گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو: در اتفاقات اخیر آمستردام، که شب پنج‌شنبه به وقوع پیوست و شامل درگیری میان هواداران تیم‌های فوتبال آژاکس آمستردام و مکابی تل‌آویو بود، این سؤال که آیا برخی از هواداران آژاکس دارای گرایشات ضد یهودی هستند، دیگر اصلی‌ترین مسئله نیست. وجود چنین افراد نژادپرستی در کشوری که توسط یک جناح راست افراطی حامی اسرائیل اداره می‌شود، چندان دور از ذهن نیست؛ همان‌طور که افراد نژادپرست را می‌توان در هر نقطه‌ای از جهان یافت.
آنچه اهمیت بیشتری دارد این است که چگونه اسرائیل حتی از رویدادهایی که تنها در سطح مشکلات عادی میان هواداران فوتبال هستند، برای نمایش خود به‌عنوان قربانی و توجیه اقدامات خشونت‌آمیز مانند کشتار، شهرک‌سازی، و اشغال سرزمین فلسطینی‌ها بهره‌برداری می‌کند.
در این رویدادها، اسرائیل به شکلی فرصت طلبانه تلاش کرد جنبه‌ای از ماجرا را پنهان و توجه را به سمتی سوق دهد که برای تبلیغاتش مفید باشد. این در حالی است که در میان هزاران هوادار اسرائیلی در آمستردام، بسیاری از آنها پیش از شروع درگیری، شعارهای نژادپرستانه علیه مسلمانان و عرب‌ها سر داده و پرچم‌های فلسطین را پاره کردند. اما اسرائیل نادیده گرفت که این درگیری‌ها میان دو طرف رخ داده است، اگرچه طرف اسرائیلی اقلیت کوچکی از جمعیت تماشاگران را تشکیل می‌داد چرا که بازی در زمین حریف برگزار می‌شد.
با این حال، برخی رسانه‌های عبری و مقامات صهیونیستی با انتشار ادعاهای نادرست تلاش کردند که ماجرا را «مذبحه‌ای ضد یهود» جلوه دهند. آنها شایعاتی را منتشر کردند که گویی افرادی از اسرائیلی‌ها گروگان گرفته شده یا حتی کشته شده‌اند، اما در نهایت مشخص شد هیچ کسی کشته یا گروگان گرفته نشده و این درگیری تنها چند مجروح به جا گذاشته است که حتی نیازی به بستری شدن در بیمارستان نداشتند.
این حادثه نشان‌دهنده بهره‌برداری تبلیغاتی رژیم اسرائیل است، زیرا آنها حتی پنج مجروح را نیز بهانه‌ای برای ارسال هواپیماهای امدادی به آمستردام، سفر فوری وزیر خارجه اسرائیل به هلند، و نمایش در سطح رسانه‌های بین‌المللی کردند، و این وضعیت تقریباً به یک بحران نظامی تبدیل شده بود. اسرائیل از این فرصت استفاده کرد تا درگیری‌های عادی میان هواداران را به توطئه‌ای ضد یهود بدل کند.
برای کسانی که از وقایع دنیای فوتبال مطلع‌اند، اینگونه درگیری‌های خشونت‌آمیز میان هواداران در سراسر جهان متداول است و حوادث آمستردام نیز از این قاعده مستثنی نیست. چنین درگیری‌هایی، هرچند تأسف‌بار، پدیده‌ای رایج به حساب می‌آیند و وجود نژادپرستی و نفرت در میان آنها انکارناپذیر است. با این حال، رسانه‌های صهیونیستی تنها به جنبه‌ای از ماجرا اشاره می‌کنند که به نفع تبلیغات‌شان باشد و توجهی به نژادپرستی و اسلام‌هراسی گسترده‌ای که در سوی دیگر این درگیری‌ها وجود دارد ندارند. تفاوت اصلی اینجاست که نژادپرستی علیه یهودیان توسط دولتی که به‌شدت از آن بهره‌برداری می‌کند و به حمایت رسانه‌های بین‌المللی مجهز است، بزرگ‌نمایی می‌شود.
در مقابل، اسلام‌هراسی غالباً نادیده گرفته شده و به عنوان مسئله‌ای حاشیه‌ای به تصویر کشیده می‌شود، حتی زمانی که به کشتار جمعی مسلمانان و عرب‌ها صرفاً به خاطر مذهب و قومیت‌شان منجر شود.
سوءاستفاده اسرائیل از حوادث آمستردام
تعجب‌آور نیست که اسحاق هرتزوگ، رئیس‌جمهور اسرائیل، حوادث آمستردام را «مذبحه‌ای ضد یهود» توصیف کند. رژیم صهیونیستی به‌طور مستمر هرگونه حمله به اسرائیلی‌ها را به مسئله‌ای درباره ضد یهودیت و نفرت‌پراکنی علیه یهودیان تبدیل می‌کند. چنین سوءاستفاده‌هایی سابقه طولانی دارند و در ماجرای درگیری‌های آمستردام نیز، تل‌آویو و متحدانش در هلند تلاش کردند بخش‌های خاصی از این ماجرا را به نفع تبلیغات خود بپوشانند و نادیده بگیرند.
هواداران مکابی تل‌آویو که به نژادپرستی و خشونت شهرت دارند، بار دیگر در آمستردام به نمایش خصومت و نفرت علیه اعراب و مسلمانان پرداختند، از جمله با پاره کردن پرچم‌های فلسطینی و سر دادن شعارهای نژادپرستانه پیش از شروع درگیری‌ها در شب پنج‌شنبه. اما اسرائیل این جنبه‌ها را نادیده گرفت و به بزرگ‌نمایی درگیری‌ها پرداخته و از شایعات مربوط به گروگان‌گیری و کمین صحبت کرد؛ ادعاهایی که پس از انتشار حقایق، کذب بودنشان روشن شد.
با این وجود، تبلیغات اسرائیلی‌ها تا پایان روز ادامه داشت تا تصویری از ترس و وحشت اسرائیلی‌ها در اروپا ترسیم کنند و بار دیگر از مسئله «قربانی بودن» خود استفاده کنند، همان‌طور که هنوز هم از هولوکاست نازی‌ها برای جلب احساسات غرب بهره‌برداری می‌کنند.