ایران؛ قرارگاه حسین ابن علی (ع) / رجز خوانی در پادگان، مادری خواهرها در شهرک و حضور نیم میلیونی در زنجان + فیلم

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو - سید رضا میرجعفری، دهه اول شور حسینی (ع) در ایران با شکوه هر چه تمام تر به پایان خود رسید ما در محرم خاطره سازی نمی کنیم این تمام زندگی مردمانی است که هزاران سال است به عشق حسین (ع) سیاه پوش می شوند و همه امید زندگیشان به رسیدن به دهه محرم است گزاف نیست اگر بگوییم همین محرم و دهه اول امید به زندگی را در مردم ایران بالا می برد. 

چه نقشه ها دشمن نکشید برای به جان هم انداختن مردم که سیاه پوش نشوید و باز هم نقشه ها بر آب شد که نه! این مردم دست از مشکی پوشی برای امام حسین نمی‌کشند، دهه اول محرم زندگی این مردم است همه زندگیشان و پایانش غصه اینکه چرا زنده هستند؟ و باز هم غروب عاشورا را دیدند؟ که زینب (س) بر تل زینبیه دید آنچه نباید می دید و البته شد تفسیر اعجاز این بانوی بزرگوار که « ما رأیت الا جمیلا» از حالا به بعد باید همراه کاروان زینب (س) شد و خود را برای شکوهی بزرگتر به نام اربعین حسینی آماده کرد...

از حال و هوای گوشه گوشه ایران در این دهه محرم 1445 همین بس که دسته های عزا یکی پس از دیگری در هر کوی و برزن این کشور حسینی با سلایق مختلف در کنار هم به سوگ حسین (ع) نشستند. از حضور بیش از نیم میلیون نفر در حسینینه زنجان و عرض ارادت به علمدار کربلا تا سینه زنی به رسم بوشهری، مردم ایران تشنگی دیار سیستان و بلوچستان را هم فراموش نکردند و با پویش های مختلف یادی از مطالبات به حق مردم مبنی بر حق بر آب نیز کردند. 

میثم مطیعی در ظهر عاشورا در هیأت هدایت کولاک کرد و حاج محمود کریمی در پادگان 06 پاسداران تهران امسال تا توانست رجز علی اکبری، عباسی و حسینی (ع) خواند، اما امسال محرم رنگ و بوی متفاوتی هم داشت، شهدای اغتشاشات اخیر از جمله شهید آرمان علی وردی و نحوه به شهادت رسیدن مظلومانه اش مردم را به شهرک اکباتان تهران کشاند و البته کاوه دلیری با یادداشتی متفاوت اذهان مردم را نسبت به این شهرک سعی کرد تا تغییر دهد. 

دلیری نوشت: « تصویری که از اکباتان مخابره نمی‌شود!

بیش از سی ساله که خودم و خانواده‌ام توی شهرک اکباتان زندگی می‌کنیم. مراسمات مختلفی هر سال توی شهرک اکباتان توسط مردم و هیات‌هاش برگزار میشه. یادم میاد سال‌های متوالی دهه ۸۰ و ۹۰، نیمه شعبانها کل بلوار اصلی رو ریسه می‌کشیدیم و چراغونی می‌کردیم، ایستگاه صلواتی می‌زدیم. دهه ۷۰ توی مسجد گروه سرود داشتیم و توی مدرسه کلی کار فرهنگی انجام می‌دادیم.

محرم‌ها هم همیشه دسته‌های عزاداری پر شوری توی شهرک بود و حتی اگه بخوام یه ذره آماری صحبت کنم به نظرم تعداد این هیات‌ها اتفاقاً بیشتر هم شده.

خلاصه همیشه توی اکباتان چه در ایام شادی و چه عزاداری اهل بیت علیهم السلام محیط شهرک رنگ و بوی خاص خودش رو می‌گرفت.

الغرض اکباتان و اکباتانی اون تصویری نیست که هر از گاهی توی برخی رسانه‌ها که دشمنی‌شون با ایران و ایرانی ثابت شده، منتشر میشه. اکباتان هم مثل خیلی از جاهای کشور پر از خوبی و زیباییه. پر از آدم‌های پاک و با خداست، فقط یکی از اون آدم‌های خوبش که برای این کشور و مردم رفت و شهید شد سید مصطفی صادقی بود که هنوز مفقودالاثره و پیکر پاکش از سوریه برنگشته.»

هر چه به غروب عاشورا نزدیک تر می شویم همان آدمهایی که یکسال آرزو می کردند این غروب را ببینند حالا دم از این می زنند که ما را به سخت جانی خود این گمان نبود...
دلنوشته های شبکه های اجتماعی حکایت از این داد که غم حسین (ع) جانکاه است و گویی جان ما سخت، اما این پایان ماجرا نیست از امشب باید گفت: امان از دل زینب (س) و دل داد به خاندان حسین(ع) که اسیرانی آزاده اند و قرار است نیمی از جهان را بچرخند و پیامبر خون حسین (ع) یعنی ثار الله باشند که این خون قرار است در اربعین حسینی بجوشد و بار دیگر دنیا را حیرت زده این واقعه بزرگ کند و از اینجا به بعد هر چه هست گامی است بی توقف به سوی قبله گاه عشاق و از کار افتادن مرزها و پیوند زدن دلتنگی به دلتنگی و دلدادگی به دلداگی ...

آری این مسیر به گفته بزرگان ما پر از فراز و نشیب و سختی است اما به دنیا بگویید جان دادن برای حسین (ع) عزیز و عزت یافتن در این مسیر هرچقدر هم سخت هزاران بار شیرین تر از زندگی با ذلت و بدون یاد و نام حسین (ع) است بگویید تا بدانند دشمنان که محرم و صفر اسلام را زنده کرد و نقاب از چهره نفاق انداخت که این مردم حسینی (ع) به دنیا می‌‎آیند و آرزویشان مرگ در راه کربلا و شعورشان همه در پای زنده نگاه داشتن این مسیر همراه با آن بانوی بزرگ یعنی حضرت زینب (س) است.
مغناطیس حسین (ع) تا قیامت انرژی دارد و عاشقان را جذب خواهد کرد به غوغای امروز کربلا هم گوشه چشمی بسپارید که تا ظهر به قیامت نزدیک خواهد شد و این مردم اینبار در سوگ حسین پای خواهند کوبید که راه آزادی قدس از کربلای حسین (ع) می گذرد. 

و در پایان این مردم با وفا بار دیگر اثبات کردند می فهمند این که شهید حاج قاسم سلیمانی گفت: قرارگاه حسین بن علی، ایران است. بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند، دیگر حرم‌ها می‌مانند. اگر دشمن، این حرم را از بین برد، حرمی باقی نمی‌ماند، نه حرم ابراهیمی و نه حرم محمّدی (ص).یعنی چه؟