به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سازمان علوم و فناوری هسته‌ای استرالیا (ANSTO) یک پروژه بزرگ برای از رده خارج کردن اولین رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای این کشور را آغاز کرده است.
به نقل از آی‌ای، هایفار در لوکاس هایتس واقع شده است و در سال ۱۹۵۸ توسط نخست وزیر استرالیا رابرت منزیس افتتاح شد. این راکتور تقریبا ۵۰ سال عملیاتی بود تا اینکه در سال ۲۰۰۷ توسط رآکتور تحقیقاتی فعلی سازمان علوم و فناوری هسته‌ای استرالیا به نام اُپال OPAL جایگزین شد.
برای شروع پروژه انحلال، باید مجوزی صادر شود توسط آژانس حفاظت در برابر تشعشع و ایمنی هسته‌ای استرالیا (ARPANSA) برای مراحل اولیه برچیدن رآکتور صادر شود.
شان جنکینسون (Shaun Jenkinson)، مدیرعامل سازمان علوم و فناوری هسته‌ای استرالیا در مورد اهمیت هایفار اظهار داشت: عصر هسته‌ای استرالیا با راه‌اندازی هایفار که یک نقطه عطف نمادین است، رسما آغاز شد.
او افزود: قاب فولادی دایره‌ای سفید متمایز تاسیسات هایفار برای نزدیک به ۷۰ سال یک نماد برجسته در ارتفاعات لوکاس و در سراسر دره اینجا در جنوب سیدنی بوده است.
از کار انداختن راکتور هسته‌ای
از کار انداختن هایفار یک فرآیند پیچیده و چند مرحله‌ای است که مطابق با بهترین شیوه‌های بین المللی انجام خواهد شد.
تجربه گسترده سازمان علم و فناوری هسته‌ای اسرالیا در حفاظت از تشعشع، ایمنی، و مهندسی نقش مهمی در تضمین از کار انداختن ایمن و کارآمد آن خواهد داشت.
جنکینسون خاطرنشان کرد: به عنوان یک راکتور چند منظوره ۱۰ مگاواتی، هایفار در تولید پزشکی هسته‌ای استرالیا و قابلیت‌های تابش سیلیکون پیشگام بوده و اولین ابزار تحقیقاتی پرتو نوترونی را در خود جای داده است که همگی راه را برای قابلیت‌های مستقلی که امروز در سازمان داریم، هموار کردند.
پروژه تخلیه به فاز‌های مختلفی تقسیم شده است:
فاز A - از قبل شروع شده است، با تمرکز بر دفع ابزار پرتو نوترونی، اتاق کنترل، ایستگاه مونتاژ سوخت و سایر تجهیزات جانبی. مدار‌های هایفار و بلوک ذخیره سازی شماره یک در مراحل بعدی فاز A دفع خواهند شد. انتظار می‌رود مرحله یک فاز A تا سال ۲۰۲۶ تکمیل شود.
فاز B - شامل از کار انداختن هسته راکتور، بسته به مجوز‌های بیشتر و یک مسیر ملی تعیین شده برای دفع زباله قبل از ادامه کار است.
آنچه در آینده انتظار داریم
از زمان تعطیلی هایفار در سال ۲۰۰۷، این رآکتور در وضعیت ایمن باقی مانده است و سوخت رآکتور، بازو‌های کنترلی و آب سنگین در اولین سال بسته شدن دفع شد.
فاز فعلی این پروژه تنها شامل برچیدن زیرساخت‌های داخلی و اجزای رادیواکتیو در تاسیسات ۲۱ متری است.
پوسته سفید بیرونی هایفار در آینده نزدیک به جایی برده نخواهد شد. ویلر می‌گوید: هیچ برنامه‌ای برای برچیدن سازه بیرونی فعلا وجود ندارد.
پس از برچیدن رآکتور مواتا در سال ۲۰۱۲ که به مدت ۲۴ سال تا سال ۱۹۹۵ کار می‌کرد، این دومین برنامه موفقیت‌آمیز سازمان علم و فناوری هسته‌ای اسرالیا برای از رده خارج کردن یک رآکتور خواهد بود.
ارسال نظرات