طی بیانیه‌ی مطرح شد
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بسیج دانشجویی دانشگاه تهران و جمعی دیگر از تشکل‌های دانشجویی با انتشار بیانیه‌ای نسبت به جنایات اخیر رژیم صهیونیستی اعلام موضع‌گیری کردند.
متن این بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَ ما لَکُمْ لا تُقاتِلُونَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنا أَخْرِجْنا مِنْ هذِهِ الْقَرْیة الظَّالِمِ أَهْلُها وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا وَ اجْعَلْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ نَصِیراً»
چرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و کودکانى که (به دست ستمگران) تضعیف شده اند، پیکار نمى کنید همان افراد (ستمدیده اى) که مى گویند: خدایا! ما را از این شهر که اهل آن، ستمگرند، بیرون ببر و براى ما از طرف خود، سرپرست قرار ده و براى ما از طرف خود، یار و یاورى تعیین فرما!
سوره مبارکه نسا / ایه ۷۵
در طی روز‌های اخیر و درحالی که ۱۷۰ روز از نبرد طوفان الاقصی می‌گذرد، رژیم جنایتکار صهیونیستی در ادامه واکنش‌های جنون‌آمیز جهت پوشاندن شکست‌های خود درعملیات غیر قابل ترمیم طوفان الاقصی، اقدام به محاصره وحشیانه بیمارستان الشفا غزه نموده و جنایتی دیگر را به تاریخ سراسر جنایت خود افزوده است.
البته این اولین بار نبود که رژیم غاصب صهیونیستی، وقیحانه تمام قوانین بین‌المللی را زیر پا گذاشته و بیمارستان و مراکز درمانی را زیر آتش مستقیم و بمباران بی وقفه خود قرار می‌داد.
امروز که غزه به قتلگاه ساکنان خود تبدیل شده است و یزیدیان زمان حتی از هدف قرار دادن مجروحان نیز ابائی ندارند، چطور می‌توان اسم اسلام و مسلمان را یدک کشید و به فریاد دادخواهی مظلوم، توجهی نکرد؟ چطور می‌توان انسان بود و در برابر خوی حیوان‌صفتانه رژیم صهیونیستی دم برنیاورد؟ چطور می‌توان خبر شهادت زنان و کودکان مظلوم فلسطینی را شنید و کاری نکرد؟ از کدام درد غزه بگوییم که این سکوت و انفعال شکسته شود؟
از محاصره سختی که موجب اتمام سوخت و قطع آب و برق شده‌است؟ یا از بیمارانی که یکی پس از دیگری در بخش مراقبت‌های ویژه، جان می‌سپارند؟ یا آن نوزادان نارسی که در دستگاه نگهداری می‌شدند و بر اثر قطع برق و اکسیژن به شهادت رسیدند؟ از کدام جنایت بگوییم تا وجدان‌های خفته بیدار شوند؟
ماه‌هاست که سمفونی بمب‌ها و موشک‌ها نواخته شده است و طبل رسوایی به زمین افتاده؛ جنایت، از کی پیش چشم‌هایمان عادی جلوه کرد؟ ظلم، از چه زمانی دیگر قلبمان را به درد نیاورد؟ فلسطین، از چه لحظه‌ای برایمان مرثیه و رجز توءمان نبود؟
بیمارستان‌ها که ماه صلیب سرخ، رویشان نقش بسته درغزه یکی یکی منهدم شدند و هزاران نفر که به حقوق بشر امید بسته بوده و زیر آن سقف‌ها پناه گرفته بودند در توحّش قومی جان دادند که خود را برتر از آن‌ها می‌داند؛ خاک بر سر جهانی که در آن زندگی می‌کنیم! کجاست فریاد بلند دولت‌های مسلمان که خانه‌ی ظالم را بر سرش آوار کند؟ کجاست اتحاد و اعتراض و انتقامی که از همه‌جای جهان به سمت فلسطین جاری شود؟
