
ائمه علیها السلام در احادیث متعددی سفارش کردند که در خرید یک خانه همسایهها و رفتار آنها بسیار مهمتر از موقعیت مکانی و سایر ویژگیهای خانه است همانطور که حضرت علی علیه السلام میفرمایند: پیش از خریدن خانه ببین همسایهها کیستند.
امیرالمومنین علیه السلام در حدیث دیگی اینطور روایت میکنند: «جاءَ رجُلٌ إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله علیه و آله فقالَ: یا رسولَ اللّه ِ، إنّی أرَدْتُ شِراءَ دارٍ، أینَ تأمُرُنی أشْتَری فی جُهَیْنَةَ أمْ فی مُزَیْنَةَ أمْ فی ثَقیفٍ أمْ فی قُرَیشٍ؟ فقالَ لَهُ رسولُ اللّه ِ صلى الله علیه و آله: الجوارُ ثُمَّ الدّارُ، و الرَّفیقُ ثُمَّ السَّفَرُ.»
مردى خدمت پیامبر خدا صلى الله علیه و آله آمد و عرض کرد: مى خواهم خانه اى بخرم، دستور مىفرمایید کجا بخرم؟ در میان جهینه یا مزینه یا ثقیف و یا قریش؟ پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به او فرمود: اوّل همسایه، سپس خانه، اوّل همسفر، سپس سفر.
(الجعفریّات: ۱۶۴)
همسایه داری نیکو مانند صله رحم یکی از کارهایی است که باعث افزایش عمر میشود. امام صادق علیه السلام میفرمایند: «حُسنُ الجِوارِ یُعمِّرُ الدِّیارَ، و یَزیدُ فی الأعْمارِ.» حُسن همسایگى، خانهها را آباد و عمرها را زیاد مى کند. الکافی: ج ۲، ص ۶۶۷، ح ۸.
رسول اکرم صلى الله علیه و آله میفرمایند: «فى حُقوقِ الجارِ ـ: إِنِ استَغاثَکَ أَغَثتَهُ وَإِنِ استَقرَضَکَ أَقرَضتَهُ وَإِنِ افتَقَرَ عُدتَ عَلَیهِ وَإِن أَصابَتهُ مُصیبَةٌ عَزَّیتَهُ وَإِن أَصابَهُ خَیرٌ هَنَّتَهُ وَإِن مَرِضَ عُدتَهُ وَإِن ماتَ اتَّبَعتَ جِنازَتَهُ وَلا تَستَطِل عَلَیهِ بِالبِناءِ فَتَحجُبَ عَنهُ الرّیحَ إِلاّ بِإِذنِهِ...»
حق همسایه بر تو این است که اگر از تو کمک خواست کمکش کنى، اگر از تو قرض خواست به او قرض دهى، اگر نیازمند شد نیازش را برطرف سازى، اگر مصیبتى دید او را دلدارى دهى، اگر خیرى به او رسید به وى تبریک گویى، اگر بیمار شد به عیادتش روى، وقتى مرد در تشییع جنازه اش شرکت کنى، خانه ات را بلندتر از خانه او نسازى تا جلوى جریان هوا را بر او بگیرى مگر آن که خودش اجازه دهد....
«مسکّن الفؤاد، ص ۱۰۵»
امام صادق علیه السلام ـ به نقل از پدرانش ـ فرمود: امام على علیه السلام از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله شنید که به اصحابش گفت: «ما آمَن باللّه ِ و الیَومِ الآخِرِ مَن باتَ شَبْعانَ و جارُهُ جائعٌ، فقُلْنا: هَلَکْنا یا رسولَ اللّه ِ فقالَ: مِن فَضْلِ طَعامِکُم و مِن فَضْلِ تَمْرِکُم و وَرِقِکُم و خَلَقِکُم و خِرَقِکُم، تُطْفؤونَ بها غَضبَ الرَّبِّ.»
به خدا و روز قیامت ایمان نیاورده است کسى که شب سیر بخوابد و همسایه اش گرسنه باشد. عرض کردیم: اى رسول خدا! ما [که با این سخن]نابود شدیم. پیامبر فرمود: شما با خوراک اضافى و با مازاد خرما و پولتان و لباسهاى کهنه و فرسوده تان، خشم خدا را فرو نشانید.
(بحار الأنوار: ۷۷/۱۹۱/۱۱)
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله در حدیث دیگری میفرمایند: «مَن منَعَ الماعُونَ جارَهُ مَنَعهُ اللّه ُ خَیْرَهُ یَومَ القِیامَةِ، و وَکَلَهُ إلى نَفْسِهِ، و مَن وَکَلَهُ إلى نَفْسِهِ فما أسْوَأَ حالَهُ.»
