روزشمار غدیر؛ صدور فرمان الهی در روز ۱۲ ذی الحجه به پیامبر اسلام/ مهمترین امانت خدا به مؤمنین چیست؟

به گزارش گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو، بعد از اینکه رمی جمرات برای سوّمین روز انجام شد و مراسم حج در منا تمام شد، فرمان الهی از طریق جبرئیل برای پیغمبر صلّی‌الله علیه وآله وسلّم آمد که دوران تو به سر رسیده و روزگار بودنت در دنیا تکمیل شده است؛ بنابراین باید شرایط را برای انتقال از این عالم آماده کنی؛ لذا اسم اعظم، میراث انبیاء، و علمی که در نزد تو به ودیعت نهاده شده، همه را به علیّ‌بن‌ابی‌طالب بسپار! چرا که او اوّلین مؤمن است و من زمین را هرگز بدون عالِمی که اطاعت و ولایت من جز با او شناخته نمی‌شود، خالی نخواهم گذاشت؛ بنابراین بعد از تو هم باید حجّت خدا عهده‌دار استمرار نقشی باشد که تو برعهده داشتی.

امانتی که به آسمان و زمین و کوه‎ها عرضه شد و نتوانستند متحمّل آن شوند و سر باز زدند و انسان متحمّل آن شد، محبّت و ولایت بود.

در آیه‎ی اِنّا عَرَضنَا الاَمانَةَ عَلَی السَّمواتِ وَ الاَرضِ وَ الجِبالِ فَاَبَینَ اَن یَحمِلنَها وَ اَشفَقنَ مِنها وَ حَمَلَهَا الاِنسانُ: ما امانت را بر آسمان‎ها و زمین و کوه‎ها عرضه کردیم؛ از متحمّل شدن آن سر باز زدند و از آن ترسیدند و انسان حامل آن شد، مقصود از امانت، ولایت است. با عرض ولایت، همه‎ی موجودات وجود پیدا کردند، ولی این تنها مؤمن بود که آن را پذیرفت و حامل بار ولایت شد.

خداوند در آخرت از آب و نان از مؤمن بازخواست نمی‎کند، بلکه از محبّت بازخواست می‎کند که آن را کجا مصرف کردی. لَتُسئَلُنَّ یَومَئِذٍ عَن النَّعیمِ (اَلوِلایَةِ): همانا در آن روز از نعیم (ولایت و محبّت) مورد بازخواست قرار می‎گیرید.