به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو به نقل از روابطعمومی تلویزیون اینترنتی کتاب، مجید ملامحمدی در این نشست، گفت: بیشتر نوشتههای من آثار دینی است و همۀ وقت خود را برای آموزش سبک زندگی اسلامی، قصههای اسلامی و شناخت معصومین (ع) صرف کردم. حوزۀ آموزش دینی دغدغۀ من است و به نظرم جامعه نیاز به منابع و مکتوبات مختلف و متنوع در موضوعات مختلف دینی دارد. حدود ۱۰ سال پیش به این نتیجه رسیدم که باید قصههای کربلا را بنویسم. در این میان شخصیت حبیب بن مظاهر برایم بسیار جذاب و جالب بود چراکه ماجرایی با نام و شخصیت ایشان، به یکی از اجدادم در زمان محمدشاه قاجار ربط پیدا میکند که در انتهای کتاب «داستان یک مرد» به این موضوع اشاره کردهام.
وی دربارۀسختی کار نویسندگان به عنوان راوی وقایع و رویدادهای تاریخی، اظهار کرد: از گذشته تا اکنون به این فکر میکردم چگونه باید داستان را روایت کرد تا به موازات فضای مجازی، منابع مکتوب هم برای نوجوانان امروزی جذاب باشد. این امر کار سختی است و به همین دلیل لازم است منِ نویسنده بهروز باشم و از نسل جدید عقب نمانم. نویسندهای که اثر تاریخی مینویسد باید در تاریخ جستجوکند، به همین دلیل برای من که دغدغۀ ارائۀ سخن بدون تغییرِ امام حسین (ع) را دارم این سختی کار دو برابر میشود. ضرورت دارد که اگر از سخن ائمه در روایت داستانی استفاده میکنیم، بدون تغییر باشد که خود امر مهمی است. فضاسازی و خیالپردازی برای اشخاصی مانند حبیب بن مظاهر ایرادی ندارد و نویسنده باید سعی کند با قلمی بهروز و همراه با خیالپردازی و شخصیتپردازی بنویسد؛ ولی درباره معصومین (ع) چنین کاری جایز نیست.
نویسندۀ رمان «داستان یک مرد»، افزود: بخش عظیم دیگر از سختی کار، مربوط به «استخراج منابع» است. نویسنده بعد از استخراج منابع و با توجه به آن داستان را مینویسد. او باید بداند این زبان را به چه شکلی ارائه دهدکه مخاطبان خود را بشناسد. وقتی قرار است بهروز باشیم و بهروز بنویسیم، میطلبد که آن چیزی را ارائه کنیم که بچهها میخواهند. ما به اهل بیت (ع) منتسب هستیم و به مذهب شیعه تعلق داریم و این انتساب ضرورت مراجعه مستمر به سیره ائمه را عیان میکند و این مراجعه هم باید از کودکی باشد. کتاب «داستان یک مرد»، چون رمانی تاریخی است، خیلی درگیر بهروز بودن نبوده و تنها با زبانی روان، یک واقعه تاریخی را بیان میکند.
ملامحمدی در پایان گفت: خواسته من این است که آثار ایرانی ترجمه شوند و ضرورت دارد که چنین آثار خوبی به دست تمام مردم مسلمان جهان برسد. بهترین کار ترجمه است. از طرفی کتابهای ترجمهشده زیادی داریم که کار خوبی نیستند و از یک سو نیز کتابهای بسیار خوبی داریم که ترجمه نمیشوند.
محمود پوروهاب در ادامۀ نشست با اشاره به ساختار داستان کتاب «داستان یک مرد»، بیان کرد: این کتاب داستان بلندی است که فرم، شخصیتپردازی و ساختار خوبی دارد. ما به اثری میگوییم داستان که در آن جزئینگری، شخصیتپردازی، فضاسازی و... به خوبی انجام شده باشد. میدانیم که آثار تاریخی معمولاً این خصوصیات را ندارند، اما ملامحمدی در این کتاب از شکل، ساختار و فضاسازی مناسبی استفاده کردهاست. ضربآهنگ داستان تند است و همواره به همین شیوه هم پیش میرود. نویسنده در این اثر با استفاده از متن هنری و احساسی توانسته مخاطب را با خودهمراهکند.
وی افزود: به طورکلی نوشتن یک کتاب تاریخی برای نویسنده بسیار سخت است؛ زیرا باید تحقیق کند، تاریخ بخواند و اعتبار سندها را ببیند. حتی گاهی اوقات در منابع معتبر هم مطالب ضد و نقیض پیدا میشود، بنابراین نویسنده برای استخراج اطلاعات درست، باید دقت زیادی داشته باشد. خوشبختانه به دلیل تسلط به زبان عربی، ملامحمدی منابع درست را میشناسد و دانش دینی و مهارتهای نویسندگی را توامان دارد و میداند چه کلماتی را در چه جایی به کار ببرد که مخاطب احساس صمیمیت کند. کتاب او تنها برای نوجوانان نیست، بلکه عامه مخاطبان نیز میتوانند از آن بهره ببرند.
گفتنی است، این نشست از مجموعه نشستهای فرهنگی خانه کتاب و ادبیات ایران با عنوان «تکیه کتاب» است که با پوشش تصویری تلویزیون اینترنتی کتاب پخش شده است. علاقهمندان جهت مشاهدۀ این نشست میتوانند به آرشیو این برنامه به آدرس ketab.tv (http://ketab.tv/) در تلوبیون مراجعه کنند.