به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، حضرت علی بن ابی‌طالب(ع) در بسیاری از سخنان خود به موضوع مهدویت و ظهور امام زمان(عج) اشاره کرده‌اند. ایشان در نهج‌البلاغه حضرت مهدی(ع) را يکی از اهل‌بیت پیامبر توصیف کردند و فرمودند زمين هيچگاه از حجت خداوند خالى نمى‌ماند، این حجت یا آشکار و مشهور است (به‌سان یازده امام) یا پنهان (مانند امام دوازدهم). «قائم» از جمله القابی است که امیرالمؤمنین براي موعود آخرالزمان به‌کار برده‌اند.
امیرالمؤمنین درباره رهبرى از خاندان اهل بيت سخن مى‌گويند كه مدت‌ها از ديده مردم پنهان خواهد بود و «نشانه او را جوینده نمی‌بیند هرچند در پی او نظر افکند» و در ادامه می‌فرمایند او مى‌آيد تا «فتنه ها را دریابد، در تاریکی آن فسادها با چراغی روشن سیر می‌کند و بر رویّه نیکان رفتار می‌نماید تا در آن گرفتاری‌ها بندی را بگشاید و اسیری را (از قید جهل و نادانی) آزاد کند»
حضرت علی(ع)، امام عصر(عج) را به عنوان منجی انسان‌ها و نجات‌دهنده جامعه بشری از ظلم و فساد معرفی کرده‌اند. ایشان ظهور حضرت را امیدی برای جهانیان می‌دانستند که در نهایت عدالت را برقرار خواهد کرد. در عبارت «قَدْ لَبِسَ لِلْحِکْمَةِ جُنَّتَهَا وَ أَخَذَهَا بِجَمِيعِ أَدَبِهَا ... » در نهج البلاغه سخن از شخص حکيمی است که حکمت همه وجود او را پر کرده است. شارحان درباره این عبارت گفته‌اند که در اینجا مراد، مهدی منتظر است.
امیرالمؤمنین، یاران حضرت بقیة الله (عج) را کسانی می‌دانند که در كشاكش فتنه‌ها، هدایت و رستگاری یافته و ديدههایشان به نور قرآن جلا پیدا کرده و در آن تدبر می کنند. همچنین یاران حضرت به «پارههاى ابر پاييز» تشبيه شده‌‌اند. از اين جهت که «پاییز، مقدمه زمستان است و ابرهای پراکنده در آن هنگام بهزودی به‌هم می‌پیوندند»، یاران حضرت نیز هنگام ظهور بهزودی نزد آن بزرگوار گرد می‌آيند.
حضرت امیر (ع) مهدویت و اعتقاد به مهدی موعود(عج) را از اصول بنیادین اسلام دانستند و به پیروان خود تأکید کردند در انتظار ظهور امام زمان(عج) باشند و برای تحقق عدالت جهانی و مقابله با ظلم و فساد آماده باشند.
ارسال نظرات