گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو به نقل از المیادین: انتظار نمی‌رود که رژیم صهیونیستی از هیچ سرزمینی که بر آن تسلط یافته است، عقب‌نشینی کند، مگر تحت یک شرط: مقاومت. با این حال، به نظر می‌رسد که این ایده تاکنون در ذهن حاکمان جدید سوریه مطرح نشده است.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم اشغالگر صهیونیستی، به ارتش دستور داده است که تا پایان سال ۲۰۲۵، حضور خود را در منطقه جبل‌الشیخ سوریه و ناحیه حائل حفظ کند. او در بازدیدی که اخیراً از قله جبل‌الشیخ در جولان اشغالی انجام داد، اعلام کرد:
«رژیم اسرائیل به حضور خود در این منطقه استراتژیک ادامه خواهد داد تا زمانی که جایگزینی برای تضمین امنیت اسرائیل پیدا شود.»
یسرائیل کاتس، وزیر امنیت رژیم صهیونیستی، نیز جبل‌الشیخ را «چشم اسرائیل برای شناسایی تهدیدات نزدیک و دور» توصیف کرد و افزود:
«از اینجا، حزب‌الله در لبنان را در سمت راست، دمشق را در شمال و رژیم اسرائیل را در برابرمان می‌بینیم.»
این اظهارات نشان‌دهنده تسلط کامل این رژیم بر مناطق اطراف است.
جدعون ساعر، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی، اعلام کرده است که باور به اینکه سوریه به‌عنوان یک کشور واحد با حاکمیت مؤثر بر تمام سرزمین‌هایش باقی بماند، «غیرواقعی» است. این سخنان، سناریوهای فراتر از آنچه به‌صراحت گفته می‌شود را به ذهن می‌آورد و نشان‌دهنده نیات پنهان این رژیم برای گسترش مرزها و اشغال بیشتر است.
آیا رژیم صهیونیستی از اراضی سوریه عقب‌نشینی خواهد کرد؟
پاسخ، با توجه به شواهد موجود، منفی است. تحرکات رژیم صهیونیستی در منطقه جبل‌الشیخ و عمق خاک سوریه، ارتباط چندانی به وضعیت داخلی این کشور ندارد. مقامات جدید سوریه صراحتاً اعلام کرده‌اند که وارد هیچ درگیری با این رژیم نمی‌شوند و تمرکز خود را بر مسائل دیگری معطوف کرده‌اند. این شرایط، فرصتی برای بهره‌برداری حداکثری رژیم صهیونیستی ایجاد کرده است.
یکی از واقعیت‌های انکارناپذیر این است که رژیم صهیونیستی امروز با گذشته بسیار متفاوت است. این رژیم تحت نفوذ صهیونیسم دینی قرار دارد؛ مکتبی که پایه‌های آن توسط حاخام اسحاق یعقوب راینز بنا نهاده شد. طبق دیدگاه‌های صهیونیسم دینی، سرزمین‌های اشغالی دو کارکرد دارند:
- سرزمینی برای تحقق شریعت کامل و پیشرفت قوم یهود.
- سرزمینی با قداست مستقل که اشغال و گسترش آن بخشی از مأموریت الهی برای تصحیح وضعیت جهان است.
حاخام کوک پسر، یکی از مهم‌ترین ایدئولوگ‌های این مکتب، اشغال سرزمین‌ها و ساخت شهرک‌ها را اقدامی مقدس می‌داند که به ظهور منجی (مسیح) نزدیک‌تر می‌کند. این دیدگاه نه‌تنها توسط صهیونیست‌های مذهبی بلکه از سوی برخی جریان‌های مسیحی-صهیونیستی نیز حمایت می‌شود.
حاخام کوک در یکی از سخنان معروف خود به پیروانش گفته است:
«این سرزمین برای ماست؛ هیچ منطقه یا زمینی متعلق به اعراب نیست. اینجا سرزمین اسرائیل است، میراث پدران ما. حتی یک وجب از این زمین نباید از دست برود.»
او در جای دیگری افزود:
«ما به اینجا بازنگشته‌ایم تا سرزمین دیگران را اشغال کنیم؛ ما به وطن خود برگشته‌ایم. این اراضی، میراث پروردگار ماست.»
در این چارچوب، بعید است رژیم صهیونیستی از سرزمین‌های اشغالی سوریه خارج شود، مگر اینکه نیروی مقاومت به‌طور طبیعی در میان مردم سرزمین‌های اشغالی شکل بگیرد. مقاومت، تنها راهکار مؤثر برای بازپس‌گیری این مناطق است.
مقاومت تنها راه توقف صهیونیست ها به شمار می‌رود
سال ۱۹۶۷ نقطه عطفی برای صهیونیسم دینی بود که با اشغال مناطق کلیدی مانند قدس، نابلس و الخلیل شکل گرفت. اکنون، در سال ۲۰۲۴، رژیم صهیونیستی رؤیاهای دیگری در سر دارد که تنها با مقاومت ملت‌های تحت اشغال می‌تواند متوقف شود.
رژیم صهیونیستی به دنبال گسترش قلمرو خود و بهره‌برداری از هر فرصتی است که پیش می‌آید. حضور طولانی‌مدت ارتش این رژیم در جولان سوریه بخشی از استراتژی کلی آن برای تثبیت سلطه و تأمین امنیت از طریق توسعه جغرافیایی است. درحالی‌که مقامات جدید سوریه تمرکز خود را از مسئله اشغالگری منحرف کرده‌اند، تاریخ نشان داده است که مقاومت، تنها راه بازپس‌گیری اراضی اشغالی است.
در نهایت، رؤیاهای اشغالگرانه رژیم صهیونیستی تنها در صورت شکل‌گیری مقاومت از بین خواهد رفت و برای همیشه دست‌نیافتنی باقی خواهد ماند.