به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، تعویض لباس‌ها و شستن منظم آنها یکی از مهم‌ترین اصول بهداشتی است؛ اما در برخی شرایط، انجام این کار بسیار دشوار می‌شود. به‌عنوان، مثال فضا یکی از محیط‌های خاص است که شستن لباس‌ها در آن راحت نیست.
دلیل اصلی دشواری شستشو در فضا این است که آب منبعی فوق‌العاده گران‌بها محسوب می‌شود؛ آن‌قدر ارزشمند که حتی ادرار را نمی‌توان دور ریخت. ادرار فضانوردان بازیافت، تصفیه و دوباره مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ بنابراین رویکرد معمول شستشوی لباس با مقدار زیادی آب و مواد شوینده تجاری، در جایی مانند «ایستگاه فضایی بین‌المللی» (ISS) کارساز نخواهد بود.
راه‌حل فعلی برای لباس‌های کثیف در ایستگاه فضایی بین‌المللی آتش است. بودن در فضا یعنی انجام کار‌های زیاد با منابع محدود. فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی یک کمد لباس محدود دارند و بنابراین لباس‌هایی را می‌پوشند که دوباره استفاده خواهند شد.
«سونی ویلیامز» و «بوچ ویلمور»، فضانوردان کپسول استارلاینر بوئینگ را به یاد آورید که قرار بود فقط یک هفته در فضا بمانند؛ اما از ژوئن سال گذشته، به دلیل بروز مشکلات فنی در فضاپیمایشان، مجبور به ماندن طولانی‌تر در ایستگاه فضایی شده‌اند. آنها تنها برای هشت روز لباس برده بودند، نه هشت ماه؛ بنابراین واقعاً باید تلاش می‌کردند تا لباس‌هایشان را حفظ کنند.
برخی از اقلام پوشاک برای روزها، هفته‌ها یا ماه‌ها دوباره پوشیده می‌شوند، بسته به اینکه چقدر بو یا کثیفی دارند. لباس‌های فضانوردان زمانی تعویض می‌شوند که کثیف یا ناراحت‌کننده شوند. آن لباس‌های کثیف سپس تبدیل به زباله می‌شوند و بیشتر زباله‌ها تبدیل به آتش می‌شوند.
بسیاری از زباله‌های دور ریخته شده از ایستگاه فضایی به زمین بازنمی‌گردند. بلکه در جو، همراه با زباله‌های دیگر می‌سوزند. برخی از فضاپیما‌های ترابری که به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده می‌شوند، برای فرود دوباره روی زمین طراحی نشده‌اند؛ بلکه در جو زمین می‌سوزند و می‌توانند پر از زباله باشند؛ یک تیر و دو نشان!
فصانوردان به جایی می‌روند که هیچ دستگاهی برای شستن لباس قبلاً نرفته است. اما آیا راه بهتری وجود دارد؟ درحال حاضر نه چندان. چند ایده درحال توسعه وجود دارد که دانشمندان مدتی است درحال کار روی آن هستند، ازجمله آزمایش پارچه‌هایی که رشد باکتری‌ها و قارچ‌ها را متوقف می‌کنند. این روش برای کاهش بو و بهبود بهداشت خوب است، اما ممکن است در برابر لکه مقاوم نباشد.
شرکت چندملیتی «پروکتر‌اند گمبل» (Proctor & Gamble) مجموعه‌ای از محصولات را با ناسا در فضا بررسی کرده تا عملکرد مواد شوینده‌ی قابل استفاده را اثبات کند. یکی از این مواد «Tide Infinity» بود؛ شوینده‌ای مایع بدون عطر و حلال که آب آن می‌توانست بدون مشکل دوباره استفاده شود. غلظت این شوینده در سال ۲۰۲۱ در ایستگاه فضایی بین‌المللی آزمایش شد و در سال ۲۰۲۳، مأموریت CHAPEA (آنالوگ کاوش سلامت و عملکرد خدمه) برای شستن لباس‌ها با انرژی و آب کمتر از آن استفاده کرد.
در سال ۲۰۲۲، شرکت یادشده و ناسا دستمال مرطوب و قلم لکه‌بر «تاید» را برای حذف لکه‌های سس، قهوه، روغن زیتون و نوشیدنی‌های میوه‌ای در فضا آزمایش کردند. درخواست تحقیقات و طراحی‌هایی برای یک ماشین لباسشویی مناسب فضایی انجام شده است که نه تنها بتواند در مدار کار کند، بلکه شاید روزی روی ماه یا مریخ نیز قابل استفاده باشد. همه چیز هنوز درحال پیشرفت است. اما یک شوینده که نیاز به آب و برق کمتر داشته باشد و به راحتی از آب جدا شود، برای زندگی روی زمین نیز بسیار مهم خواهد بود.