هر کس کالایى از همسایه خود دریغ دارد، خداوند، در روز رستاخیز، خیر خود را از او دریغ دارد و او را به خودش وا گذارد و چه بد وضعى دارد کسى که خداوند او را به حال خودش وا گذارد.
(الأمالی للصدوق: ۵۱۵/۷۰۷)
اکنون که متوجه فضیلت و اهمیت همسایه داری شدیم شاید این سوال پیش بیاید شاخصههای همسایه داری نیکو چیست و چطور میتوانیم از ثواب این عمل سفارش شده برخورد دار شویم و یا به طور ناخواسته مرتکب رفتاری نشویم که قهر و غضب خدا را در پی داشته باشد.
امام سجاد علیه السلام در حدیثی این موضوع را شرح دادند و میفرمایند: «أَمّا حَقُّ جارِکَ فَحِفظُهُ غائِبا وَ إِکرامُهُ شاهِدا وَنُصرَتُهُ إِذا کانَ مَظلوما وَلا تَتَّبِع لَهُ عَورَةً فَإِن عَلِمتَ عَلَیهِ سوءً سَتَرتَهُ عَلَیهِ وَإِن عَلِمتَ أَنَّهُ یَقبَلُ نَصیحَتَکَ نَصَحتَهُ فیما بَینَکَ وَبَینَهُ وَلا تُسَلِّمهُ عِندَ شَدیدَةٍ وَتُقیلُ عَثرَتَهُ وَتَغفِرُ ذَنبَهُ وَتُعاشِرُهُ مُعاشَرَةً کَریمَةً».
اما حق همسایه ات این است که درغیاب او آبرویش راحفظ کنى و درحضورش او را احترام نهى. اگر به او ظلمى شد یاریش رسانى، دنبال عیب هایش نباشى، اگر بدى از او دیدى بپوشانى، اگر بدانى نصیحت تو را مى پذیرد او را در خفا نصیحت کنى، در سختىها رهایش نکنى، از لغزشش درگذرى، گناهش را ببخشى و با او به خوبى و بزرگوارى معاشرت کنى. «خصال، ص ۵۶۹»
امام کاظم علیه السلام به این موضوع از جهت دیگری نگاه میکنند و میفرمایند: «لَیسَ حُسنُ الجِوارِ کَفُّ الذىوَلکِن حُسنُ الجِوارِالصَّبرُعَلَى الذى»
خوش همسایگى تنها این نیست که آزار نرسانى، بلکه خوش همسایگى این است که در برابر آزار و اذیت همسایه صبر داشته باشى.
رسول اکرم صلى الله علیه و آله در این باره میفرمایند: «إِن أَحبَبتُم أَن یُحِبَّکُمُ اللّه وَرَسولُهُ فَأَدّوا إِذَا ائتُمِنتُم وَاصدُقوا إِذا حَدَّثتُم وَأَحسِنوا جِوارَ مَن جاوَرَکُم»
اگر مى خواهید که خدا و پیغمبر شما را دوست بدارند وقتى امانتى به شما سپردند رد کنید و، چون سخن گویید راست گویید و با همسایگان خود به نیکى رفتار نمایید. نهج الفصاحه، ح ۵۵۴
امام صادق علیه السلام نیز همسایه داری نیکو را موجب افزایش رزق دانسته است: «حُسنُ الجِوارِ یَزیدُ فی الرِّزقِ.» حُسن همسایگى، روزى را زیاد مى کند. (الکافی: ۲/۶۶۷/۸)
امام صادق «ع» در حدیث دیگری اینطور میفرمایند: «حُسنُ الجِوارِ یُعمِّرُ الدِّیارَ، و یَزیدُ فی الأعْمارِ.»
حُسن همسایگى، خانهها را آباد و عمرها را زیاد مى کند. (تحف العقول: ۸۵)
امام على علیه السلام در رابطه با اهمیت و فضیلت همسایه داری اینطور میگویند: «ما تَأکَّدَتِ الحُرمَةُ بمِثلِ المُصاحَبَةِ و المُجاوَرَةِ.» بر هیچ حرمتى همچون حرمت همنشینى و همسایگى تأکید نشده است.
(الأمالی للصدوق: ۴۴۱/۵۸۶)
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله نیز میفرماید: «حُرمَةُ الجارِ على الإنسانِ کحُرمَةِ اُمّهِ.» احترام همسایه بر انسان، همانند احترام مادرش است. (مکارم الأخلاق: ۱/۲۷۴/۸۳۴)