به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو- سعید جلیلی: رویداد فضایی سهیل به همت بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف در روز دوشنبه و سه سه شنبه (۲۴ اردیبهشت و ۲۵ اردیبهشت) برگزار شد. «سهیل» فرصتی برای آشنایی هرچه بیشتر دانشجویان با دستاوردهای فضایی و ظرفیت گسترده این صنعت را فراهم کرد.
حسن سالاریه رئیس سازمان فضایی ایران که از سخنرانان این رویداد بود، به یکی از سوالات اساسی درباره برنامه فضایی ایران پاسخ داد؛ انسان ایرانی کی به فضا میرسد؟
سالاریه گفت: برنامه فضایی امسال پرتابهای متعددی را پیشبینی کرده که ماهوارههای آن تولیدی از بخش خصوصی و دولتی خواهند بود. پیش بینی میشود در سال پیش رو ۵ تا ۷ پرتاب فضایی خواهیم داشت که ممکن است در هم تجمیع شوند.
وی افزود: زیست فضایی از سال گذشته احیا شد و کپسول زیستی با قابلیت جرمی ۵٠٠ کیلوگرم پرتاب شد و عملیات انجام داد. سال گذشته قرارداد کپسول زیستی با جرم ۱۵٠٠ کیلوگرم بسته شد که با پرتاب آن امکان پرتاب موجود زنده در قامت انسان هم فراهم میشود. البته خود این فرایند به چندین پرتاب برای فراهم کردن شرایط نیاز دارد.
سالاریه گفت: برنامهریزی ما برای حدود پنج سال آینده است تا انسان ایرانی را به فضا برسانیم. در حوزه زیست فضایی باید قابلیت ما بسیار بالا باشد چون حساسیت بالایی دارد تا امکان بازگشت سالم فضانورد به سطح زمین وجود داشته باشد.
به سوی فضا
در چند سال گذشته مطالعات و آزمایشهای پرتعداد زیرمداری حامل موجود زنده برای رسیدن به سطح فضاپیمای سرنشیندار یک تنی، انجام شده است. همراه با مطالعات زیست فضایی در راستای ماموریت فضاپیمای سرنشیندار ایرانی آزمایشهای مختلفی صورت می گیرد که پیش بینی شده علاوه بر پیشرفت در راه اعزام انسان به فضا، منبعی برای کسب درآمد و گامی در جهت تبدیل علم به ثروت و توسعه اقتصاد دانش بنیان باشد.
تصویری از ماکت پیشنمونه کپسول زیستی ایرانی حامل انسان
پرتاب چنین محمولههای سنگینی اما به توسعه موشکهای ماهوارهبر احتیاج دارد. موشکهایی که این بار بهجای ماهواره، حامل اجرامی سنگین و محمولههایی شامل موجود زنده هستند.
برنامه زیست فضایی با «کاووس» زنده شد
۱۵ آذر ۱۴۰۲ پس از ۱۰ سال وقفه در برنامه فضایی، کپسول زیستی ایرانی «کاووس» از پایگاه امام خمینی (ره) سمنان برای انجام تست زیرمداری به فضا پرتاب شد.
پیش از این، رئیس سازمان فضایی ایران گفته بود: نزدیک به ۱۰ سامانه اصلی در کپسول زیستی کاووس به کار رفته است. سامانه تأمین توان، سامانههای مربوط به کامپیوتر پرواز و سیستم تولید فرمان، بوردهای حافظه، بوردهای الکترونیکی، سامانههای مربوط به سیستمهای مخابراتی و تلهمتری از جمله این سامانههای اصلی است. سیستم تلهمتری تصاویر ودادهها را به صورت برخط از فضا و از داخل کپسول به زمین مخابره میکند.
وی افزود: از دیگر سامانههای به کار رفته در کپسول، سامانه پایش و اندازهگیری پارامترهای زیستی است که بسیار مهم است و پارامترهای مهمی همچون سطح فشار، اکسیژن و دما در داخل مجموعه به صورت کامل رصد و پایش میشود تا در تلورانس مجاز قرار بگیرد تا شرایط زیستی فراهم شود.
سالاریه با اشاره به وجود سنسورها در این کپسول زیستی گفت: مجموعهای از سنسورها و میکروسوییچهای مختلف و دوربینها وجود دارد که از جمله کارهای آنها، بازکردن دریچهها یا فرمان بازشدن چترها و درکل عملگرهایی که وظیفه بازشدن دریچههای مختلف را برعهده دارند.
مروری بر مسیر ۱۲ ساله برنامه زیست فضایی
عیسی زارع پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات نیز در آخرین اظهار نظر درباره برنامه فضایی ایران گفته بود: سال ۱۴۰۲ ما نسل جدید کپسولهای زیستی را تست زیرمداریش را با پرتابگر بومی سلمان انجام دادیم. اگر برسیم کپسول جدیدمان که کپسول حدوداً یک تنی است و قابلیت حمل موجود زنده را دارد میتوانیم تست کنیم، جرم کپسولی که ۱۰ سال پیش تست شده بود فکر میکنم ۱۰۰ یا ۱۵۰ کیلوگرم بود. این کپسول در حدود یک تن است که میتواند یک انسان را هم به فضا ببرد، اما فعلاً تستهای اولیهاش دارد انجام میشود، یک برنامه ۵ ساله داریم برای این که به نقطهای برسیم تا بتوانیم شاهد حضور فضانورد ایرانی در فضا باشیم.