به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، سیامک اسلامی، سرپرست مرکز مالکیت معنوی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور درباره نشانه‌های جغرافیایی گفت: یکی از ماموریت‌های ما در مرکز مالکیت معنوی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور، بها دادن به حوزه‌های مرتبط با بوم شناختی، اقلیم، تاریخ و جغرافیای غنی و با پیشینه چند هزار ساله ایران است. یکی از مصادیق مهمی که در این حوزه به عنوان دارایی فکری نه برای یک شخص خاص بلکه برای تمام افراد ساکن در آن منطقه مورد ثبت و حمایت حقوقی قرار می‌گیرد؛ نشان جغرافیایی است.
وی افزود: نشان جغرافیایی مطابق قانون حمایت از نشانه‌های جغرافیایی مصوب ۱۳۸۳ به هر نوع محصول کشاورزی، طبیعی، سنتی یا محصول منبعث از صنایع دستی و حتی تولیدات کارخانه‌ای گفته می‌شود که بتواند ویژگی خاصی را به لحاظ کیفیت و تاریخ و داستان‌ها و موضوعات مرتبط با آن به مبدای جغرافیایی خاصی مرتبط کند و عملا حوزه نشانه‌های جغرافیایی می‌تواند برای بوم‌ها و مناطق جغرافیایی ما حائز اهمیت باشد و چرخه سودآوری داشته باشد.
اسلامی تصریح کرد: به عنوان مثال در استان فارس چند نشان جغرافیایی ثبت شده داریم؛ مثل منبت آباده که ثبت بین‌المللی هم شده است. یک نشان جغرافیایی دیگر خاتم شیراز یا انجیر استهبان یا فرش قشقایی و گبه فارس است که ثبت بین‌المللی هم شدند. از نشانه‌های جغرافیایی خوراکی در حوزه کشاورزی نیز می‌توان به خرمای شاهانه جهرم یا حلوا مسقطی لار یا انار فاروق اشاره کرد.
وی در پایان گفت: همکاران ما در مرکز مالکیت معنوی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور تمام تلاششان را دارند تا بتوانند حداکثر حمایت را در شناسایی و ثبت نشانه‌های جغرافیایی با کمک دستگاه‌های دولتی مانند حوزه میراث فرهنگی و گردشگری یا جهاد کشاورزی یا وزارت صنعت و معدن و تجارت انجام دهند.