به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، مرتضی کاردر؛ داور ادوار جشنواره بین‌المللی شعر فجر به روابط عمومی خانه کتاب و ادبیات ایران گفت: جشنواره بین‌المللی شعر فجر قاعدتاً با این نیت شکل گرفت که به صدا‌های گوناگون ادبیات ایران توجه کند، هنوز هم به نظرم این قابلیت و این ظرفیت وجود دارد که جشنواره همه کتاب‌های منتشر شده در طول یکسال را ببیند و بهترین‌ها را انتخاب و به جریان‌های نوین ادبی توجه کند.
کاردر ادامه داد: جشنواره شعر فجر از زمانی تصمیم گرفت که بر صدا‌های شناخته شده و چهره‌ها و نام‌هایی که همه روی‌شان اتفاق نظر دارند، متمرکز شود و یکی از آنها را به عنوان برگزیده خود معرفی کند، در حالی که به نظرم می‌توانست به صدا‌های تازه و متفاوت توجه کند؛ به ویژه می‌توانست برای شاعران جوان نقش حمایت‌گرایانه بیشتری داشته باشد. می‌فهمم که انتخاب یک صدای تازه یا یک جریان و یک شاعر متفاوت حتما با واکنش‌هایی مواجه می‌شود، اما به خطر کردنش می‌ارزد.
این شاعر و منتقد ادبی در بخش دیگری از سخنان خود برنامه‌های جنبی جشنواره بین‌المللی شعر فجر را بهترین بخش آن در سال‌های اخیر خواند و گفت: برنامه‌های جنبی یعنی همان کارگاه‌ها و کلاس‌هایی که بیشتر شامل شاعرانی بود که در پایگاه نقد شعر فعالیت می‌کردند و به مناسبت برگزاری جشنواره در تهران جمع می‌شدند و در این دوره‌ها شرکت می‌کردند. از میان اینها شاعرانی خوبی سربرآوردند و اکنون مجموعه‌های منتشر شده با جایگاه تثبیت شده‌ای دارند. امیدوارم این روند استمرار داشته باشد. بسیاری از اوقات نقطه پیوند من با جشنواره نیز همین کارگاه‌ها و جلسات بوده است و همواره لذت می‌بردم از اینکه شاعران جوان اشعار خوبی را ارائه می‌کردند و بعد کار ادبی اینها را پیگیری می‌کردم تا ببینم که چه مسیری را ادامه می‌دهند و خدای را شاکرم که بسیاری از آن جوانان همچنان فعالیت ادبی را ادامه می‌دهند.
وی اضافه کرد:، اما درباره برنامه‌های جنبی دیگر باید بگویم که مثلا صرف تجلیل از یک شاعر در هر دوره‌ای کافی نیست و به قول امروزی‌ها این تجلیل باید پیوست‌هایی داشته باشد. مثلا اگر قرار است جشنواره از یک شاعر پیشکسوت تجلیل کند باید دلایلش بیان شود. همینطور وقتی جشنواره و دبیرخانه‌اش به همراه وزیر یا دیگر مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تجلیل شاعری به یکی از شهرستان‌ها می‌روند، مهم است که برنامه از حالت رسمی، اداری و سازمانی خارج و تبدیل شود به یک برنامه جُنگ و برنامه‌ای برای کتاب تا قدر شاعرانی که تجلیل می‌شوند، بیشتر و به درستی شناخته شود.
محوریت زبان فارسی ضرورت بین‌المللی ماندن جشنواره را یادآور می‌شود
کاردر همچنین در ضرورت حضور شاعران فارسی زبان دیگر کشورها در جشنواره بین‌المللی شعر فجر گفت: از ابتدا قرار بود که این جشنواره به کل جغرافیای زبان فارسی و نه صرفا کشورها منطقه یعنی افغانستان و تاجیکستان و برخی کشور‌های دیگر از جمله ازبکستان، بپردازد و همه شاعران فارسی زبان در دنیا را مدنظر قرار دهد. این اتفاق می‌تواند رخ دهد، اما بجز در یکی دو دوره، در دوره‌های دیگر عملا به سمت این موضوع حرکت نکرد. امکان دارد که برخی از جشنواره‌ها در داخل مقبولیت عمومی نداشته باشند، اما وجه بین المللی‌شان پررنگ باشد. برخی از جشنواره‌ها هم می‌توانند در هر دو حوزه فعال باشند؛ اما برای جشنواره‌ای با محوریت زبان فارسی ضروری است که به همه کسانی که در دنیا زبانشان فارسی است، توجه کند.
وی افزود: برای جشنواره فجر ضروری است که به همه کسانی که در دنیا دارند به زبان فارسی شعر می‌گویند توجه کند. حتی اگر در یک کشوری فقط یک نفر به فارسی شعر می‌گوید، جشنواره باید به او هم بپردازد و دعوتش کند. این اتفاقات گاهی در ایران رخ می‌دهد، کاش یک شاعر فارسی زبان از دیگر کشورها به شما می‌گفت که توجه جشنواره بین‌المللی شعر فجر به شاعران دیگر کشورها چقدر ضروری است. کاش یکی از اساتید ادبیات بگوید که کشوری که خاستگاه زبان فارسی است در یک برنامه سالانه‌ای توجه می‌کند به شاعرانی که اکنون تنها نقطه پیوندشان با ما، زبان فارسی است.
وی همچنین با ابراز امیدواری به اینکه بخش بین‌الملل جشنواره شعر فجر هر سال پررنگ‌تر از گذشته شود، گفت: امیدوارم این بخش تقویت شود و زمان جشنواره همه کسانی که به زبان فارسی شعر می‌گویند، چه در آمریکا و یا اروپا و یا استرالیا باشند و چه در کشور‌های همسایه از جمله عراق، ترکیه و... به ایران بیایند و جشنواره شعر فجر تبدیل شود به یک مناسبت سالانه در تقویم آنها.
کاردر ادامه داد: من امیدوارم که جشنواره به بخش آموزشی قدری بیشتر توجه کند و همواره اصول، مبانی و چارچوب‌ها را مورد توجه قرار بدهد، چرا که توجه به شعر و حفاظت و حراست از این چارچوب‌ها در حقیقت حفاظت و حراست از زبان فارسی است. دیگر اینکه به همه جریان‌ها و صدا‌ها و به همه شاعرانی که در جغرافیای زبان فارسی شعر می‌گویند، توجه کند و طوری نشود که بعد از چندین دوره کسانی از شاعران فکر کنند که این جشنواره محدود به شاعران، گروه‌ها و یا ناشرانی خاصی است. باید همه خودشان را در این جشنواره سهیم بدانند.