گزارش/
گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو: حملات گسترده رژیم صهیونیستی به زیرساخت‌های سوریه، ابعاد جدیدی از بحران داخلی و منطقه‌ای را آشکار کرده است. این حملات که عمدتاً زیرساخت‌های حیاتی و مواضع نظامی را هدف قرار داده‌اند، تروریستی‌های مسلح سوریه، به‌ویژه هیئت تحریر الشام و رهبر آن ابومحمد الجولانی، را در برابر پرسش‌های جدی قرار داده است. چرا این گروه‌ها که مدعی دفاع از مردم سوریه هستند، نه‌تنها هیچ واکنشی نشان نداده‌اند، بلکه به سکوتی سنگین فرو رفته‌اند؟
بزرگ‌نمایی زندان صیدنایا: تاکتیکی برای انحراف افکار عمومی
به نظر می‌رسد معارضان مسلح، به جای مواجهه مستقیم با حملات اسرائیل یا موضع‌گیری در برابر تجاوز خارجی، در تلاشند افکار عمومی را از مسائل اساسی منحرف کنند. یکی از این تلاش‌ها، بزرگ‌نمایی و دروغ‌پردازی در خصوص زندان صیدنایا است. آن‌ها با برجسته‌سازی این موضوع و انتشار اطلاعات مبهم و غیرمستند، درصدد ایجاد یک روایت جایگزین هستند تا توجه‌ها را از ناتوانی خود در پاسخ به تجاوزات خارجی منحرف کنند.
این تاکتیک، علاوه بر انحراف افکار عمومی، می‌تواند ابزاری برای تضعیف دولت سوریه و تحریک احساسات داخلی و بین‌المللی علیه آن باشد. اما این سوال باقی است: آیا این نوع پروپاگاندا می‌تواند واقعیت ضعف و عدم تعهد معارضان به مسائل ملی را پنهان کند؟
مشکل واقعی منطقه، موجودیت مخربی به اسم رژیم صهیونیستی
نگاهی دقیق‌تر به تحولات اخیر نشان می‌دهد که مشکل واقعی منطقه فراتر از اختلافات داخلی سوریه یا رفتار معارضان است. رژیم صهیونیستی با ادامه تجاوزات نظامی خود و حمایت‌های آشکار و پنهان از برخی گروه‌های معارض، نقش اصلی در بی‌ثباتی منطقه را ایفا می‌کند. حملات اسرائیل به زیرساخت‌های سوریه نه‌تنها تجاوزی آشکار به حاکمیت ملی این کشور است، بلکه عملاً تمامی بازیگران داخلی و منطقه‌ای را در برابر چالش‌های جدید قرار می‌دهد.
این موجودیت نحس، با بهره‌برداری از شکاف‌ها و ضعف‌های داخلی کشورها، به دنبال تقویت موقعیت خود و تضعیف هرگونه مقاومت علیه سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌اش است. هر کشور، گروه یا دسته‌ای که با این موجودیت به صورت مستقیم یا غیرمستقیم همکاری کند، در واقع به تشدید بحران‌ها و تعمیق مشکلات منطقه‌ای کمک می‌کند.
پرسش‌های اساسی پیش روی تروریست‌های سوری
رفتار معارضان مسلح سوریه، به‌ویژه هیئت تحریر الشام، در برابر این تحولات چه معنایی دارد؟ آیا آن‌ها با سکوت در برابر حملات اسرائیل و استفاده از پروپاگاندای ضد دولتی، عملاً در زمین دشمن بازی نمی‌کنند؟
این پرسش‌ها نشان می‌دهد که معارضان باید پاسخگوی تناقضات رفتاری خود باشند: چگونه می‌توان خود را مدافع مردم سوریه دانست، در حالی که در برابر تجاوز خارجی، بی‌عمل ماند و تمرکز را به مسائل حاشیه‌ای معطوف کرد؟
حملات اخیر اسرائیل به زیرساخت‌های سوریه و سکوت معارضان، ماهیت واقعی بحران منطقه را آشکارتر می‌کند. بزرگ‌نمایی‌هایی همچون موضوع زندان صیدنایا، اگرچه ممکن است در کوتاه‌مدت افکار عمومی را منحرف کند، اما نمی‌تواند واقعیت‌های اصلی، یعنی تجاوز خارجی و نقش اسرائیل در بی‌ثباتی منطقه، را از دید مردم پنهان کند.
اکنون بیش از هر زمان دیگری، ضرورت بازنگری در نقش بازیگران داخلی و خارجی در بحران سوریه و تمرکز بر تهدیدات اصلی، یعنی رژیم صهیونیستی، به چشم می‌آید. این واقعیت که معارضان با سکوت و انحراف افکار عمومی از این تهدید چشم‌پوشی می‌کنند، نشان از اولویت‌های غلط و استراتژی‌های ناکارآمد آن‌ها دارد.
از سوی دیگر سکوت الجولانی و هیئت تحریر الشام در برابر حملات اخیر اسرائیل، ضعف‌های عمیق در رهبری و اولویت‌بندی این گروه را آشکار می‌کند. به نظر می‌رسد که الجولانی به جای دفاع از سوریه و مردم آن، بیشتر به دنبال تأمین منافع سیاسی و تثبیت قدرت خود است. این رفتار، نه‌تنها مشروعیت داخلی او را به شدت خدشه‌دار کرده، بلکه فرصتی طلایی برای قدرت‌های خارجی ایجاد کرده است تا بدون هیچ‌گونه مانعی، به پیشبرد اهداف خود در سوریه بپردازند.
تعداد نظرات: ۴
ارسال نظرات
مردم سوریه و بشار اسد رودست خوردن.