در زمانه‌ای که اسرائیل "آزادانه" به کودکان فلسطین بمب‌های فسفری هدیه می‌کند و لب‌ها در تشنگی می‌سوزد؛ خاک بر سر جهانی که در آن زندگی می‌کنیم! چند روز از این درد را دیدیم و ندیدیم؟ چند روز خبر‌ها را شنیدیم و ساکت ماندیم؟ روحمان را چه سنگی احاطه کرده که زیر سیل این اخبار ذوب نمی‌شود و نمی‌شکند و فرو نمی‌ریزد؟ وجدان‌هایی که حالا قیام نمی‌کنند را دیگر چه چیزی بیدار خواهد کرد؟
اگرچه از ایادی استکبار که فراتر از سکوت، مستقیما در ریخته شدن خون مردم غزه شراکت دارند و با وتو آتش بس درشورای امنیت، سند نسل‌کشی مردم غزه توسط سگ هارشان را امضا کرده‌اند، انتظاری نمی‌رود؛ اما بدانند که حمایت از اسرائیل، پیامدی جز تباهی و رسوایی برای آنان نخواهد داشت و دیر یا زود تقاص این اعمال نفرت انگیز خود را پس خواهند داد. کشور‌های غربی همچون انگلیس و آلمان که به سرکردگی آمریکا از آغاز عملیات طوفان الاقصی سعی کرده‌اند با ارسال انواع کمک‌های نظامی در کنار حمایت‌های سیاسی، رژیم صهیونیستی را از باتلاق شکست نجات دهند، در صدر لیست قاتلان بیش از ۳۲ هزار شهید غزه قرار دارند.
پوچ بودن ادعای مجامع بین المللی در حمایت از زنان و کودکان نیز اظهر من الشمس است، اما همان مجامع که سال گذشته کوس اخراج ایران از کنوانسیون مقام زن را می‌کوبیدند، همان مدعیان دروغین زن زندگی آزادی که ادعای حمایت از زنان را داشتند، امروز کجا هستند تا ناقضان واقعی حقوق بشر را از این مجامع اخراج کنند؟ هرچند حضور اسرائیل این رژیم آپارتاید در این مجامع، خود یک شوخی بزرگ با کلمه حقوق بشر است، اما اگر ادعای حقوق بشر حقیقت داشت، امروز دیگر نباید نامی از اسرائیل در هیچکدام از مجامع جهانی حمایت از حقوق زنان و کودکان دیده می‌شد.
در پایان چند کلامی خطاب به دولت‌های مسلمانی که در این نقطه از تاریخ سکوت را بر خود روا دانستند و خود را به بردگی جهان‌خواران درآوردند. بدانید که این سکوت به مثابه ظلم عینی و شریک بودن در جنایات هولناک اسرائیل است. همچنین خطاب به دولت‌هایی همچون ترکیه که از مواضع دولتی صرفا نام اسلام را یدک می‌کشد؛ دیگر چه جنایتی باید رخ دهد که دست از روابط عادی با اسرائیل بردارید؟ روابط اقتصادی و سیاسی با اسرائیل و صدور نفت و سوخت و مواد غذایی به این رژیم کودک‌کش باید قطع شود. آنچه که ملت‌های مسلمان جهان جملگی خواستار آن هستند، در یک کلام قطع شریان‌های حیاتی اسراییل است.
چنانچه با این اتفاقات شوم هنوز هم بر موضع سکوت و ادامه روند تجارت‌های در خون غلتانتان باقی هستید، منتظر خشم حقیقی مسلمانان آزاده جهان باشید.
فراتر از تمام اینها، مطالبه امروز آزادگان جهان، شکسته شدن کامل حصر غزه است. باید کشور‌های جهان برای خارج شدن این باریکه مقاوم مقتدر مظلوم از این حصر طولانی مدت، از هیچ تلاشی فروگذار نکنند و دست از وعده دادن به آینده بردارند. ارسال کفن و وعده ساخت غزه پس از جنگ، دردی از مردم مظلوم غزه دوا نمی‌کند.ای کشور‌های جهان اسلام! امروز غزه را باید نجات داد! غزه امروز نیازمند کمک‌های پزشکی و دارویی و غذایی و بهداشتی است. پس سینه سپر کنید و برای اسرائیل هزینه بسازید تا کمک‌های ارسالی به غزه را هدف قرار ندهد، حصر پایان یابد و امکانات به غزه برسد.
اللهم عجل لولیک الفرج
ارسال نظرات